Frón - 01.03.1945, Blaðsíða 35

Blóðdropar
33
í þrjú ár. Fyrst hélt læknirinn að henni gæti ekki batnað, en svo
var hún »blásin« og þá fór henni að skána. Einhver spurði hvað
það væri nú að vera »blásin«, og Ásdís útskýrði það fyrir honum.
Pað var stungið nál inn í brjóstholið á henni, og svo var lofti
blásið þar inn með einhverjum verkfærum. Pá þrýstist annað
lungað saman svo að hún gat ekki andað með því, og sárið greri
á meðan.
Fólkið hristi höfuðið og ofbauð þetta alveg. Einhver sagði að
hann vildi ekki láta »blása« sig né stinga með nálum, en Ásdís
sagði að úr því að það læknaði brjóstveikina, þá væri það tilvinn-
andi.
Svo var haldið heimleiðis, og telpan hafði nægilegt umhugsun-
arefni lengi á eftir. Hvernig skyldi það vera að eiga heima í húsi
þar sem allir gluggar væru opnir hvernig sem viðraði, og engir
þröskuldar! — Og eiga svo að liggja í rúminu og vera stungin
með nálum, og lofti blásiö inn í mann! — Hún stríddi jafnvel
Dodda með þessu þegar hún hitti hann, og sagði að hann mundi
verða »blásinn« ef hann væri ckki almennilegur við hana.
Svo liÖu nokkrir mánuðir, og það var kominn engjasláttur. Pá
var telpan send fram að Hlíðarhjáleigu til þess að biðja Steingrím
aö koma í bindingu. Hún gekk hikandi heim á hlaðið, því að hún
var alltaf feimin þegar hún kom á aðra bæi. En hún herti samt
upp hugann og barði að dyrum.
Ásdís kom til dyranna og bauð henni inn í baÖstofu, rétt eins
og hún væri heldri gestur. Telpan varð rjóð og undirleit, en bar
þó upp erindiö og settist á rúmið þar sem Ásdís bauð henni til
sætis. Steingrímur var niðri í mýri að slá, en Ásdís bjóst við að
hann kæmi bráölega heim í hádegiskaffiö, og nú ætlaöi hún að
baka lummur með kaffinu, svo að gesturinn fengi einhverjar
góðgerðir. Og svo brosti hún um leiS og hún fór fram í eldhúsiS
og skildi telpuna eina eftir.
BaSstofan var ósköp lítil, aðeins hálft annaS stafgólf, og hinn
helmingur stafgólfsins var afþiljaSur fyrir eldhús. Gólf og
rúmstokkar voru svo hvítskúruð aS æSarnar í trénu voru næstum
því upphleyptar. Glugginn var opinn og gluggatjöldin blöktu í
golunni. Telpan hafSi aldrei áSur séS gluggatjöld fyrir baðstofu-
glugga. 1 sjálfum glugganum stóS blóm í jurtapotti. PaS var meS
rauSum blómhnöppum sem héngu niSur á viS. Telpan vissi hvaS
það hét, hún hafði séð þaS á prestssetrinu, og prestskonan sagSi
að þaS héti »fúxía« og væri stundum kallaS »blóðdropar Krists«.
3