Skírnir - 01.04.1996, Side 162

156
DAISY L. NEIJMANN
SKÍRNIR
að The Viking Heart. Hún tók sér það skáldaleyfi að færa eld-
fjallið Öskju niður að ströndinni (Salverson 1981: 408).12 Henni
varð jafnframt ljóst að ekki var rúm í hinni ensk-kanadísku ver-
öld fyrir skáld með íslenskan bakgrunn.
Salverson var ekki sú eina sem var hafnað. Reynsla Stephans
G. kemur strax í hugann, en hann mátti þola háðung og útskúfun
úr samfélagi Vestur-Islendinga vegna afstöðu sinnar til þátttöku
íslensku landnemanna í fyrri heimsstyrjöldinni en hún kemur
fram í ljóðasafninu Vígslóða (1920). Reynsla hans sýnir vel mun-
inn á kynslóð landnemanna og þeirri sem á eftir kom: Stephan gat
nýtt sér fortíð og menningu sem honum fannst enn vera hans
eigin þrátt fyrir útskúfun úr samfélagi Vestur-íslendinga. Fyrir
Salverson, sem hafði ekki önnur tengsl við Island en þau að hafa
verið alin upp í Islendingasamfélaginu, var höfnunin öllu alvar-
legri. I Confessions lýsir hún hve gleggst þeim sársauka sem fólst í
tvískiptingu veruleikans, sem skýrir ef til vill hvers vegna hún
birti ekki mikið eftir það. Og eins og til áréttingar á því að hún
tilheyrði hvorugum menningarheiminum eru verk hennar iðulega
hvorki tilgreind í vestur-íslenskum bókmenntasögum né
kanadískum.
Islensk-kanadískar hókmenntir
Það fór afar lítið fyrir íslensk-kanadískum bókmenntum á árun-
um eftir seinni heimsstyrjöld og fram undir 1970. Hin mikla
sköpunarþrá landnemanna var fjöruð út og fáir fylgdu í fótspor
Salverson og spreyttu sig á að skrifa bókmenntir á ensku.
Ahugaverðasta íslensk-kanadíska verkið á þessu tímabili er trú-
lega skáldsagan Tanya eftir Kristine Benson Kristofferson. Bókin
12 Stéfán Einarsson (1948: 253-55) telur Salverson hafa verið hafnað út af hinum
rómantíska stíl hennar, sem er gjörólíkur stíl Islendingasagna. Nýlega birti
Kirsten Wolf grein þar sem hún skoðar Salverson í víðara samhengi; hún fjall-
ar um hana með tilliti til annarra vestur-íslenskra kvenhöfunda og bendir á
þær dræmu viðtökur sem skrif þeirra fengu gjarnan (1994). Að mínu mati
urðu ýmsir samverkandi þættir til þess að Salverson var hafnað, þar á meðal
það að hún varð fyrst til að opinbera menningu Vestur-íslendinga fyrir
kanadískum almenningi og dró þá stundum upp aðra mynd af þeim en þeir
kusu að sýna ensk-kanadíska meirihlutanum (sjá Neijmann 1994: 186-99).