Vestfirska fréttablaðið - 16.12.1986, Blaðsíða 34

34

vestfirska
TTABLADID
Eftir 20 ára starf í efnahags„þvarginu“
ákveður Jón Sigurðsson, borinn og
barnfæddur ísfirðingur, að fórna góðum
starfsframa og takast á við vandamálin frá
annarri hlið. Vestfirska fréttablaðið gerði
honum heimsókn daginn sem prófkjör
Reykjavíkurkrata fór fram. Jón var þá þegar
sjálfkjörinn í 1. sæti listans. Við röbbuðum
um heima og geima, ísafjörð, Akureyri,
Stokkhólm, Reykjavík, Washington,
sjávarútveg púkanna á Isafirði, kvótakerfið,
fiskverðsákvarðanir, leiklistarstarfsemi og
framtíðarverkefni íslenskra
stjórnmálamanna.
Jón Sigurðsson, hverfur úr góðri
stöðu forstjóra Þjóðhagsstofnun-
ar og gerist Alþingismaður.
Ljósmynd Gunnar V. Andrésson.
hjá Ragnari H. Ragnar. Árni rann
hinsvegar fljótt fram úr mér og
öðrum á skíðum og var svo
poppstjarna á rokktímabilinu. Af
því missti ég nú reyndar".
Af vestfirskum og
norðlenskum stofnum
6 Hvernig bær var ísafjörður á
æskuárum þínum?
„Hann var eins og hann er enn,
skemmtilegt og samstætt bæjarfé-
l_ag, það var gott að vera barn á
ísafirði, þegar ég var að alast upp.
Við bjuggum við mikið frelsi til
athafna hvort heldur var við sjó
eða í fjalladölum"
— Hverjir voru foreldrar þínir?
„Það voru þau hjónin Kristín
Guðmundsdóttir, vestfirsk í báðar
ættir. Hún var dóttir Guðmundar
Á eigin ábyrgð frá
Jón Birgir Pétursson ræðir við Jón Sigurðsson
Þrátt fyrir heilan aldarfjórðung „að heiman“ ber
Jón Sigurðsson það með sér að hann er Vestfirðing-
ur. Ég heyri það strax á mæli hans. Hann talar um
að hann langi, — ekki að hann lángi, eins og aðrir
landsmenn bera þetta orð fram, ranglega munu víst
sannir Vestfirðingar segja. Á borði hans í Þjóðhags-
stofnun grillir í Vestfirska fréttablaðið. Ég hef
reyndar oft tekið eftir því í viðtölum við athafna-
menn í höfuðborginni að það blað er sýnilegt ekki
síður en Reykjavíkurblöðin. Menn vilja fylgjast ná-
kvæmlega með sínum heimaslóðum.
„Ég er fæddur og uppalinn á
ísafirði. Fæddist nánar tiltekið 17.
apríl 1941, reyndar heilum degi á
undan útgefanda og ritstjóra Vest-
firska fréttablaðsins, honum Árna
Sigurðssyni.
Við Árni áttum eftir að verða
samferða lengi eftir það og bröll-
uðum margt ásamt fleiri strákum
á svipuðu aldursskeiði. En ekki
voru það allt tóm strákapör því
við vorum líka saman í barnakór
Halldórssonar sjómanns úr Arn-
ardal og Guðrúnar Friðriksdóttur
úr Arnarfirði. Faðir minn var Sig-
urður Guðmundsson bakari í Fé-
lagsbakaríinu, en l'aðir hans var
séra Guðmundur Guðmundsson í
Gufudal í Gufudalssveit, en hann
flutti til ísafjarðar um aldamótin.
Hann var mikill félagsmálamaður
hann afi minn, bindindisfrömuð-
ur, átti þátt í að stofna kaupfélag-
ið og bökunarfélagið(Félagsbak-
aríið) og var kaupfélagsstjóri um
skeið, hann var ritstjóri ísafjarð-
arblaðanna Njarðar og Skutuls,
auk þess sem hann var fríkirkju-
prestur í Bolungarvík um tíma.
Guðmundur var Húnvetningur að
ætt, fæddur á Litlu-Giljá í Þingi.
Kona hans og amma mín var
Rebekka Jónsdóttir frá Gautlönd-
um í Mývatnssveit".
— Mér skilst að faðir þinn hafi
lagt drjúgt lóð á vogarskálarnar í
pólitíska lífinu á ísafirði?
,,Ég veit ekki nógu mikið um
það. Þó veit ég að hann var mikill
áhugamaður um almannatrygg-
ingar og var lengi í stjórn Sjúkra-
samlagsins. Hann var jafnaðar-
maður og átti nokkuð safn bóka
um stjórnmál og sögu. Foreldrar
mínir dóu bæði meðan ég var ung-
ur, móðir mín 1951 og faðir minn
1956.
— Hvar bjugguð þið, þú og þín
fjölskylda?
„Við áttum heima að Silfurgötu
11 í húsinu þar sem Félagsbak-
aríið var til húsa. Við strákarnir
sóttum auðvitað mikið niður í
Dokku, fengum lánaða báta og
rérum út á Sund. Það var mikið
athafnalíf þarna í Dokkunni á
þessum árum, þegar trilluútgerðin
blómstraði. Við strákarnir þótt-
umst heldur en ekki menn með
mönnum, unnum okkur inn ein-
hverja skildinga með því að
stokka upp og stinga kúfisk á Rif-
inu, sem við seldum síðan trillu-
köllunum fyrir beitu. Ég naut
þarna móðurbróður míns, Gísla í
Amsterdam og sona hans, sem
voru sjómenn.
Tilraunaútgerð við
Fjarðarstrætið
„Við reyndum jafnvel fyrir
okkur í útgerð innan við ferm-
ingu, lögðum kolanet framan við
Fjarðarstrætið. Ég man einna best
eftir svona útgerð með honum
Hjalta Hjaltasyni, sem núna er
með Djúpbátinn, líklega var þetta
sumarið 1953. Mig minnir nú að
þessi útgerð á skektunni hans
frænda míns hafi ekki orðið lang-
líf eða ábatasöm, eitthvað voru
netin að flækjast fyrir okkur. Þó
minnir mig að við höfum a.m.k.
einu sinni komist svo langt á út-
gerðarbrautinni að hafa lagt upp
afla í Norðurtanganum.
Þegar ég nefni Norðurtangann
dettur mér auðvitað Jón Páll
Halldórsson í hug, sem í minni
bernsku stjórnaði skátafélaginu
Einherjum, jafn vel og hann
stjórnar Norðurtanganum. Haf-
steinn Hannesson, Gunnlaugur
Jónasson og Gunnar Jónsson voru
einnig ósérhlífnir foringjar fyrir
ísafjarðarskáta. Ég starfaði mikið
í skátahreyfingunni, fyrst sem ylf-
ingur og seinna í skátastarfi. Fé-
lagsstarf unglinga var mikið á
þessum árum á ísafirði, ekki síst í
íþróttafélögunum. Ég stundaði
t.d. fótbolta af miklum áhuga í
fjórða og þriðja aldursflokki með
knattspyrnufélaginu Herðil'.
— Mér skilst að vinátta ykkar
Jóns Baldvins hafi byrjað á æsku-
slóðunum vesturá ísafirði?
Jón og Laufey ásamt dætrunum,
Önnu Kristínu og Rebekku.