Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.2009, Blaðsíða 26

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 2. tbl. 85. árg. 200922
Með hækkandi meðalaldri kvenna og karla
í samfélaginu eykst fjöldi þeirra sem glíma
við langvinna sjúkdóma eða heilsufarslegar
afleiðingar bráðra sjúkdóma og slysa.
Þetta er sá jarðvegur sem hefur leitt
til þess að endurhæfingarhjúkrun hefur
þróast sem sérgrein innan hjúkrunarfræði
í Evrópu, Ameríku og Ástralíu og hefur
verið ánægjulegt að fylgjast með þeim
vaxtarsprota sem endurhæfingarhjúkrun
er nú við hjúkrunarfræðideild Háskóla
Íslands.
Endurhæfingarhjúkrun beinist að
því að hjálpa einstaklingnum að ná
markmiðum sínum og notar til þess
heilbrigðishvatningu, fræðslu og sérhæfða
hjúkrun eftir því hverjar þarfir sjúklingsins
eru. Bókin, sem ég kynni núna, heitir
Advancing Practice in Rehabilitation
Nursing. Hún er skrifuð af sjö reyndum
endurhæf ingarh júkrunar f ræðingum
og kennurum í sérgreininni og ritstjóri
er Rebecca Jester sem er prófessor í
kennslu og hjúkrun bæklunarsjúklinga
og skólastjóri við School of Nursing and
Midwifery í Staffordshire í Bretlandi. Auk
þess að ritstýra þessari bók hefur Jester
skrifað kafla í fleiri bækur, birt greinar í
ritrýndum tímaritum og kynnt rannsóknir
sínar á ráðstefnum. Helstu umfjöllunarefni
hennar hafa verið sérfræðistörf í hjúkrun,
hjúkrun bæklunarsjúklinga og kostnaður
við hjúkrunarmeðferð.
Bókin varð á vegi mínum þegar ég fór til
London fyrir tveimur árum til að útskrifast
með MS­próf í hjúkrunarfræði frá
Háskólanum á Akureyri og Royal College
of Nursing í Manchester. Tuttugu árum
fyrr, þegar ég útskrifaðist með BS­próf í
hjúkrunarfræði frá Háskóla Íslands, hafði
ég rekist á Waterstones­bókabúðina í
lítilli hliðargötu við Oxfordstræti. Þessi
búð heillaði mig vegna fjölbreytts úrvals
af alls kyns fræðibókum og fannst mér
því ekkert annað koma til greina en að
kanna hvort hún væri enn til staðar og
svo reyndist vera. Nú hafði ég fundið mína
hillu í faginu og leitaði því sérstaklega að
bókum um endurhæfingarhjúkrun.
Viðfangsefni bókarinnar gefur góða
mynd af því hversu fjölbreytt störf bíða
endurhæfingarhjúkrunarfræðinga og
ýtarleg heimildaskrá fylgir hverjum kafla.
Fyrstu sex kaflarnir fjalla almennt um
endurhæfingarhjúkrun og er þar sýnt fram
á að þessi sérhæfing innan hjúkrunar á
heima við hjúkrun allra sjúklingahópa.
Í fyrsta kaflanum er farið í hugtakið
endurhæfingarhjúkrun og skýrt
hvert er hlutverk hjúkrunarfræðings í
endurhæfingarteymi.
Annar og þriðji kafli lúta að
núverandi störfum endurhæfingar­
hjúkrunarfræðinga, hvar þessi vinna fer
fram nú um stundir og tækifærum sem
leynast í sérhæfingu hjúkrunarfræðinga
í endurhæfingu. Rök eru færð fyrir því
að í öllu mannlegu samfélagi geti endur­
hæfingarhjúkrunarfræðingar lagt sitt af
mörkum, eins og kemur fram í fjórða
kafla þar sem rætt er um mikilvægi þess
að meta andlega líðan skjólstæðinga
og líta á styrkleika og veikleika þess
stuðningsnets og félagslega kerfis sem
þeir búa við.
Í fimmta kafla eru kynnt mælitæki til að
meta árangur endurhæfingar og í sjötta
kafla er skoðað hvernig hægt er að efla
fjölskyldu eða aðstandendur til að standa
með sínu fólki.
Kaflar 7­11 fjalla nánar um endur­
hæfingarhjúkrun tiltekinna sjúklingahópa.
Jónína Sigurgeirsdóttir, jonina@reykjalundur.is
Mikil þróun hefur orðið innan endurhæfingarhjúkrunar undanfarin ár og fást nú
sífellt fleiri bækur um endurhæfingarhjúkrun. Hér er kynnt ein þeirra og rök færð
fyrir því að í öllu mannlegu samfélagi geti endurhæfingarhjúkrunarfræðingar
lagt sitt af mörkum. Hjúkrunarfræðingar eru hvattir til að gefa hugmyndafræði
endurhæfingarhjúkrunar gaum og taka hana með í reikninginn varðandi
hjúkrunarstörf í víðu samhengi.
Advancing Practice in Rehabilitation
Nursing. Ritstjóri: Rebecca Jester.
Útgefandi: Blackwell Publishing,
Oxford, 2007. ISBN: 978­1­4051­
2508­6. Bókin er 206 bls. auk
inngangs.
BÓKARKYNNING
EFLING ENDURHÆFINGARHJÚKRUNAR