Félagsbréf - 01.06.1963, Qupperneq 35

þú ferð aftur að leiðinu um morguninn því að þá finnurðu pokana tóma á
leiðinu. Og það sýnir að faðir þinn hefur tekið alla níu hrútana til sín.
Þegar þú finnur pokana tóma á leiðinu skaltu fara með þá heim og láta
þá inn. Og eftir nokkra daga kemur faðir þinn sem hefur tekið hrútana alveg
áreiðanlega og fyllir alla pokana með peninga. Því að það var faðir þinn
sem kom á þig fátæktinni af því að þú hefur aldrei fórnað honum hrútum
síðan hann dó. En mundu mig um að láta mig vita nóttina sem þú ferð með
hrútana að leiðinu.“
Þegar galdramaðurinn hafði sagt honum þetta þakkaði Ajaiji fyrir sig og
svo fór hann.
„Hvað sagði galdramaðurinn um fátækt okkar?“ spurði kona Ajaija óðara
en hann kom inn. Og Ajaiji sagði henni, heldur en ekki ruglaður í ríminu, hvað
galdramaðurinn hafði sagt honum að gera. En þegar hann sagði að hann gæti
ekki keypt þessa níu hrúta sagði kona hans kurteislega: „Eigum við þá að
deyja svona fátæk? Þó þú hafir selt þig tveimur veðlánurum held ég að þú
getir ekki gert þriðja veðlánarann ánægðan líka þó þú seldir þig honum að
veði. Þess vegna ætla ég að fara til annars veðlánara og selja mig honum að
veði líka. Þannig fáum við peninga til að kaupa níu hrúta og níu poka. Því að
ég vil að við losnum úr þessari fátækt eins fljótt og við getum.“
„En hver á að vinna fyrir okkur ef þú selur þig öðrum veðlánara að veði?“
spurði Ajaiji konu sína mjög mæðulega.
„Hugsaðu ekki um það, við lifum á því sem okkur leggst til,“ svaraði hún.
Daginn eftir fór hún til veðlánara sem fékk henni tíu pund. Svo fór hún og
maður hennar með peningana á markaðinn. Til allrar ógæfu nægðu tíu pund
ekki til að kaupa níu hrúta en þau nægðu til að kaupa sex hrúta og sex tóma
poka. Ajaiji varð alveg ruglaður þegar hann komst á snoðir um þetta. Hann
sagði við konu sína að þau skyldu fara heim aftur með peningana.
„Ænei, maðurinn minn, kaupum heldur eins marga hrúta og tóma poka og
fást fyrir þessi tíu pund. Þú ferð með þá að leiði föður þíns sem fyrstu afborgun.
Þú skalt biðja föður þinn að taka við þeim og segist færa honum hina þrjá
strax og þú eignast peninga til að kaupa þá. Því ég held að við eyðum pening-
unum ef við förum með þá heim og þá losnum við aldrei úr fátæktinni.“
Þegar konan réð honum þessi ráð var Ajaiji henni sammála. Þau keyptu sex
hrúta og sex tóma poka og á miðnætti lét Ajaiji hrútana hvern í sinn poka.
Hann bar þá hvern fyrir sig að leiði föður síns sem var spölkorn frá þorpinu.
Og við gröfina sagði hann frá því að hann skyldi koma með hina hrútana þrjá
strax og hann hefði peninga til að kaupa þá.
Snemma næsta morgun skundaði hann og kona hans að leiðinu. Þau urðu
FÉLAGSBRÉF 31