Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 41

39
„Ójá, það er hætt við því,u sagði gamla kýrin
með bjölluna og stundi við. Og nú varð þögn aftur.
Hesturinn stundi á básnum sínum, grísinn og kind-
urnar stundu líka. öll dýrin í fjósinu horfðu út í
myrkrið og stundu.
Að endingu tók hesturinn til orða og sagði:
„Ég man það núna, að það er dálítið eftir af sög-
unni, sem hrúturinn liefur ekki sagt ennþá. Það var
gamli klárinn í stóra hesthúsinu, sem sagði okkur
hana jólakvöldið sæla og bað okkur að setja hana
vel á okkar. Og hann sagði, að við hrossin ættum
að þjóna mönnunum og bera með þolinmæði og und-
irgefni allar misþyrmingar og láta okkur ekki koma
til hugar að bíta svo mikið sem eitt barn. Sá tími mun
koma, að það rætist úr fyrir okkur. Þá kemur stór
hestur, sem er sterkari enn allir menn til samans.
Af faxi hans skín sól, og eldur brennur úr nösum.
Og þegar hann hneggjar, verða þrumur og reiðar-
slög um alla jörðina. Hann mun leysa öll dýr af bás-
um sínum og stefna okkur öllum saman og flytja
okkur aftur út á haglendin endalausu og inn í hlýju
skógana. Þá munu birnir og vargar aftur eta gras,
eggin liggja ósnert og höggormarnir hætta að spúa
eitri. Og allir hestar, hversu litlir sem þeir eru, og
hversu magrir og þrælkaðir sem þeir eru, þá skulu
þeir verða eins og stóri hesturinn. Sól mun lýsa af
faxi þeirra og eldur brenna úr nösum. Og þeir munu
fá að hlaupa um endalausar slétturnar, frjálsir og
óhindraðir.u
„En hvenær kemur þá hesturinn með sólfaxið að
sækja okkur?u spurði hrúturinn. „Ég vildi helst, að
það yrði áður en ég verð borinn út og hverf.u