Frón - 01.03.1945, Síða 41

Tvö bréf til Erlendar Gottskálkssonar
39
hlutanna hlýtur aS mæta þeim, vott um guðs hegnandi reiðisvipu.
(öðru vísi leit Snorri goði á mál þetta, »hverjum voru goðin
reið þegar þetta hraun brann,« sagði hann og leiddi þar með
hjátrúarfullum lýð fyrir sjónir hvað heimskulegt væri að álíta
ýmsar landplágur vott guðlegrar reiði, þar sem slíkt gengi eins
yfir auðn og óbyggðir þar sem engin er að syndga). En kenning
sú að maðurinn egi að leita sjálfur hamingju sinnar, og hann
samkvæmt lögum náttúrunnar verði að berjast við marga
örðugleika til þess að geta náð (ef til vill) endalausum framförum
með mikilleik anda þess er honum er gefin að ofan, hvetur
mannin til óþrotlegrar elju og yðni.
Skáld höfum vjer að vísu, en hvað gjöra jjau? bera fánýtt
hól á dauða ónytjunga, kveða um munaðarnautn og ástadaður
og deyfa |^ar með í viðkvæmum hjörtum tilfinninguna fyrir Jdví
góða og hraustlega, sem einungis er jiað sanna og verulega, og
veikja sómatiltinninguna og efla dáðleysi, óhóf og siðaspillingu.
Jeg gasti nú ritað heila bók um jætta efni, en tíminn leifir
jsað ekki (og gildir jjað máske einu); jeg hætti f>ví í miðju kafi
og byð )>ig að virða allt fyrir mjer á betri veg, lesa ritvillurnar
í málið og vorkenna fávisku minni.
Jeg enda svo j>essar línur með stökum sem mjer hugkvæmd-
ust hjerna um daginn.
Beitilöndin byrgir fönn,
Björg trú’ eg flest nú J>rjóti.
HungruS glottir Hel við tönn
Höldum döprum móti.
Sollin mörgum svíður und,
Sjerhvað þreki týnir.
Nú eru farnir frera grund
Frægðardagar þínir.
Bjargarj>rotnum bænda múg
Bendir flest á dauða.
Ferlegan leggur feigðar súg
um forða sali auða.
Auðug varstu eina tíð
og engum pínd af böðli,
nær þú brostir fræg og fríð
frelsis móti röðli.
Kaldar fætur hungruð hjörð
Hristir á gaddi frosnum,
Augum svo á hretin hörð
Horfir nærri brostnum.
Á þig herjað ekki blíð
örlaga nornin hefur
Og loksins eptir langvinnt stríð
Iíkblæju þig vefur.
Svo hin gamla Garðars bólm
Gráum sveipuð bárum
Eins og sigruð hetja á hólm
Hörðum deyr af sárum.
Vertu svo blessaður og sæll.
Kr. Jónsson.