Félagsbréf - 01.03.1962, Page 56

48
FÉLAGSBRÉF
og svo til Kristínar, kímdi ögn, og sagði: „Svo-o“, og rak síðan upp
hlátur mikinn úr eins ’manns hljóði. —
Eftir dálitla stund var komið inn með púns, og farið að dansa. En
áður en byrjað var, kom fólkið sér saman um að ríða suðrí Fjörð næsta
sunnudag, og þegar farið var að tala um hestavandræðin, hvíslaði Magnús
að Kristínu, að hún gæti fengið hann Gráskjóna sinn, og gat þess um
leið, að enginn kvenmaður hefði komið honum á bak.
„Það var „pent“ af yður, en er hann þá ekki ólmur? ætli ég detti
ekki af baki?“
„Ég passa folann,“ sagði Magnús.
Svo byrjaði ,,ballið“ og gekk liðlega. Drýgstur var búðarmaðurinn
að dansa. Hann dansaði oftast með aðra liöndina lausa, og söng á meðan:
Vil du valse med mig
saa kysser jeg dig.
Hinir gerðu það sem þeir gátu. Stúlkan úr eldhúsinu kom inn líka,
og sættust þau Magnús á málið, að hún hafði svikið hann og sagt til
hans, en hann klipið hana. Magnús náði tali frænku sinnar og sagðíst
heyra á henni, að hún mundi vita eitthvað um þá sönnu ástæðu fyrir
burtför Kristínar, þá sömu sem hann hafði fundið á leiðinni suðureftir,
að hún mundi vera að flýja, af því að hún örvænti um sig. Sæunn var
reyndar ekki vel trúuð á það og þótti hitt líklegra, að það mundi vera
eitthvað milli Madsens og hennar, en gaf Magnúsi þó beztu vonir og
sagðist skyldi hjálpa honum af fremsta megni, en bað hann þess lengstra
orðanna að leggja sig þá duglega eftir henni um kveldið og dansa sem
mest við liana; það væri alltaf vissasta ráðið, sagði hún.
Magnús lét sér þetta að kenningu verða og bar sig að vera þar alllaf
nálægt, sem Kristín var, og bjóða henni upp þegar hann gat komizt að,
og engri annarri. Sæunn sat á stól og horfði á, með óvanalega breiðu
ánægjubrosi, og tók Kristínu við' og við á eintal og fór líka með hana
fram og gaf henni að smakka úr hálfflösku af góðu víni, sem hún hafði,
en bar ekki fram, af því það var svo lítið. En hún Kristín sín yrði að
hragða það, sagði hún.
Kristín hafði verið hálfspotzk við Magnús fyrst, þegar hann var að’
stíga ofan á tærnar á henni og standa við og tvístíga, til þess að komast