Morgunblaðið - 30.10.2015, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2015
✝ Edda MaríaEinarsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. ágúst 1931. Hún
lést á Líknardeild
LSH í Kópavogi 22.
október 2015.
Foreldrar Eddu
Maríu voru hjónin
Ellen Einarsson (f.
Poulsen), f. 2. febr-
úar 1905, d. 9. sept-
ember 1988, og
Einar Einarsson, f. 24. maí 1903,
d. 12. júlí 1962.
Systur Eddu eru Ása Lóa
Einarsdóttir f. 1933 og Emma
Hanna Einarsdóttir f. 1939.
Edda kvæntist hinn 12. júlí
1955 Þórði P. Waldorff, f. 9. des-
ember 1930. Foreldrar hans voru
Halldóra Sigurbjörg Waldorff, f.
15. desember 1909, d. 6. maí
1988, og Pétur L. Waldorff, f. 5.
maí 1897, d. 14. ágúst 1973.
Edda og Þórður eignuðust
fjögur börn. 1) Einar Þ. Wald-
orff, f. 12. október 1956, eigin-
kona hans er Ragnheiður Anna
1969, eru Hafliði Breki Waldorff
og Sólrún Alda Waldorff.
Edda María og Þórður skildu.
Edda María kvæntist Hauki
Árnasyni, f. 29. janúar 1931.
Foreldrar hans voru Árni Valdi-
marsson, útibússtjóri KEA í
Ólafsfirði, f. 2. september 1896,
d. 2. september 1980, og Ágústa
Gunnlaugsdóttir, f. 1. ágúst
1895, d. 13. nóvember 1995.
Börn Hauks eru Sigurjón
Hauksson, Bjarni Hauksson,
Anna Ágústa Hauksdóttir og
Árni Guðmundur Hauksson.
Edda María gekk í Barna-
skóla Grindavíkur en þaðan lá
leiðin á Héraðsskólann í Reyk-
holti í Borgarfirði þar sem hún
stundaði nám í tvo vetur og í
framhaldi af því vann hún á sím-
anum þar. Eftir dvölina í Reyk-
holti lá leiðin aftur til Grinda-
víkur, þar sem hún starfaði á
símstöðinni í allnokkur ár. Eftir
að öll börnin voru flogin úr
hreiðrinu starfaði hún um nokk-
urra ára skeið á Heilsugæslunni
í Grindavík við símamóttöku. Á
miðjum aldri fluttist hún á
Hvammstanga, þar sem hún
starfaði á Prjónastofunni Drífu.
Útför Eddu Maríu fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
föstudaginn 30. október. klukk-
an 13.
Georgsdóttir, f. 17.
maí 1960. Dóttir
þeirra er Bjarney
Linda Einarsdóttir.
Synir Einars af
fyrra hjónabandi
með Helle Alhof eru
Daníel Einarsson og
Jónas E. Waldorff,
d. 9. mars 2003. 2)
Hermann Þ. Wald-
orff, f. 3. október
1959, eiginkona
hans er Dóra Birna Jónsdóttir, f.
23. febrúar 1956. Synir þeirra
eru Ingimar Waldorff og Hafþór
Waldorff, barnabörnin eru þrjú.
3) Dóra Þ. Waldorff, f. 22. febr-
úar 1964. Eiginmaður hennar er
Magnús Sigurðsson, f. 16. ágúst
1969. Börn Dóru af fyrra hjóna-
bandi með Brynjólfi V. Sigurðs-
syni eru Sigurður Ragnar Brynj-
ólfsson og Edda Rannveig
Brynjólfsdóttir. Barnabörnin
eru tvö. 4) Þórður Þ. Waldorff, f.
8. desember 1966. Börn hans af
fyrra hjónabandi með Þórunni
Öldu Gylfadóttur, f. 17. febrúar
Edda María tengdamóðir mín
er öll. Með henni er gengin ein-
staklega góð og vönduð kona
sem vildi öllum vel og reyndist
ástvinum sínum stoð og stytta í
hvívetna. Ég var heppin að eiga
hana að því hún var einstök.
Móðir hennar var dönsk,
amma Ellen, sem fluttist til Ís-
lands á 3. áratug síðustu aldar.
Hún settist að í Grindavík og
bar með sér ýmsa danska siði
svo sem þann að rækta alls kyns
grænmeti til matargerðar, sem
hefur eflaust þótt nokkur sér-
lunda í þá tíð. Edda var elst
þriggja systra, sem ólust upp í
Krosshúsum í Grindavík. Þar
sleit hún barnsskónum þar til
hún hóf búskap með Þórði Wal-
dorff og eignuðust þau fjögur
börn.
Þau slitu síðar samvistir.
Seinni maður Eddu heitir Hauk-
ur Árnason og bjuggu þau í
Hafnarfirði síðustu ár.
Edda var listakokkur. Það
var alltaf upplifun að koma í
matarboð til hennar. Það var
alltaf eins og þar væru höfðingj-
ar á ferð, svo vel var lagt á borð
og nostrað við allt er viðkom
matargerð. Allur matur bragð-
aðist dásamlega og ég held því
blákalt fram að fiskibollurnar
hennar tengdó séu þær heimsins
bestu.
Hún var mjög nýjungagjörn í
mat og bauð jafnvel upp á ný-
bökuð lágkolvetnabrauð þegar
sú bylgja reið sem hæst. Hún
var fyrst og fremst húsmóðir og
vann svo sannarlega vel sitt
starf og af alúð. Þá var hún alltaf
boðin og búin að rétta hjálpar-
hönd og var aldrei glaðari en
þegar hún fann að hún gat létt
undir með öðrum.
Hún átti þó erfitt sjálf með að
þiggja gjafir eða viðvik. Það var
segin saga að ef ég kom með litla
gjöf til Eddu fór ég hlaðin gjöf-
um til baka. Allar jóla- og af-
mælisgjafir voru vandlega
valdar og hún ljómaði eins og
sólin þegar hún færði fólki gjaf-
irnar. Jafnvel komu pakkar stíl-
aðir á heimilið okkar sem
geymdu sitthvað nýtilegt.
Edda hafði einstakan hæfi-
leika á að gæða allt lífi í kringum
sig. Í Borgarfirði áttu þau
Haukur sumarbústað sem þau
nefndu Kríukot og þar var hún í
essinu sínu þegar kom að rækt-
un grænmetis. Hún kom oftsinn-
is til okkar færandi hendi með
nýsprottið grænmeti og krydd-
jurtir af öllum tegundum, ber og
plöntur. Og ekki bara til okkar.
Margir nutu góðs af grænmet-
isbeðum Eddu, auðlindum, sem
aldrei virtust þrjóta.
Bjarney Linda dóttir mín var
afar hænd að ömmu sinni. Hún
sótti mikið til ömmu og afa og
fékk þar mikla ást og umhyggju.
Það var einstakt samband milli
hennar og ömmu hennar, sem
einkenndist af gagnkvæmri
virðingu og tillitssemi en rúm-
lega 70 ár báru í milli.
Mikið sem ég á eftir að sakna
tengdamömmu, að fá hana ekki í
kaffispjall á laugardagsmorgn-
um og reyna að hafa hana sem
allra lengst því hún var kát og
skemmtileg og hafði góða nær-
veru. Oft bar á góma gömlu dag-
ana í Grindavík, skemmtisögur
frá bernsku hennar og
barnanna, sem hún hafði gaman
af að segja frá og ég naut þess
að heyra jafnvel aftur og aftur.
Að leiðarlokum þakka ég
Eddu minni fyrir samfylgd og
leiðsögn í hartnær tvo áratugi.
Þar bar hvergi skugga á. Hafðu
þökk fyrir allt, elsku Edda mín.
Guð blessi minningu þína.
Ragnheiður Anna
Georgsdóttir.
Með virðingu og söknuði kveð
ég elskulega tengdamóður
og vinkonu.
Með þakklæti fyrir að hafa
átt hennar vináttu í 36 ár.
Takk fyrir allt.
Við sjáumst ekki í sumar – og
þó sé ég þig
er blómin horfa himins til
og hneigja sig
þá yfir í þinn huliðsheim
þú heillar mig.
Því vetrarstríð á enda er,
nú undrumst við
hve dauðinn veitir dýra hvíld
og djúpan frið
og heyrum lífið líða hjá
sem lækjarnið.
Og allt það sem auður þinn
og yndið þitt
það leitar eins og lóukvak
í ljóðið mitt
og signir þig hinn breiða byggð
við brjóstið sitt.
Og allir þeir sem unnir þú
og unnu þér
þeir sjá hvar logi lífs þíns rís
og lyftir sér
í þessa lygnu líknarnótt
sem ljómar hér.
Er birtan sendir bláan draum
í bæinn inn
og geislaflugið fellur létt
á fagurkinn
það vermir litlar ljúfur þrjár
sem lófi þinn.
(Jóhannes úr Kötlum)
Hvíl í friði, mín kæra.
Dóra Birna Jónsdóttir.
Elsku amma Edda.
Mig langar til að kveðja þig
með bænunum sem við sungum
alltaf:
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson.)
Ó, sólskinsbarn, ó, sólskinsbarn.
Guð vill að ég sé honum sólskinsbarn.
Ó, sólskinsbarn, ó sólskinsbarn.
Já, það vil ég vera fyrir hann.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Eins láttu ljósið þitt
lýsa í hjarta mitt,
skína í sál og sinni,
sjálfur vaktu þar inni.
(Sigurbjörn Einarsson)
Elsku amma, þú veist að þú
ert alltaf velkomin hjá okkur.
Ég elska þig meira en allt
annað. Takk fyrir samfylgdina.
Þitt ömmuskott,
Bjarney Linda.
Elsku amma okkar er látin og
þau sem þekktu hana vita að það
er erfitt að kveðja jafn yndislega
manneskju eins hún amma okk-
ar var. Hún gerði það að hlut-
verki sínu að hafa alla sátta og
glaða í kringum sig. Hún minnti
okkur stöðugt á hvað við erum
heppin að eiga svona marga
góða að og ef eitthvert ósætt
kom upp var hún fljót að tala um
alla þá jákvæðu hluti sem í raun
skiptu mestu máli.
Elsku amma, nú ertu farin til
hinstu hvíldar og minning þín
lifir í hjörtum okkar.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman. Guð
blessi þig og geymi.
Ingimar og Hafþór.
Edda María
Einarsdóttir ✝ Andrés Gilssonfæddist í
Mýrasýslu 17. júní
1926. Hann lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 21. október
2015.
Foreldrar hanns
voru hjónin Ingv-
eldur Pétursdóttir,
f. 9. nóvember
1896, d. 4. ágúst
1987, og Gils
Magnússon, f. 21 júlí 1895, d.
17. desember 1930.
Bróðir Andrésar var Sigur-
jón Ingi Sigurjónsson, f. 24.
mars 1939, d. 8. nóvember 1983.
Andrés kvæntist Valgerði
Hrefnu Gísladóttur 1 maí 1954.
Kristjana Friðbjörnsdóttir f. 20
ágúst 1959, og eiga þau tvö
börn og eitt barnabarn. 3)
Grímheiður Elín, f. 18. júlí
1961, maður hennar er Jóhann
Bogason, f. 7. janúar 1958, og
eiga þau þrjú börn og tvö
barnabörn.
Andrés ólst upp hjá móður
sinni og föðurfjölskyldu í Borg-
arnesi. Andrés lauk námi frá
Stýrimannaskólanum árið 1953
og vann til sjós uns hann stofn-
aði fyrirtæki ásamt svila sínum,
Leifi Valdimarssyni, og unnu
þeir við járnsmíðar, aðallega
handriðasmíð. Andrés fór aftur
til sjós í kringum 1969 og starf-
aði hjá Sambandinu, lengst af á
Hvassafelli, uns hann lét af
störfum vegna aldurs.
Andrés verður jarðsunginn
frá Áskirkju í dag, 30. október
2015, kl.13.
Foreldrar hennar
voru hjónin Grím-
heiður Elín Páls-
dóttir, f. 30. sept-
ember 1895, d. 18
desember 1986, og
Gísli Jóhannsson, f.
21 maí 1891, d. 5.
janúar 1978.
Andrés og Val-
gerður eignuðust
þrjú börn. Þau eru:
1) Guðríður Inga, f.
10. september 1955, maður
hennar var Valgeir Daðason, f.
30 ágúst 1951, d. 28. febrúar
2012, og eiga þau tvær dætur
og fimm barnabörn. 2) Páll
Garðar, f. 22. desember 1958, d.
9. mars 1997, kona hans er
Elsku pabbi, þá er kveðju-
stundin kominn.
Það er ekki eins og ég hafi ekki
búist við þessu um nokkurn tíma
en samt er mjög sárt að kveðja.
Það voru mikil forréttindi að fá
að eiga þig fyrir pabba, forréttindi
sem ég fæ aldrei fullþakkað fyrir.
Þú varst alltaf svo rólegur og yf-
irvegaður. Aldrei skammaðir þú
okkur systkinin, heldur mættir
okkur með þínu jafnaðargeði – út-
skýrðir með þinni rólegu röddu að
nú værum við ekki að gera rétt.
Það var oft glatt á hjalla heima
hjá okkur og alltaf var stutt í þinn
sérstaka húmor og smá stríðni,
svona þegar hún átti við. Sumarfrí
voru tekin á hverju ári og farið í
tjaldútilegur vítt og breitt um
landið.
Alveg stórmerkilegt hvernig
þér tókst að koma fimm manna
fjölskyldu í þessar ferðir á
fólksvagen-bjöllu. Ég var níu ára
þegar þú fórst aftur á sjóinn og
var þín þá sárt saknað en á móti
kom sú mikla gleði og tilhlökkun
þegar við fórum með mömmu að
taka á móti þér þegar þú komst
aftur heim.
Stundum fékk ég að fljúga til
þín út á land og koma með þér
heim með skipinu. Þetta voru
ógleymanlegar ferðir sem ég
geymi með mér enn í dag.
Þú varst alltaf svo einstaklega
bóngóður og sagðir svo til alltaf já
– hvort sem það var að skutla mér
og vinkonunum eða skutlast með
barnabörnin fram og til baka í
skóla eða á íþróttaæfingar.
Þegar ég hugsa til baka þá
minnist ég þeirrar miklu ástar og
virðingar sem alltaf ríkti milli ykk-
ar mömmu, öll þau ár sem þið átt-
uð saman. Nú eru erfiðir tímar hjá
henni.
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn.
Þín,
Grímheiður Elín (Heiða).
Elsku afi, þá er komið að
kveðjustund.
Margar minningar koma upp í
hugann þar sem við systkinin eru
komin saman til að minnast þín.
Þegar við hugsum til baka þá
minnumst við þín með hattinn
þinn og pípuna, því ekki fékkst þú
að reykja hana inn í húsi. Þú varst
alltaf að, hvort sem það var að
vinna í bílskúrnum, gera við hitt
og þetta, vinna í garðinum, þrífa
bílinn, setja í uppþvottavélina eða
leysa krossgátur í blöðunum, allt-
af fannst þú þér eitthvað að gera.
Þú elskaðir ömmu meira en allt og
sást hamingjan langar leiðir. Þú
varst góður og rólegur og alltaf til
taks þegar á þurfti að halda.
Það var aldrei spurning um að
þú værir sterkasti afinn í öllum
heiminum, enda drakkstu lýsi af
stút og gerðir æfingar á hverjum
morgni með ömmu. Okkur þótt
ekkert skemmtilegra en að gista
hjá ykkur og fá að taka þátt í þess-
ari morgunathöfn.
En þú varst ekki alltaf heima
því þú gegndir því stóra hlutverki
að vera stýrimaður og skipstjóri á
stórum flutningaskipum. Við syst-
urnar vorum svo heppnar að fá að
fara í siglingar með þér og það var
ógleymanlegt að fá að leika sér í
skipstjórasvítunni og fá að eyða
tíma með þér í þínu umhverfi. Síð-
astliðin ár hefur þú fjarlægst okk-
ur hægt og rólega en alltaf tókst
þér að halda í húmorinn og það
þótti okkur vænt um.
Við erum heppin að hafa fengið
þennan tíma með þér og munum
við varðveita allar minningarnar
um þig í hjörtum okkar. Við elsk-
um þig, afi, og eigum eftir að
sakna þín. Takk fyrir að hafa verið
þú.
Ástarkveðja,
Una, Íris og Andrés Valur.
Elsku afi okkar.
Það er svo sárt að sjá þig hverfa
á braut en við vitum að þú hefur
nú öðlast hvíld frá öllum þínum
veikindum. Þegar við sitjum
hérna og hugsum til þín kemur
upp fullt af skemmtilegum minn-
ingum og er þá helst að nefna hve
þú varst alltaf yfirvegaður og ró-
legur, sama hvað gekk á, og alltaf
var stutt í húmorinn, eins og þegar
stórfjölskyldan var saman úti í
Tyrklandi þá voru allir að fara í
myndatöku og þú spurðir mig
hvort ég væri líka að fara og ég
sagði „já“ og þá svaraðir þú glott-
andi „ég hélt að það væri bara fal-
lega fólkið“.
Við erum svo heppnar að eiga
margar góðar minningar með þér
þegar við vorum litlar. Þið voru
svo dugleg að leyfa okkur að koma
með í útilegur og út á sjó með þér
og ömmu. Þú varst líka alltaf tilbú-
inn að aðstoða og skutla okkur
hvert sem er og hvenær sem er
eins og eitt skiptið þegar ég varð
bensínlaus um miðnætti þá þótti
þér ekkert mál að koma og redda
mér. Þó svo að það hafi pirrað
ungar unglingsstúlkur hvað þú
keyrðir afskaplega hægt þá léstu
kvartanir okkar ekki á þig fá og
gerðir frekar í því að stríða okkur
með því að keyra bara ennþá hæg-
ar.
Elsku afi, hvíldu í friði, það er
gott að vita til þess að núna ertu
kominn til hans Palla sem tekur
vel á móti þér.
Hrefna og Andrea.
Andrés Gilsson
✝ Karl BirgirÞórðarson
fæddist 13. júlí
1957. Hann lést 7.
október 2015. For-
eldrar hans voru
Elísabet Sigurðar-
dóttir, f. 13.5.
1933, d. 14.7. 2013,
og Þórður Snæ-
björnsson, f. 25.11.
1924, d. 12.4. 2009.
Fósturfaðir Karls
var Ásmundur Pálsson, f. 1943.
Systkini sammæðra: 1) Ang-
antýr Sigurðsson, f. 1959, gift-
ur Erlu Björk Gunnarsdóttur,
f. 1960, og eiga þau þrjú börn.
2) Una S. Ásmundsdóttir, f.
1967, gift Óskari G. Kjartans-
syni, f. 1965, og eiga þau fimm
börn. 3) Sigurður
Páll Ásmundsson,
f. 1968, giftur
Jennylyn Ásmunds-
son, f. 1985, og
eiga þau tvö börn.
4) Ásmundur Ás-
mundsson, f. 1978,
giftur Önnu
Sigurðardóttur, f.
1976, og eiga þau
þrjú börn.
Systkini sam-
feðra: 1) Snæbjörn, f. 1945. 2)
Helga Kristrún, f. 1948. 3)
Haukur, f. 1955. 4) Örn, f.
1958. 5) Hrafn, f. 1959.
Útför Karls fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, 30. október 2015, klukk-
an 14.
Elsku Kalli, stóri bróðir minn.
Mér finnst enn svo óraunveru-
legt að þú sért dáinn. Að þú eigir
ekki eftir að hringja í mig aftur
og segja mér hversu mikið þér
þykir vænt um mig eins og þú
sagðir alltaf í lok hvers samtals.
Við áttum oft yndislegar stundir
saman þegar ég var að alast upp
þó þú hafir verið 10 árum eldri
en ég. Þú varst óþreytandi við að
draga mig fram í herbergi til þín
og láta mig syngja inn á spólu,
lögin sem þú varst alltaf að
semja á gítarinn þinn, og við gát-
um eytt heilu dögunum í það.
Allar fjallgöngurnar sem þú
fórst með okkur Sigga bróður í
og svo seinna með börnum okk-
ar.
Þú elskaðir börn og dýr og
hafðir mikla þolinmæði þeim til
handa. Þú kynntist svo ungur
Bakkusi, sem síðar varð þinn
versti óvinur, og þrátt fyrir mik-
inn vilja og margar meðferðir
sigraði hann þig alltaf að lokum.
Þú sendir mér bréf í apríl sl. þar
sem þú sagðir mér hversu mikið
þú þráðir að vera góður og kær-
leiksríkur maður, að það væri
eðli þitt í hverri frumu líkamans,
ég veit það, Kalli, og það varstu
alltaf þegar þú varst allsgáður
og þann Kalla elskaði ég. Þú
skrifaðir líka að það þyrfti ekki
vímugjafa til að vera í vanlíðan,
dómhörku, tillitsleysi og öfund,
því margt fólk væri í þeim pakka
allsgáð og því er ég sammála þér
í líka. Ég á margar yndislegar
minningar um þig Kalli sem ég
geymi í hjarta mínu og ég veit að
mamma okkar og amma hafa
tekið á móti þér og vafið þig
örmum. Þú elskaðir þær svo
mikið og varst svo mikill
mömmustrákur, alltaf. Ég veit
við munum hittast aftur, elsku
bróðir minn, og mér þykir enda-
laust vænt um þig líka .
Þín systir,
Una.
Karl Birgir
Þórðarson