Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 33

31
Kindurnar höfðu tæmt trogið sitt, og nú blésu þær
mæðinni og horfðu jórtrandi út í myrkrið. Litla
lambið var á þönum um alla króna, háfætt og tind-
ilfætt, og lét öllum illum látum. Þó að það væri ekki
gamalt, hafði það vit á að egna þá, sem eldri voru.
Sérstaklega var hrútnum uppsigað við það, þegar
það kom til hans og þóttist ætla að sjúga hann. Og
oftar en einu sinni var hann þá svo harðleikinn við
það, að það hröklaðist út i horn.
„Hvað eruð þið nú að tala um?“ sagði grísinn og
steig með framlöppunum upp í milligerðina. Mér
heyrðist þið vera að segja eitthvað þarna inni í
kindakrónni, en ég heyri svo ansi illau.
„Við erum ekkert að segjau, sagði hrúturinn, „en
ég skal samt fræða þig á því, að um næstu jól verð-
ur þú orðinn stórt svín, og þá verður komið með
snæri og bundið um trýnið á þér, og svo verður þú
dreginn útu.
„Verð ég dreginn út?u spurði grísinn og sneri
trýninu í áttina til hrútsins. „Mér finst nú fara full-
vel um mig hérna, ekki síst síðan ég fékk mómylsn-
una til þess að busla í. Af hverju á að draga mig
út? Og hvað á að gera við mig úti?u
„Þú finnur það nú líklega, þegar þar að kemuru,
sagði hrúturinn. „En eftir því, sem ég hef heyrt, þá
verður þér tæplega klórað á bak við eyrun í það
skiftið, og ekki býst ég við, að þú fáir góðgerðir.
Og. ekki þykir mér sennilegt, að við fáum þá ánægju,
að sjá þig koma hér inn aftur eftir það.u
„Hvað er það, sem þið kallið úti?u spurði litla
lambið. Það var fætt inni í krónni og vissi fátt, en
var ákaflega forvitið.