Félagsbréf - 01.06.1963, Qupperneq 17

Mynd 4.
hringsveipaskýringunni. Til glöggvun-
ar læt ég nú fylgja kort úr bók Annette
Laming um Lascaux, sem fyrr er nefnd,
þar sem mörkuð eru helztu bergmynda-
svæðin í Vestur-Evrópu. Þau er hér
rétt að nefna hellamyndasvæði til
samræmis við orð höfundar og hugsun,
og við leiðsögn Henri Breuil. Lýsir
það heiti vel, hvernig legunni er hátt-
að. Vísað er til svæðanna. (Mynd 3.).
Athuga ber, að Breuil lætur sig hér
aðallega varða málun og grópun á
steinþilum og sníður það stakk öllu.
Samkvæmt kerfi Breuils risu tveir
wegin hringsveipir þróunar á hinu
franko-kantabríska svæði og það mun
geyma okkur elztar minjar og þar er
hinn mikli auður. Að því er talið hef-
ur verið, er vaggan mjög hér. Er hinn
eldri sveipur kenndur við Aurignac
menningarheild og fylgiheild hennar
Périgord, enda rís hann þannig, en
hinn síðari við heildirnar Madeleine og
Solutré báðar*.
Handamerki eru elzt. Er þrykkt á
bergflöt með lófanum eða lit dreift
kringum og þétt að hönd, sem lögð er
flöt á. Merkin eru sem sagt jákvæð
eða neikvæð. Er síðarnefnda tegundin
eldri. Er þar ýmist dreift með rauð-
um lit, brúnu, fjólubláu eða svörtu,
stundum með rauðgulu eða hvítu. Er
ekkert í staðtengslum við neikvæður
þessar nema strjálir, málaðir dílar og
kringlur, það raðast, og svo stundum
drög, mjög veik, að teikningu með
einföldum línum. Hinn flokkurinn, lit-
för eftir handflöt, er ekki mun síðri
að fyrnsku. Eru lófamörk þessi rauð
* Stá ofangrelnt verk Henrl Breulls um
hellalistina.
FÉLAGSBRÉF 13