Félagsbréf - 01.06.1963, Qupperneq 37

hans með svo hræðilegum svip að galdramaðurinn varð hugsi. Þegar hann
ætlaði að kalla á hjálp hélt Ajaiji flatri sveðjunni fyrir munn honum. „Heldurðu
að ég losni úr fátæktinni fyrst þú hefur sölsað undir þig hrútana sex?“ spurði
Ajaiji óþolinmóður.
„Þú getur ekki losnað úr henni því að ég er sá sem tók hrútana en ekki
faðir þinn,“ muldraði galdramaðurinn.
„En ég held að þú sért faðir minn dauður og fyrst þú hefur tekið hrútana
frá mér ertu skyldugur að leysa mig úr fátæktinni nú í nótt,“ sagði Ajaiji
honum hátt og skýrt og glotti.
„Nei, ég er ekki faðir þinn á neinn hátt.“
„Víst ert þú faðir minn dauður og hefur vald til að leysa mig úr fátæktinni
og ég er feginn að losna úr henni nú í nótt!“ hrópaði Ajaiji hræðilega að honum.
Og um leið neyddi hann galdramanninn til að vísa sér þangað sem hann geymdi
peninga sína. Nauðugur viljugur sýndi galdramaðurinn Ajaija staðinn því
Ajaiji ætlaði annars að höggva af honum hausinn. Þá tók Ajaiji alla peningana
og fór aftur heim.
„Ó, ertu kominn aftur, Ajaiji? Hvað sagði faðir þinn þegar þú heimsóttir
hann í gröfina? Og hvenær sagði hann að við losnuðum úr fátæktinni?“ spurði
kona Ajaija strax og hann kom inn með stóran peningapoka á vinstri öxlinni.
„I fyrramálið borgum við allar skuldir okkar. Því að galdramaðurinn var
orðinn að föður mínum dauðum nú í nótt og hann ætlaði að leysa okkur úr
fátæktinni eða annars hefði hann tekið hrútana okkar ófrjálsri hendi,“ sagði
Ajaiji sigri hrósandi.
„Hvernig leysti galdramaðurinn okkur?“ spurði hún steinundrandi.
„Vegna þess að ég hef tekið alla peningana hans með valdi og hér eru
peningarnir.“
Síðan töldu þau bæði peningana og þeir voru meir en sex hundruð pund.
Daginn eftir borguðu þau peningana sem þau höfðu fengið hjá veðlánurunum
af þessum peningum. Og eftir að þau losnuðu úr skuldum lifði Ajaiji og
konan hans góðu lífi. 0. J. þýddi.
FÉLAGSBRÉF 33