Glóðafeykir - 01.12.1970, Blaðsíða 42

42
GLÓÐAFEYKIR
Fljóðin yrðu fjörg á fæti,
færu í dansins eftirlæti
tengd í arm á traustum hal.
Hátt skal láta hörpu klingja,
hoppa glaður um og syngja.
Fella síðan brjóst við brjóst.
Vangadans og varma lófa
vildi ég í næði prófa
og kitla fljóð í kverka-óst.
Kvæði jDetta, einkum seinni hluti þess, er gott sýnishorn þess,
hversu ungur Jón Bakkaskáld er í anda, þótt nálægt 73 ára gamall
sé, og geta seinni tíma menn nokkrar getur að því leitt, hversu
þrunginn hann muni hafa verið af fjöri og andagift, er hann stóð
í blóma lífsins, þar sem hann hafði slíkan hug til kvenna á áttræðis-
aldri.
Þess má geta, að vel rættist úr vínvandræðum „þingmanna", er
leið á vikuna, svo að enginn þurfti undan að kvarta.
Á sýslufundi 1945 hafði hreppsnefnd Rípurhrepps sótt um það
til sýslunefndar, að mega selja eignarjörð hreppsins, Keflavík, ábti-
andanum þar, Arna Gunnarssyni. Var það samþykkt af sýslunefnd.
Salan fór samt ekki fram fyrr en í febrúar 1946. Var þjark mikið urn
þetta í Rípurhreppi. Sögðu jteir, sem mótfallnir voru sölunni, að
ekki mætti selja eða veðsetja jörðina, og kærði Þórarinn bóndi Jó-
hannsson á Ríp söluna sem ólöglega. Sýslunefnd úrskurðaði að láta
söluna standa, en af andvirði jarðarinnar skyldi mynda sjóð, og
skyldu 3 nákomnir ættingjar Ólafs Sigurðssonar alþm. í Ási (er gaf
hreppnum hálfa jörðina á sínum tíma) ásamt oddvita sýslunefndar
og oddvita Rípurhrepps, semja skipulagsskrá fyrir sjóðinn. Málið
gekk til allsherjarnefndar, en formaður hennar var Pétur Hannes-
son, sparisjóðsformaður. Vönduðu jreir til afgreiðslu málsins og lá
það hjá nefndinni meir en viku áður en afgreitt væri. Búizt var við
snörpum umræðum, er málið yrði tekið fyrir. Að því lýtur þessi vísa,
er Pétur Hannesson orti:
Hvass er hann í Keflavík og kólgugróinn.
Ekki gefur enn á sjóinn,
enginn maður er þar róinn.