Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 11

9
Seli og ól þar önn fyrir dóttur sinni. Á milli Sels
og Hóls var tæpur tveggja tíma gangur. Skamt frá
Hóli bjó bróðir Sigriðar, og hafði hann boðið mæðg-
unum að vera hjá sér um jólin, en þær orðið svona
seint fyrir.
Þegar þær voru sestar, voru þær spurðar almæltra
tíðinda, en þær vörðust allra frétta. „Það var nú
ekki tilætlunin að koma hingað, en hún Ella mín
var orðin svo þreytt, svo að ég afréð að fá að sitja
hérna stundarkorn, af því að þetta er alveg í leið-
inni“, sagði Sigríður. „Þið farið nú ekki lengra í
kvöld, það er nú ekki að nefna“, sagði húsfreyja.
„Mér sýnist hún Elín litla vera búin að fá nóg, sem
von er. Það er þæfingsskömm á mýrinni“.
Eftir nokkrar orðalengingar varð það úr, að þær
mæðgur skyldu vera á Hóli um nóttina. Var þeim
síðan borinn matur, og gerðu þær sér gott af honum.
Þeim kom það vel að fá góða hressingu. Þær voru
ekki miklu vanar. Báðar voru fölleitar og fátæklega
til fara. Á sínum yngri árum hafði Sigríður þótt
eiguleg stúlka. Og Elín litla virtist ætla að líkjast
henni. Hún var fríð í andliti og sviphrein, en ekki
laust við, að hún væri raunaleg til augnanna. Nú
var hún stilt og fálát og mælti ekki orð frá vörum.
Nú var máltíðinni lokið og komin sú stund, þegar
börnin voru vön að kveikja á kertunum. Það gerðu
þau altaf áður en farið var að syngja jólasálmana
og lesa húslesturinn.
Einar hljóp fram með annað kertið sitt og kveikti
á því hjá mömmu sinni úti í eldhúsi. Þegar hann
kom inn með ljósið, kveiktu hin börnin á sínum
kertum hjá honum. Einar og Þóra sátu nú sitt við