Morgunblaðið - 30.10.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2015
vikum síðar greindist hann með
krabbamein, sem hann tókst á
við af sínu alkunna æðruleysi og
yfirvegun, og nú er hann allur.
Enn og aftur erum við minnt á að
við göngum ekki að lífinu vísu og
hversu mikilvægt er að nýta það
vel.
Síðasta sjónvarpsviðtalið sem
tekið var við Gutta, þá fárveikan,
sýndi svo glöggt hvern mann
hann hafði að geyma. Þar hvatti
hann stjórnmálamenn til að
vinna af trúmennsku, heiðarleika
og einlægni en einmitt þannig
gekk hann sjálfur til verks.
Það var dýrmætt fyrir jafnað-
armenn þegar Guðbjartur Hann-
esson gaf kost á sér fyrir Sam-
fylkinguna í
Norðvesturkjördæmi fyrir kosn-
ingarnar vorið 2007. Ég fann
fljótt að þarna var á ferðinni sér-
lega traustur, réttsýnn og öflug-
ur hugsjónamaður. Og einstakir
mannkostir hans komu sífellt
betur í ljós við nánari kynni.
Hann lét sér annt um alla í kring-
um sig og barðist sérstaklega
fyrir málstað þeirra sem minnst
mega sín.
Lífssýn jafnaðarmanna var
honum í blóð borin og hún var
drifkrafturinn í öllum hans störf-
um. Einnig bjó hann að víðtækri
þekkingu og reynslu sem kenn-
ari, skólastjóri og sveitarstjórn-
armaður á Akranesi þar sem
hann var m.a. forseti bæjar-
stjórnar. Allt átti þetta eftir að
nýtast honum í landsmálapólitík-
inni á þeim erfiðu tímum sem í
hönd fóru.
Mér fannst gott að vinna með
Gutta sem formanni félags- og
trygginganefndar Alþingis þann
tíma sem ég var ráðherra þeirra
málaflokka, 2007-2009. Við náð-
um fram mörgum mikilvægum
málum sem tryggðu betur hag
barna og ungmenna, aldraðra og
öryrkja.
Í ríkisstjórn undir minni for-
ystu var honum síðan falið það
mikla vandaverk að stýra sam-
einuðu félags- og heilbrigðisráðu-
neyti – velferðarráðuneytinu.
Það var sannarlega ekki auðvelt
en Gutti leysti þetta verkefni af
þeirri festu og fumleysi sem ein-
kenndi öll hans störf.
Svo þetta gengi upp þurfti
gríðarlega útsjónarsemi, yfirveg-
un og þrautseigju. Að ekki sé
minnst á úthald og vinnusemi.
Það skipti því öllu máli að hafa
Guðbjart Hannesson þar við
stjórnvölinn – mann sem í öllum
sínum verkum hafði sanngirni og
heiðarleika að leiðarljósi. Hann
kom sér aldrei undan erfiðum
viðfangsefnum, þótt ráðuneytinu
væri þröngur stakkur búinn í
kjölfar efnahagshrunsins. Hann
missti aldrei sjónar á grunngild-
um jafnaðarstefnunnar og var
rökfastur og fylginn sér þegar
hann hélt uppi vörnum fyrir þá
þjóðfélagshópa sem hann bar
fyrir brjósti.
Nú þegar komið er að leiðar-
lokum vil ég þakka Gutta fyrir
samfylgdina sem aldrei bar
skugga á. Ég vil þakka honum
fyrir bros hans og hlýju, trú-
mennsku og trygglyndi og fyrir
ómetanlegan stuðning á um-
brotatímum í sögu þjóðarinnar.
Með fráfalli Gutta hafa jafnaðar-
menn misst mikið. Hans er sárt
saknað í okkar röðum.
Missir ástvina er þó mestur og
sárastur. Við Jónína sendum Sig-
rúnu, dætrum og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Jóhanna Sigurðardóttir.
Gutti var félagi. Í dagsins erli,
í félagsstarfi og í hugsjónabar-
áttu. Ég hef engum manni
kynnst sem var jafn eðlislægt að
mynda félagsskap og lifa í sam-
félagi með öðrum. Ef þurfti að
manna umræðu eða fund bauð
hann sig fram. Ef sótt var að fé-
lögum hans brást hann til varnar.
Ef þurfti að takast á hendur nýtt
erfitt verkefni, var hann alltaf
tilbúinn.
Framganga Gutta mótaðist
áreiðanlega af bakgrunni hans í
skátahreyfingunni og brautryðj-
endastarfi hans í kennslu um ára-
tugi. Hann var jafningjafræðari
öðru fremur og ég hef heyrt ótrú-
legar sögur af árangri hans í
kennslu, þegar hann settist með
börnum sem jafningi þeirra og
félagi. Grundaskóli var aldrei
læstur í tíð Gutta: Börnin voru
þar húsráðendur rétt eins og
kennarar og stjórnendur. Ég sá
svona dæmi á þingi: Gutti sat
löngum stundum með einum
fróðleiksfúsum nýjum þingmanni
úr öðrum flokki vikum saman og
rökræddi stjórnmálin og þing-
störfin. Ef annar sást var hinn
ekki langt undan. Honum var það
fullkomlega eðlislægt að ganga í
hlutverk kennarans og leitast við
að laða fram hæfileika hvers og
eins.
Þegar ég reyndi fyrst fyrir
mér um þingframboð kannaði ég
aðstæður í Norðvesturkjördæmi.
Jóhann Ársælsson var að hætta
og ég á þangað ættir og uppruna.
Ég talaði við fjölda fólks sem allt
tók mér vel og margir lofuðu mér
stuðningi. Undantekningarlaust
voru þau stuðningsheit sett fram
með þeim fyrirvara að ef Gutti
gæfi kost á sér myndi viðkom-
andi ekki geta annað en stutt
hann. Enginn sá á honum nokk-
urn löst. Allir lýstu mannkostum
hans, störfum hans að sveitar-
stjórnarmálum og aðdáun á
frumkvöðlastarfi í skólamálum.
Umsagnirnar voru þannig að
helst mátti líkja við margradda
kór að flytja fallegt tónverk. Ég
hef aldrei heyrt jafn mikinn sam-
hljóm í ummælum um nokkurn
mann í stjórnmálastarfi.
Við Gutti sátum saman á þingi
frá upphafi þingsetu okkar
beggja og áttum ávallt gott sam-
starf. Atvikin höguðu því svo
þannig til að við öttum kappi um
formennsku í Samfylkingunni.
Ég gleymi aldrei fundinum sem
við áttum um leið og Gutti hafði
tilkynnt framboð sitt. Við sór-
umst þá í bræðralag, lofuðum að
styðja þann sem sigraði og gera
allt til að baráttan yrði okkur
báðum til sóma. Það tókst og ég
átti stuðning Gutta alla tíð.
Við ferðuðumst saman um
kjördæmi Gutta vikum saman
haustið 2013. Þegar ég fór svo í
heimsóknir í önnur kjördæmi
brást það ekki að Gutti gerði hóg-
væra og góðviljaða athugasemd
um að formaðurinn yrði nú líka
að sinna Norðvesturkjördæmi –
jafnvel þótt við værum nýkomnir
úr síðustu yfirreið. Hann sparaði
sig aldrei og sinnti kjördæmi sínu
vel.
Það var gríðarlegt högg þegar
alvarleg veikindi Gutta uppgötv-
uðust í sumar, en hann tók tíðind-
unum af eðlislægu æðruleysi. Við
Sigrún hugsum á þessari stundu
til Sigrúnar, Birnu, Hönnu Maríu
og fjölskyldunnar allrar, sem
hafa mikið reynt á undanförnum
mánuðum. Ég kveð fyrir hönd
Samfylkingarinnar þann sann-
asta félaga sem ég hef nokkru
sinni kynnst og þakka allt það
sem hann gaf okkur. Blessuð sé
minning Guðbjarts Hannesson-
ar.
Árni Páll Árnason.
Við Guðbjartur Hannesson
settumst saman og ræddum mál-
in vel og lengi, eins og svo oft áð-
ur, undir þinglok sl. sumar. Að
baki var ströng törn mikilla
átaka, sem við ræddum svo sem.
En aðalumræðuefnið var samt
framtíðin. Hann hlakkaði til að
fara í brúðkaup dóttur sinnar á
Ítalíu. Og svo töluðum við um
verkefnin sem biðu okkar, ekki
síst þau sem sneru að kjördæm-
inu okkar. Þar lágu leiðir okkar
jafnan saman í mikilli eindrægni.
Þrátt fyrir ólíkar pólitískar
áherslur áttum við giftudrjúga
samleið og okkur var það auðvelt
að víkja hinum pólitísku ágrein-
ingsefnum til hliðar þegar svo
bar undir.
Guðbjartur var hress að
vanda. Hvergi sá ég örla á veik-
indum; þvert á móti. Hann var
hress í bragði og hlakkaði greini-
lega til þess að takast á við við-
fangsefnin og njóta lífsins með
fjölskyldu sinni. Hálfum mánuði
síðar eða svo bárust mér tíðindin
af alvarlegum veikindum hans.
Ég ræddi við Guðbjart nokkr-
um dögum síðar. Hann gerði sér
grein fyrir alvöru málsins frá
fyrstu stundu og sagði mér af
sjúkdómi sínum af ótrúlegri yf-
irvegun og æðruleysi, líkt og í
síðari samtölum okkar. En síðan
sveigði hann jafnan talinu að
öðru. Ræddi um pólitíkina,
spurði frétta úr kjördæminu og
lagði á ráðin. Þannig var hann
stöðugt með hugann við framtíð-
ina og verkefnin framundan,
þrátt fyrir að hann gerði sér fylli-
lega grein fyrir eðli þess sjúk-
dóms sem hann barðist við.
Það var gott að vinna með
Guðbjarti. Hann kom til þings
nestaður af mikilli reynslu sem
skólamaður af lífi og sál til ára-
tuga og þrautreyndur sveitar-
stjórnarmaður sem skildi vel
æðaslátt hinna dreifðari byggða.
Það munaði því um hann sem gat
miðlað af reynslu sinni og þekk-
ingu og kom ætíð fram af prúð-
mennsku. Fyrir vikið hlaut hann
virðingu samferðamanna sinna.
Á vettvangi Alþingis kunnu
menn vel að meta hæfni hans og
var hann valinn til margvíslegra
vandasamra verkefna, þingfor-
seti, ráðherra og einn forystu-
manna í sínum flokki. Vegna þess
alls verður hans minnst að verð-
leikum.
Á þessari ótímabæru kveðju-
stundu er þó samt efst í huga
endurminningin um góðan félaga
sem gott var að starfa með og
vera samvistum við. Upp í hug-
ann kemur ferð sem við Guð-
bjartur fórum til útlanda í erind-
um Alþingis. Konur okkar,
nöfnurnar, voru með í för. Fjarri
hversdagserli stjórnmálanna á
Íslandi nutum við þess að spjalla
og eiga saman góðar stundir sem
nú rifjast upp. Þessar kæru
minningar ylja okkur Sigrúnu
minni nú þegar við kveðjum svo
góðan dreng.
Guðbjartur var reglumaður;
skáti af lífi og sál sem lifði heil-
brigðu og góðu lífi. Þeim mun
ótrúlegra er að hann, maður á
besta aldri, skyldi sleginn þeim
banvæna sjúkdómi sem varð hon-
um að aldurtila.
Lífið er stundum óskiljanlegt.
Hvernig má þetta vera? höfum
við samferðafólk hans spurt
hvert annað á síðustu dögum. Við
þeirri spurningu kann ég ekki
svar frekar en nokkur maður.
Við Sigrún kona mín sendum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til Sigrúnar vinkonu okkar og
dætranna Birnu og Hönnu Maríu
og fjölskyldna þeirra. Guð blessi
minningu góðs drengs.
Einar K. Guðfinnsson.
Sérstakt að hugsa til baka
þegar ég var að alast upp í Hlíð-
unum og var fastagestur hjá Ás-
mundi og Hönnu, tengdaforeldr-
um Gutta. Ekki hefur mig órað
fyrir því þá, að við Gutti ættum
eftir að verða vinnufélagar síðar
og vinarþel okkar hefði verið til
staðar þannig að trúnaðar gætti.
Á þessum unglingsárum var
Gutti skátahetjan okkar enda
vorum við Magnús Þór, mágur
hans, í skátunum. Þeir sem
kynntust Gutta í skátahreyfing-
unni vissu að þar gekk um móa,
heiðar og fjöll heilsteyptur félagi
sem gaman var að starfa með.
Veit ég fyrir víst að skátahreyf-
ingin svo og kennara- og fræða-
samfélagið syrgir góðan félaga
og fyrirmyndar skólamann. Ófáir
sem minnast Gutta, þakka hon-
um fyrir það veganesti sem hann
gaf þeim á Akranesi, bæði nem-
endur og kennarar. Gutti var til
staðar fyrir alla.
Félagsskapur okkar styrktist
enn betur í störfum okkar á veg-
um jafnaðarmannahreyfingar-
innar. Settumst við saman á Al-
þingi vorið 2007. Ég varð
formaðurinn hans Gutta í fjár-
laganefnd og líkt og nær undan-
tekningarlaust á þingi þá skiptir
ekki máli hvor var kennarinn og
hvor var barnið. Þingmenn virða
hver annan í sínum störfum. Það
átti við og um Gutta. Gutti var
heilsteyptur og alla jafna ljúfur
sem lamb. Best þótti mér þegar
hann tók dæmin sín og sagði „en í
raunveruleikanum“. Hann gerði
sér grein fyrir að myndin sem
birtist er ekki endilega sú sama
og við viljum að birtist. Gutti var
sannur jafnaðarmaður og það var
auðsótt mál þegar hann tók
ákvörðun um að stefna fram til
forystu fyrir Samfylkinguna að
vera í hans baráttusveit. Stuðn-
ingur minn við hann var hreinn
og beinn. Mesti galli hans í þeim
forystuslag var að hann gat ekki
unað því að neinn tapaði, alltaf
vilji til að gera öllum vel á heið-
arlegan hátt, enda urðu engin
eftirmál af hans hálfu eða stuðn-
ingsfólks.
Þannig var einfaldlega Gutti,
hann var alltaf tilbúinn að leyfa
öllum að vera með, finna lausnir á
erfiðleikum dagsins. Sagan skrif-
aðist þannig að hann varð síðar
forseti Alþingis í búsáhaldabylt-
ingunni, formaður fjárlaganefnd-
ar með Icesave í fanginu, velferð-
aráðherra með ráðuneyti
félagsmála, tryggingamála og
heilbrigðismála í fanginu, líkleg-
ast verk sem enginn annar hefur
leikið eftir. Erfitt alla daga, gríð-
arlega umfangsmikil ráðuneyti
og vinnudagurinn langur. Mikið
álag en samt mátti ekki gleyma
að styðja Skagann á knatt-
spyrnuvellinum, félagsmaður af
líf og sál. Málefni þjóðarsjúkra-
hússins við Hringbraut voru hon-
um hugleikin. Áttum við saman
spjall um verkefnið og stjórnmál-
in þessa síðustu mánuði. Gutti
var stuðningsmaður uppbygging-
ar við Hringbraut og eitt af hans
síðustu verkum var að lýsa því yf-
ir opinberlega með skýrum
hætti. Við erum þakklát honum
fyrir svo margt.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Gutta fyrir ánægjuleg, viðburða-
rík og farsæl kynni. Sorginni fá
engin orð lýst, en minningin lifir.
Samúðarkveðjur sendi ég Sig-
rúnu, dætrum, tengdasonum,
barnabörnum, ættingjum og vin-
um. Megi ást og kærleikur um-
lykja ykkur öll. Með Guðbjarti
Hannessyni, er genginn einn
vandaðasti maður sem ég hef
kynnt. Hvíl í friði.
Gunnar Svavarsson,
fv. alþingismaður.
Löngum var það svo á Íslandi
að það þóttu einhver bestu eft-
irmæli sem einn maður gat feng-
ið að sá hefði verið drengur góð-
ur. Nú á það við því það var
Guðbjartur Hannesson svo sann-
arlega, jafn sorglegt og það er að
sjá á eftir honum svona ótíma-
bært og skyndilega.
Gutta kynntist ég snemma á
árum minnar þingmennsku en
hann var þá þegar á kafi í bæj-
armálum á Akranesi fyrir Al-
þýðubandalagið og virkur í starfi
þar. Til hans var snemma litið
bæði sem frambærilegs og upp-
rennandi stjórnmálamanns og
skólamanns í fremstu röð. Hvort
tveggja gekk eftir. Sem skóla-
maður og skólastjórnandi vann
Guðbjartur mikið starf sem virð-
ing var borin fyrir og sem stjórn-
málamanni var honum treyst til
fremstu ábyrgðarstarfa.
Nánust urðu kynni okkar á
síðasta kjörtímabili eftir að hann
tók sæti í ríkisstjórn sem heil-
brigðis- og síðar velferðarráð-
herra. Efni funda okkar við und-
irbúning eða fyrir afgreiðslu
fjárlaga var ekki alltaf létt og erf-
ið spor að stíga að draga úr fjár-
veitingum til undirstöðuvelferð-
arþjónustu, jafnvel þó reynt væri
að fara um þá málaflokka eins
mjúkum höndum og aðstæður
frekast leyfðu. Þá var gott að hafa
mannkosta- og heilindamann með
sér í verkum eins og Guðbjartur
var. Hann var gegnumheill jafn-
aðarmaður og skynjaði og skildi
mikilvægi þess að skjóta sem
fyrst og á nýjan leik traustum
stoðum undir rekstur framtíðar-
velferðarkerfis á Íslandi. Til þess
þurfti erfiðar aðgerðir og Guð-
bjartur kveinkaði sér ekki undan
því sem varð að gera en lagði
mikla vinnu í að það væri útfært
eins vel og kostur var. Hann var
góður félagi að vinna með, maður
sanngjarnra málamiðlana, traust-
ur og heilsteyptur.
Ég kveð Guðbjart Hannesson
með eftirsjá og þakka honum
samstarfið. Eiginkonu, börnum
og öllum aðstandendum votta ég
samúð mína og vona að minningin
um hinn góða dreng og allt það
sem hann áorkaði og stóð fyrir
létti sorgina og söknuðinn við frá-
fall hans.
Steingrímur J. Sigfússon.
Góður vinur og skátabróðir,
Guðbjartur Hannesson, Gutti í
Hvammi, á Akranesi er „farinn
heim“, eins og við skátar segjum,
þegar við kveðjum að leiðarlok-
um.
Daginn sem Gutti kvaddi hitti
ég nokkra vini okkar hér í
heimabæ hans. Bærinn hafði
misst traustan Skagamann. Það
fundum við allir.
Gutti gekk ungur til liðs við
skátahreyfinguna og hreifst af
hugsjónum hennar. Það átti að
ganga vel um landið okkar. Virða
reglur samfélagsins. Fara í úti-
legur og fjallgöngur, komast á
hæstu tindana. Rækta heilsuna til
þess og þjálfa okkur svo að við
værum færir um að takast á við
björgunarstörf. Varðeldar með
leik og söng voru heillandi verk-
efni. Þessar hugsjónir áttu vel við
Gutta. Hann var fæddur forystu-
maður.
Við Gutti áttum langt og ein-
staklega gott samstarf í skáta-
hreyfingunni. Þar er margs að
minnast. Oft var tekist á við stór
verkefni.
Um 1970 stóðu yfir fram-
kvæmdir í skátamiðstöðinni í
Skorradal. Fjárhagurinn var í
molum. Við Gutti, ásamt hópi
eldri skáta, tókum að okkur að
reyna að laga stöðuna. Hann stóð
fyrir því að setja upp fjáröflun,
„tívolí“, skemmtun með heimatil-
búnum leiktækjum, sem varð
feiknavinsæl næstu árin. Hann
leiddi stóran hóp fólks, yngri og
eldri skáta, sem með þrotlausri
vinnu og áhuga gerði verkefnið
ábatasamt fyrir félagið. Þessar tí-
volískemmtanir björguðu hrein-
lega fjármálunum. Hægt var að
greiða skuldir og halda áfram að
byggja upp skátamiðstöðina.
Samhliða þessu verkefni var
haldið uppi öflugu innra starfi
skátanna hér á Akranesi. Gutti
hreif með sér yngri jafnt sem
eldri og hvatti fólk til dáða. Mestu
skipti að virkja sem flesta og
treysta þeim til sjálfstæðra
starfa. Í því var galdurinn fólg-
inn. Það var lykillinn að góðum
árangri.
Minningarnar streyma fram.
Gutti með hárband og axlasítt
hár, leiðandi hópinn á skátamót-
um og í fjallaferðum. Það var
mikill fengur fyrir skátastarfið í
okkar landi þegar hann var ráð-
inn erindreki Bandalags ís-
lenskra skáta 1973-1975. Hann
heimsótti skátafélögin á lands-
byggðinni og hélt með þeim nám-
skeið í skátafræðunum. Mark-
miðið var að efla skátastarfið vítt
og breitt um landið.
Margar stundir áttum við
Gutti saman með skátum við
varðeld, þegar eldurinn snarkaði
í glóðunum og söngurinn hljóm-
aði:
Tengjum fastara bræðralagsbogann
er bálið snarkar hér rökkrinu í.
Finnum ylinn og lítum í logann
og látum minningar vakna á ný…
(Har. Ól.)
Við minnumst hans við varð-
eldastjórnina þar sem skáta-
söngvar og leikþættir skiptust á.
Loks kyrrðist allt við kulnandi
glæður bálsins. Oftast var Gutti
stjórnandinn. Í lokin var hugleið-
ing og hvatning sem fylgdi okkur
inn í svefninn.
Gutti er „farinn heim“, alltof
fljótt, en við sem eftir lifum mun-
um halda starfinu áfram.
Um leið og við Elín kveðjum
skátabróður okkar þökkum við
allt sem hann hefur gert fyrir
skátahreyfinguna. Við sendum
fjölskyldu hans innilegar samúð-
arkveðjur. Blessun fylgi minn-
ingu góðs vinar.
Með skátakveðju,
Bragi Þórðarson.
Góður vinur er fallinn frá alltof
snemma. Við höfðum kynnst
Guðbjarti áður en hann hóf störf
sem ráðherra. Kynnin urðu meiri
þegar Guðbjartur varð ráðherra
og yfirmaður okkar í heilbrigð-
isráðuneytinu. Guðbjartur nálg-
aðist sín verkefni sem ráðherra
af heiðarleika og umhyggju.
Verkefnin sem hann stóð frammi
fyrir voru ærin, nánast ómann-
eskjuleg. Að tryggja heilbrigðis-
og félagsþjónustu áfram með
fimmtungi minna fé en áður.
Honum var umhugað um sitt
samstarfsfólk og hann kynnti sér
vel hin ýmsu viðfangsefni og bar
virðingu fyrir skoðunum ann-
arra. Þegar tími gafst til leitaði
Guðbjartur eftir því að spjalla
um allt annað en heilbrigðis- og
félagsmál og þá kynntumst við
nýrri hlið á manninum. Það gáf-
ust því miður ekki margar stund-
ir til að ræða á þeim nótum á
meðan Guðbjartur gegndi ráð-
herradómi. Við sammæltumst
um að ganga saman á fjöll og við-
halda vinskapnum áfram eftir að
Guðbjartur hætti sem ráðherra.
Hann var ákveðinn í að fyrsta
fjallið sem við myndum ganga á
saman yrði Akrafjallið sem við
fyrir u.þ.b. ári síðan gerðum. Þar
voru málin rædd og við áttum
virkilega góða stund saman. Við
ráðgerðum fleiri göngur og höfð-
um heyrst lítillega með það þegar
kallið kom. Eftir situr minningin
um góðan mann sem bar hag
annarra í brjósti. Við kveðjum
góðan vin um leið og við sendum
Sigrúnu og dætrum okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Einar Magnússon og Gunnar
Alexander Ólafsson.
Á langri leið gegnum lífið hitt-
ir maður margs konar fólk. Öll
þau kynni hafa áhrif, veita innsýn
í margvíslega þætti lífsins, eitt er
til þroska, annað til að varast.
Sumt fólk hefur þó svo afgerandi
áhrif að það setur í raun mark
sitt á lífshlaup manns sjálfs, við-
horf og verk.
Guðbjartur Hannesson var
þannig maður. Hvar sem hann
kom hafði hann áhrif með sterkri
og mildri nærveru sinni. Hann
sat aldrei hljóður undir inni-
haldslitlu snakki, en ræddi mál af
yfirvegun, þekkingu og sann-
girni. Við hjónin urðum þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að vinna
með honum í mörg ár. Þar sáum
við nánast daglega hversu mikill
yfirburðamaður hann var, röskur
stjórnandi, glaður í bragði, hvetj-
andi og framfarasinnaður. Það
þurfti að vera mikið dauðyfli til
að hrífast ekki með og taka á með
honum í óstöðvandi vinnu við að
gera skólann okkar betri, fram-
sæknari og barnvænni, enda varð
hann mörgum skólamönnum fyr-
irmynd.
Guðbjartur var skólamaður
fremstu röð, en hann var líka
óþreytandi hugsjónamaður er
kom að samfélagsmálum. Hann
hafði djúpa og hreina réttlætis-
kennd, enda lét hann til sín taka á
vettvangi stjórnmálanna, hann
gat ekki setið hjá þegar verk
þurfti að vinna í þágu þeirra er
höllum fæti stóðu. Við félagar
hans hér á Skaga kusum hann í
bæjarstjórn og á þing og við
Guðbjartur Hannesson