Glóðafeykir - 01.12.1970, Blaðsíða 37

GLÓÐAFEYKIR
37
ir hafi verið komnir í augsýn við þá, er frá tilburði hafa sagt, og
fundust lík þeirra, og var lík Benedikts rifið nokkuð; voru þeir
jarðsettir að Sjávarborg 19da dag hins sama mánaðar.“
Jens Spendrup ('1680—1735) var danskrar ættar. Hann fékk hálft
Hegranesþing 1715, en allt við andlát Benedikts Bechs 1719 og hélt
til dauðadags. „Var fjárgæzlumaður mikill, enda gerðist auðmaður.“
(ísl. æviskrár). Espólín greinir svo frá atburðum:
„Jens Spendrup sýslumaður í Skagafirði reið um haustið í Fljóta-
umboð, Siglufjarðar og Sléttuhlíðar, og er hann kom að utan í Hofs-
ós, var hinn 5ti dagur október; það var síðla dags, er hann var
á Lónshálsi; mætti honum þar sendimaður Guðrúnar Vigfúsdóttur,
konu Hans Skevings á Möðruvöllum, var hún komin vestur, að
finna Helgu, móður sína, og bar sendimaðurinn þau boð, að hún
vildi sjá hann, heilsa honum og kveðja, og hefði lengi beðið hans,
vildi því gjarnan, að hann hraðaði förinni; hann gjörði svo, og reið
yfir þvert Hegranes að Kárastöðum, var þá eigi ferjumaðurinn
heima; hann reið þó til ferjunnar og menn hans, og var þá nær dag-
setri; lét hann fyrst flytja skipsfarma tvo, og var kyrrt veður á með-
an, svo að ljósbært var úti; fóru menn hans yfir um með förmunum,
til að taka á móti hestum og leggja á til flýtis, nema hann sjálfur og
Jón Guðmundarson, sveinn hans, en sá kom aftur, er með ferjuna
fór. Einar Kársson, bróðir Þorleifs, er síðan var að Hraunum, þeir
frændur voru komnir frá Sæmundi prófasti í Glaumbæ Kárssyni;
fann hann sýslumann og Jón, og var enn borið á ferjuna það er eftir
var, nema einir 5 baggar, og voru í einum þeirra 7 hundruð dalir,
6 er átti jafnan að geyma af kaupmanna fé, en eitt er hann átti
sjálfur; í öðrum var tóbak og brennivín og annað ýmislegt; stigu
þeir sýslumaður og Jón á ferjuna, en Einar reri, og var þá niðmyrkt
orðið; en er kom á miðvötnin, kom á veður mikið, og varð ei ráðið
við, mættu þeir þá hrakningi og sandbleytu, er þar var ærin, og
hrukku þeir út, og drukknaði Jón Guðmundarson,, sýslumaður tók
hann dauðan, og lagði hann í byttuna, og stóðu þeir Einar í vatni
til dags, því þar voru grynningar, þá mælti sýslumaður: nú má Guð
gjöra við mig hvað hann vill, ei get ég nú lengur; fóru þeir þá báðir
í byttuna, og ætluðu að láta reka, var sýslumaður kominn að bana;
hvolfdi þá aftur, og drukknaði hann, en þó lifði Einar, og slæddist
með ferjunni undir bakka, og fannst þar um morguninn á sandeyri,
segja sumir að væri í miðjum vötnum; hafði þá Jens Spendrup verið
17 ár sýslumaður, og jafnan hógvær, sundurgerðarlaus og óskraut-
samur; eigi fundust peningarnir, og eigi lík Jóns Guðmundssonar, en