Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 16

14
Dagana fyrir jólin hafa allir nóg að starfa, að búa
alt sem best undir hátiðahaldið. Þá er allur bærinn
þveginn og öll húsgögn og allur fatnaður. I gamla
daga var miklu minna. fengist við þvotta en nú á
timum. Það var eigi sjaldgæft, að bærinn var sjald-
an eða aldrei þveginn nema fyrir jólin, — en þá þótti
sjálfsagt að gjöra það. Sumir gamlir menn vildu
aldrei láta þvo askinn sinn nema fyrir jólin. Þeir
trúðu því, að það spilti auðsæld þeirra, ef askurinn
væri þveginn; kölluðu þeir það, að „ þ v o af s ér au ð-
inn“. En ávalt létu þeir þvo askinn fyrir jólin, því
að það þótti óhæfa að eta úr óþvegnum aski á svo
dýrðlegri hátíð, sem jólahátíðin er. Oft voru menn í
sömu flíkinui alt árið og létu aldrei þvo hana nema
fyrir jólin, en það þótti ósæmilegt, að nokkur hlutur
væri óþveginn á jólunum; — þá varð alt að vera
hreint. Einu sinni var kerling, sem hafði gengið með
sama faldinn á hverjum degi a.lt á,rið og aldrei þveg-
ið hann. En þegar hún sauð liangikjötið til jólanna,
tók hún sig til og þvoði faldinn upp úr hangikjöts-
soðinu, þurkaði hann síðan og setti hann svo upp á
jólunum. Þegar karlinn, bóndi hennar, sá hana með
faldinn nýþveginn, sagði hann: „Já, Já! Mér þvkir
þú vera farin að halda þér til, kelli mín! — Satt er
það, einatt er munur að sjá það sem hreint er‘!.
Nokkru fyrir jólin eru jólakertin steypt. Á Þorláks-
messu er soðið hangikjöt til jólanna. Þá er og góður
og gamall siður í sveitinni, að gjöra ósköpin öll af
lummum fyrir jólin. Það er og gamall siður að skera
kind á aðfangadaginn, til þess að fólkið skuli fá nýtt
kjöt á jólanóttina. Er venjulega valin til þess feit og
fönguleg ær, og kölluð „jólaærin“.