Glóðafeykir - 01.12.1970, Blaðsíða 35

GLÓÐAFEYKIR
35
Slysfarir
Héraðsvötn hafa löngum verið ærinn farartálmi, viðsjál og ótrygg
yfirferðar. Þó verður eigi séð, að forfeður okkar hafi látið þann
tálma hamla för sinni né heldur hafi hann ægt þeim í augum. Þing-
staðurinn — Hegranesþing — var í Garði, utarlega í Hegranesi aust-
anverðu. Þangað sótti múgur manns. Staðurinn er að vísu í miðju
héraði, svo að þar verður naumast nær komizt. Og þar er víðsýnt
og fagurt. En á hitt er að líta, að þangað áttu allir yfir stórvötn að
sækja, aðrir en Hegranesbúar einir — heimamenn í lítilli sveit.
Vissulega hefur verið tíðförult yfir Héraðsvötn allt frá upphafi
byggðar. En jafnvíst er hitt, að Vötnin hafa krafið sinn skatt af
hverri kynslóðinni á fætur annarri allt fram á okkar daga, hinna
eldri, sem enn erum lífs. Sá skattur hefur eigi verið smár. Frá því
um aldamót hafa, svo að ég muni með vissu, 12 manns farizt í Hér-
aðsvötnum. Hversu margir mundu þeir vera frá öndverðu? Vonandi
er nú skatturinn að fullu goldinn. Eða hvað —? Enn eru eigi nema
þrjár brýr á Vötnunum og aðeins ein í öllu héraðinu framan Hegra-
ness. Er því enn farið yfir á hesti og raunar æði oft, þótt eigi sé sem
áður var.
A fyrra helmingi 18. aldar drukknuðu 2 sýslumenn í Vesturvötn-
um (vestan Hegraness), Benedikt Magnússon Bech 7. maí 1719 og
Jens Spendrup 6. okt. 1735.
Benedikt Bech (1674—1719) var sýslumaður í Skagafjarðarsýslu frá
og með árinu 1708 til dauðadags, en sleppti hálfri sýslunni við Jens
Spendrup fjórum árum fyrir andlát sitt. Hann bjó á Sjávarborg.
„Hár maður og þrekvaxinn, fríður sýnum, vel að sér, hugvitsmaður
mikill, margv ís og forspár, góðmenni.... Hann var skáldmæltur
. . . .“ (Isl. æviskrár). Frá drukknun hans segir svo í Árb. Espólíns
(stafsetning færð til nútímahorfs að mestu, en greinarmerkjasetning
óbreytt):
,,LTm vorið fór Benedikt Bech sýslumaður á Sjávarborg til héraðs-
þinga, sem hann var vanur, og er hann kom í Hjaltadal, gisti hann
að Hólum, og ætlaði þaðan til Viðvíkur og Hofs, og svo heim að