Félagsbréf - 01.06.1963, Side 34

AMOS TUTUOLA
Ajaiji og galdramaðurinn
Einu sinni var ungur maður sem Ajaiji hét og bjó í þorpi.
Faðir Ajaija var bóndi og Ajaiji hjálpaði honum við búskapinn þangað til
faðir hans var orðinn svo gamall að hann gat ekki lengur unnið, en Ajaiji hélt
áfram að vinna þangað til hann var orðinn nógu gamall til að kvænast, en hann
var svo fátækur að hann átti enga peninga til að kvænast fyrir.
Auðvitað gat enginn hjálpað honum um peninga. Þá seldi hann sjálfan sig
veðlánara nokkrum að veði og fór svo og kvæntist fyrir peningana sem hann
fékk hjá veðlánaranum.
Nokkrum mánuðum eftir að hann kvæntist varð faðir hans veákur. Veikin var
svo slæm að hann dó áður en fjórir dagar liðu frá því hann veiktist.
Ajaiji varð að fara til annars veðlánara til að fá peninga fyrir jarðarför
föður síns. Hann seldi sjálfan sig að veði og notaði peningana fyrir jarðarförinni.
Nú hafði Ajaiji selt sig tveimur veðlánurum að veði. Fyrir annan veðlánar-
ann vann hann frá morgni og fram til hádegis og fyrir hinn frá því klukkan tvö
til sólarlags. Þannig vann hann baki hrotnu hvern einasta dag fyrir báða
veðlánarana.
Og af því að hann hafði engan tíma til að vinna fyrir sér og konunni sinni
var hann svo fátækur að allir nágrannar hans kenndu í brjóst um hann.
Dag nokkurn ráðlagði einn nágranninn honum að fara til galdramanns og
komast að því hvers vegna hann væri svona fátækur og spyrja hvað hann gæti
gert til að binda endi á fátæktina.
Ajaiji fór til galdramannsins án þess að hika. Hann sagði honum frá öllum
kröggum sínum og galdramaðurinn sagði við hann: „Ef iþú vilt losna úr fá-
tæktinni skaltu fara og kaupa níu hrúta og líka níu poka. Þú lætur sinn hrút-
inn lifandi í hvern pokann. Svo ferðu á miðnætti með pokana að leiði föður
þíns. Þú leggur alla pokana á leiðið. Og ég held þú verðir öldungis hissa ef
30 FÉLAGSBRÉF