Félagsbréf - 01.03.1962, Qupperneq 28

24
FÉLAGSBRÉF
sökum kunnugleika á þessari umfangsmiklu stofnun gat haldið
henni opinni og starfhæfri.
Hver voru svo einkenni dr. llannesar sem fræðimanns? Ovenju-
leg þekking, innsæi og dyggð. I öllum sínum rannsóknum var hann
svo vandvirkur og varkár, að hann fullyrti aldrei neitt um niður-
stöður, fyrr en staðreyndirnar blöstu við augum. Minnisgáfa hans
var með eindæmum. Hann hafði sín umfangsmiklu ritverk ekki
einungis á pappírnum, heldur og í huga og minni. Hann kunni
skil á fleiri mönnum en nokkur annar íslendingur hefur gert fyrr
eða síðar; en þess ber auðvitað að gæta, að á hans tíma höfðu
fleiri menn fæðzt upp hér á landi en á dögum fyrri alda fræði-
manna.
A þorláksmessu árið 1925 sótti stjórn háskólans hann heim og
tilkynnti honum, að hann væri af háskólanum kjörinn heiðurs-
doktor. Mér var kunnugt um, að hann gladdist af þessari jólagjöf,
þótt hann væri áreiðanlega eini maðurinn á landinu, sem lét í ljós
efasemdir um það, að hann væri vel að þessum virðingarvotti kom-
inn.
Dr. Hannes var allvel efnum búinn, og eftir að hann var orðinn
einn, voru það ótrúlega margir, sem leituðu til hans um hjálp á
hinum gömlu kreppu- og bágindaárum. Dr. Hannes hafði einn hátt,
hann leysti hvers manns vanda. Eignum sínum eftir sinn dag ráð-
stafaði hann til nánustu ættingja, eftir þörf hvers og eins, en gildan
sjóð, stórfé á þeirra tíma mælikvarða, lét hann renna til háskólans
til styrktar efnilegum námsmönnum.
Hannes Þorsteinsson var með gjörvilegustu mönnum að vallar-
sýn, herðabreiður og kraftalegur, ljós yfirlitum og bláeygur, hvorl
tveggja í senn: mildur á svip og mikilúðlegur. Hann verður jafn-
an ógleymanlegur þeim, er honum kynntust og áttu því láni að
fagna að vera honum samtíða.
En af öllum endurminningum mínum um þenna mann mun eina
jafnan bera hæst, minninguna um það, hve Hannes Þorsteinsson
var göfugur maður.