Morgunblaðið - 23.09.2016, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. SEPTEMBER 2016
✝ GuðmundaKristjana Jóns-
dóttir fæddist á
Saurum í Keldudal
í Dýrafirði 29.
október 1922. Hún
lést 8. september
2016. Foreldrar
hennar voru hjónin
Halldóra Gests-
dóttir, húsfreyja á
Saurum, f. 19. mars
1884, d. 6. júlí 1972,
og Magnús Jón Samúelsson
bóndi þar, f. 13. september
1869, d. 26. júní 1931. Systkini
Guðmundu voru: Ingibjörg
Andrea Jónsdóttir, húsfreyja í
Fremri-Breiðadal Ön., f. 23. jan-
úar 1918, d. 24. júní 1993, og
Gestur Jónsson, bóndi í Skaft-
holti Gnúp., f. 7. október 1924,
d. 27. janúar 2015. Uppeld-
issystkini Guðmundu voru Guð-
mundur J. Kristjánsson meina-
tæknir, f. 11. júní 1911, d. 23.
júlí 2000, og Svanhildur Á. Sig-
urjónsdóttir þjónn, f. 5. maí
1927.
Dóttir Guðmundu fyrir gift-
ingu: 1) Svala Halldóra Stein-
grímsdóttir, fv. starfsmaður
Selfossbæjar, f. 1942, fv. maki 1,
Hjörtur Sæmundsson lög-
reglumaður, f. 1937, fv. maki 2,
1959, fv. maki Már Jónsson vél-
fræðingur, f. 1953, þau eiga
fimm börn. 8) Áslaug Ívars-
dóttir kennari, f. 1959, maki
Pálmi Vilhjálmsson mjólk-
urverkfræðingur, f. 1959, þau
eiga fjögur börn. 9) Ingibjörg
Ívarsdóttir sjúkraþjálfari, f.
1961. Ömmubörn Guðmundu
eru 26, langömmubörnin 28 og
langalangömmubörnin tvö.
Guðmunda missti föður sinn
átta ára gömul og fór að vinna
fyrir sér upp úr fermingu. Þá
fór hún sem vinnukona að Úlfs-
stöðum í Skagafirði í tvö ár og
þaðan til Reykjavíkur í stríðs-
byrjun. Þar var hún í vistum en
fór svo að vinna á saumastofu
Andrésar klæðskera og lærði
herrafatasaum. Árið 1943 fór
hún sem vinnukona að Baugs-
stöðum með Svölu dóttur sína á
fyrsta ári. Þá kynntist hún Ívari
og þau fóru að búa á Vorsa-
bæjarhóli árið 1946. Ívar lést ár-
ið 1963 en Guðmunda bjó áfram
á jörðinni með börnum sínum
um fimm ára skeið. Hinn 1. júní
1968 giftist hún Ólafi Sigurðs-
syni frá Syðri-Gengishólum, f.
27. janúar 1919, d. 17. júlí 2010,
þau skildu. Þau bjuggu á
Vorsabæjarhóli til 1977 en flutt-
ust þá á Selfoss. Guðmunda
fluttist að Grænumörk 5 Selfossi
árið 2005 og þar var heimili
hennar eftir það.
Útför Guðmundu fer fram frá
Gaulverjabæjarkirkju í dag, 23.
september 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Skúli Hróbjartsson
vélamaður, f. 1946.
Svala á fjögur
börn. Faðir hennar
var Steingrímur
Egill Þorkelsson
sjómaður, f. 27.
september 1911, d.
18. apríl 1980.
Hinn 25. október
1947 giftist Guð-
munda Ívari Kr.
Jasonarsyni bónda
og hreppstjóra á Vorsa-
bæjarhóli, f. 5. júlí 1910, d. 30.
júlí 1963. Börn þeirra eru: 2)
Helga Ívarsdóttir fv. skrif-
stofumaður OR, f. 1946, maki
Guðjón Hákonarson trésmiður,
f. 1941, látinn, þau eiga fjögur
börn. 3) Markús Kristinn Ív-
arsson bóndi, f. 1947, fv. maki
Helga Bjarnadóttir sjúkraliði, f.
1955, þau eiga tvö börn. 4) Jón
Magnús Ívarsson rithöfundur, f.
1948, fv. maki 1, Jóna Bald-
ursdóttir sjúkraliði, f. 1953, fv.
maki 2, Katrín H. Jónsdóttir
kennari, f. 1956. Jón á tvö börn.
5) Jason Ívarsson kennari, f.
1953, maki Hulda Sváfnisdóttir
íþróttakennari, f. 1954, þau eiga
fimm börn. 6) Drengur Ívars-
son, f.d. 7.11. 1955. 7) Margrét
Ólöf Ívarsdóttir kennari, f.
Nú er hún mamma mín farin
frá okkur. Hún hefur verið til
staðar alla mína ævi en allt tekur
víst enda að lokum. Lífið fór ekki
alltaf mjúkum höndum um hana
móður mína, sem fæddist í
torfbæ í afskekktum dal undir
vestfirskum fjöllum. Hún missti
föður sinn barn að aldri og varð
sem unglingur að fara í annan
landshluta til að vinna fyrir sér
hörðum höndum.
Aðeins tvítug að aldri fór hún
austur að Baugsstöðum með
Svölu systur á fyrsta ári til að
leita að nýrri framtíð fyrir þær
mæðgur. Og hún fann hana þegar
hún kynntist pabba og þau fóru
að búa á Vorsabæjarhóli.
Ekki var aðkoman glæsileg.
Bærinn búinn að vera í eyði í ára-
tug, húsin léleg, ekkert rafmagn,
ekkert nothæft vatn. „En maður
var svo bjartsýnn og var ekki að
setja neitt fyrir sig,“ sagði
mamma. Hún eignaðist okkur
átta systkinin og við hin eldri ól-
umst upp í litla gamla bænum þar
sem vindar blésu inn um glugga
og dyr í vestanátt.
En börnin voru hraust, sagði
mamma, og þakkaði það hreina
loftinu.
Mikið var nú gott að geta leit-
að til mömmu þegar maður var
lítill og hafði dottið og meitt sig
og hún tók mann í fangið og reri
með mann og söng fallegar vísur.
Þá bötnuðu öll heimsins mein á
augabragði.
Mömmu fannst gaman að
syngja, hún söng oft við verkin og
hafði afar fallega söngrödd. Svo
þýða og hljómmikla að hún bar
uppi kirkjukórinn þegar hún
söng við messu í Gaulverjabæ.
Hún kunni öll lög og enn heyri ég
hana fyrir mér að syngja Rósina,
sem var einkennislag hennar.
Það var engu líkt.
Pabbi varð hreppstjóri og odd-
viti og sá um skattaskýrslur fyrir
marga í sveitinni. Það var mikill
gestagangur og alltaf fannst mér
mamma vera að baka og bera á
borð fyrir gesti og fáir voru dag-
arnir á vetrinum þegar enginn
kom. Þetta bættist á hana auk
þess að sjá um matinn, sjá um
okkur börnin, sauma á okkur föt-
in, prjóna sokka og peysur á allan
hópinn og þegar hún komst út
með hrífuna sína á sumrin fór nú
heyvinnan aldeilis að ganga. Hún
var bæði fljótvirk og velvirk.
Prjónaði lopapeysur í hundraða-
tali og seldi en andvirðið ýmist
gaf hún eða lánaði, hún var gjaf-
mild kona. Hvernig hún fór að
þessu öllu skildi ég eiginlega
aldrei en hún var ekkert mikið að
velta því fyrir sér. Hún gerði
þetta bara.
Saumaklúbburinn í Vorsabæj-
arhverfinu og nágrenni var líka
mikil upplyfting fyrir konurnar á
bæjunum. Þær voru svo miklar
vinkonur, hittust þarna hálfs-
mánaðarlega eftir áramót og
saumuðu í og svo var alltaf veisla
þegar karlarnir komu á jeppun-
um sínum að sækja þær. Þetta
gaf mömmu mikið, hún var svo
mikil félagsvera. Ekki hafði hún
síður gaman af að spila vist þegar
árin færðust yfir og kunni betur
við að vinna en tapa. Árin í Græn-
umörkinni voru henni góð og þar
átti hún mörgum vinum að mæta.
Mamma var sérlega um-
hyggjusöm og alltaf meira með
hugann við velferð okkar
barnanna en sína eigin. Kjarna-
kona sem stóð keik til hinstu
stundar. Ótrúlega minnisgóð og
vel með á nótunum andlega en
líkamsorkan var á þrotum og það
var gott að hún fékk að fara þeg-
ar svo var komið. Vertu sæl
mamma mín og þakka þér fyrir
allt.
Jón M. Ívarsson.
Mamma var ung þegar hún
missti föður sinn og þá tók við
hörð lífsbarátta sem gerði hana
að þeirri dugnaðarkonu sem hún
var alla tíð.
Það var ekki auðvelt að hefja
búskap á jörð sem hafði verið í
eyði í nokkurn tíma. Hún eign-
aðist níu börn og átta þeirra kom-
ust á legg. Þrátt fyrir mikið ann-
ríki á stóru heimili þá gaf hún sér
alltaf tíma til þess að leggja sig
eftir matinn. Það hefur væntan-
lega hjálpað til við það hversu
heilsuhraust hún var.
Söngur var hennar yndi og
hún hafði mikla og góða söngrödd
og var einn af máttarstólpum
kirkjukórsins í sveitinni. Eftir að
hún flutti á Selfoss söng hún með
Hörpukórnum.
Mamma kunni að meta góðan
kveðskap og gat farið með ljóð og
vísur fram á síðasta dag.
Við dáðumst að því hversu
minnug hún var. Sem dæmi þá
mundi hún afmælisdaga allra af-
komenda sinna og margra sam-
ferðamanna.
Fyrr á árum saumaði hún föt
og prjónaði eftir því sem heim-
ilisfólkið þurfti. Í seinni tíð prjón-
aði hún lopapeysur sem voru eft-
irsóttar. Þrátt fyrir sjóndepurð
síðustu árin prjónaði hún sokka
eftir minni.
Hún gerði allt vel sem hún tók
sér fyrir hendur og vildi ekki
skulda neinum neitt. Þessu kom
hún til skila til okkar.
Við systkinin höfðum oft gam-
an af því hversu sterkar skoðanir
hún hafði á mönnum og málefn-
um og lá ekkert á þeim.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
(Guðmundur Halldórsson)
Við kveðjum mömmu með
þökkum og virðingu. Blessuð sé
minning hennar.
Helga, Markús, Jason,
Áslaug og Ingibjörg.
Það var alltaf gaman að koma
til ömmu á Selfossi. Hún átti yf-
irleitt nýbakaðar kleinur og ann-
að góðgæti en upp úr stóð kand-
ísinn í skúffunni. Þegar pabba
þótti nóg um sælgætið var því
skipt út fyrir harðfisk með
smjöri.
Amma var mikil prjónakona
og átti kistu sem var alltaf full af
prjónagersemum. Hún bauð okk-
ur oft að velja eitthvað úr henni
og sá þannig til þess að okkur
væri hlýtt á tám og fingrum.
Jólaboðin í Lambhaganum
voru eftirminnileg með heitu
súkkulaði og spilamennsku.
Einnig er minnisstætt hvað
hún söng mikið fyrir okkur og
sagði sögur frá fyrri tíð.
Eitt af því sem við gerðum
saman var að setja niður lauka á
haustin og á sumrin gekk amma
með okkur um fallega garðinn
sinn og sýndi okkur afraksturinn.
Hvíl í friði, elsku amma.
Anna Elín, Inga, Sigríður,
Linda og Ívar Kristinn
Jasonarbörn.
Nú þegar við kveðjum Guð-
mundu Jónsdóttur, eða Mundu í
Hól, eins og hún var venjulega
kölluð, verður okkur hugsað til
æskuáranna. Þrír bæir voru í
hverfinu okkar; Vorsabær,
Vorsabæjarhóll og Vorsabæjar-
hjáleiga, og voru allir bændurnir
skyldir. Faðir okkar og Ívar,
maður Mundu, voru bræður, en
þriðji bóndinn og bræðurnir voru
systkinasynir. Allir krakkarnir
voru því frændfólk og voru það
samtals 17 börn fædd á 22ja ára
tímabili. Auk þess voru alltaf ein-
hver aukabörn á heimilunum,
sem send voru í sveit á sumrin og
þótti okkur góð tilbreyting að fá
þau.
Samband var mikið á milli
bæjanna og bar þar aldrei
skugga á. Það var mikið leikið
saman og hið mesta fjör oft á tíð-
um. Við höfðum leggjabú á milli
bæjanna og bjuggum til sveitar-
félög. Þangað hlupum við í mat-
artímunum á sumrin á meðan
foreldrarnir lögðu sig eftir há-
degið. Svo var hrópað á okkur að
koma heim og halda áfram í hey-
skapnum.
Konurnar voru heimavinnandi
á þeim árum enda nóg að gera
með hóp af börnum. Þær saum-
uðu, prjónuðu, bökuðu og suðu.
Munda var sérstaklega flink í
prjónaskapnum og skipta þær
tugum eða hundruðum lopapeys-
urnar sem hún prjónaði. Dugn-
aður hennar var einstakur og
grunar mig að oft hafi verið vak-
að fram eftir nóttu við sauma-
skap og annað sem gera þurfti.
En Munda hafði líka gaman af að
lesa. Ívar gaf henni bók eftir
Guðrúnu frá Lundi á hverjum jól-
um og munum við vel þegar hún
var að segja mömmu okkar frá
nýjustu bókinni, yfir sig hrifin.
Þær gerðu sér fleira til gamans
konurnar í hverfinu. Þær stofn-
uðu saumaklúbb og buðu fjórum
konum á næstu bæjum að vera
með.
Þetta voru hátíðisdagar og
stórveislur sem stóðu frá hádegi
fram eftir degi. Munda var hrók-
ur alls fagnaðar og glaðbeitt.
Hún hafði ákveðnar skoðanir á
hlutunum og lét þær óspart í ljós.
Okkur krökkunum þótti ekki
slæmt að fylgjast með umræðun-
um, svona álengdar, en við mátt-
um ekkert trufla.
Á einhverju stórafmæli
klúbbsins buðu þær eiginmönn-
um sínum til Reykjavíkur og var
borðað og skemmt sér á Hótel
Sögu, sem var óalgengt í þá daga.
Munda var mjög söngelsk
kona og hafði mikla og fallega
rödd. Hún var í kirkjukórnum og
það voru foreldrar okkar líka.
Þegar söngæfingar voru kom
hún alltaf gangandi yfir til okkar,
bað um vatn að drekka og svo
fóru þau þrjú saman á æfingarn-
ar. Það var alltaf svo mikil til-
hlökkun í svip Mundu og þau
ræddu óspart hvaða sálma eða
stólvers Pálmar söngstjóri mundi
nú hafa á næstu hátíð.
Ívar lést árið 1963 af slysför-
um og var það mikill harmur fyrir
okkur öll en Munda hélt áfram
búskap af einskærum dugnaði og
kom upp sínum átta mannvæn-
legu börnum, ásamt barna-
barninu Jónínu. Ólafur Sigurðs-
son var seinni maður Mundu,
byggði upp á jörðinni og studdi
hana vel. Í okkar augum var
Munda hetja. Hún náði að verða
93ja ára gömul.
Við systkinin frá Vorsabæ
þökkum Mundu af alhug sam-
veruna. Okkur er söknuður í
huga.
Helgi, Ragnheiður, Kristín
og Sveinbjörg Stefánsbörn.
Guðmunda Kr.
Jónsdóttir
✝ Steindóra Sig-ríður Steins-
dóttir fæddist 18.
júlí 1934 í Reykja-
vík. Hún lést á
dvalarheimilinu
Höfða, Akranesi,
14. september
2016.
Hún var dóttir
hjónanna Stein-
dóru Kristínar Al-
bertsdóttur, f. 31.
júlí 1903 á Bíldudal, d. 7. febr-
úar 1980, og Steins Jónssonar,
f. 24. júlí 1902 í Reykjavík, d. 20
júlí 1973. Systkini Steindóru
eru Sigurður, f. 5 október 1930,
d. 22 september 2002, Gyðríður,
17. desember 1931, d. 30. ágúst
1996, Jóhanna Guðrún, f. 18.
Elínu Klöru Svavarsdóttur, f.
23. desember 1953. Börn þeirra
eru: a) Steindóra Sigríður og á
hún tvö börn, sambýlismaður
hennar er Kristinn Guðbrands-
son. b) Íris Dögg, gift Einari
Guðberg Einarssyni, og eiga
þau tvö börn. c) Helgi Dan, gift-
ur Júlíu Jörgensen og eiga þau
tvö börn. d) Helena Rut, gift
Trausta Frey Jónssyni og eiga
þau þrjú börn. e) Marella, gift
Valgeiri Sigurðssyni. 3) Helgi
Valur, f. 22. júní 1956, giftur
Erlu Skarphéðinsdóttur, f. 10.
janúar 1959, barn þeirra er
Helga Vala. Dóttir Helga er
Helma Ýr, gift Ólafi Erling
Ólafssyni og eiga þau tvo syni.
Börn Erlu eru Sara Ósk og á
hún eina dóttur og Skarphéðinn
Örn, d. 2012.
Steindóra stundaði aðallega
verslunarstörf, lengst hjá Hag-
kaupum í Reykjavík.
Útför Steindóru verður gerð
frá Akraneskirkju í dag, 23.
september 2016, klukkan 13.
júlí 1934, Guð-
mundur Alberts, f.
21. apríl 1937.
Þann 19. sept-
ember 1953 giftist
Steindóra Helga B.
Daníelssyni, f. 16.
apríl 1933, d. 1.
maí 2014.
Synir þeirra eru:
1) Friðþjófur Arn-
ar, f. 27. febrúar
1953, giftur Guð-
finnu S. Svavarsdóttur, f. 3.
ágúst 1950. Börn þeirra eru
Þórdís Eik, gift Atla Ágústi
Jakobssyni og eiga þau þrjú
börn. Helgi Berg, giftur Ragn-
hildi Þórunni Óskarsdóttur og
eiga þau þrjú börn. 2) Steinn
Mar, f. 18. febrúar 1954, giftur
Elsku amma Dódó. Við syst-
urnar kveðjum með hjarta fullt
af þakklæti og ást.
Minningarnar og allar góðu
stundirnar eru okkur efstar í
huga nú þegar komið er að
kveðjustund.
Við minnumst góða tímans
með ykkur afa í Fellsmúlanum,
þar sem við vorum ávallt vel-
komnar, hvort sem við vorum
einar á ferð eða með heilu fót-
boltaliðin í eftirdragi.
Allar Reykjavíkur ferðir hóf-
ust á því að afi sótti mann í
Akraborgina og þaðan var
brunað beint í Hagkaup þar
sem amma beið okkar með út-
breiddan faðm og leyfði okkur
að velja leikfang eða gotterí.
Amma var frábær handa-
vinnukona, því miður erfðist
það ekki til okkar systra, en
hún saumaði út í heilu sófasett-
in og heklaði mörg meistara-
verk.
Á virkum dögum var hún úti-
vinnandi framakona sem
breyttist svo í fágaða Chanel
no.5 drottningu á kvöldin og um
helgar. Pelsarnir, dragtirnar,
leðurhanskarnir, háu hælarnir,
sokkabuxurnar, naglalakkið,
rauði varaliturinn og fallegu
veskin sem settu punktinn yfir
i-ið.
Við fylgdumst með henni
klæða sig upp með stjörnur í
augunum, og auðvitað passaði
hún upp á að afi væri vel til
fara líka.
Jólin í Fellsmúlanum voru
alltaf hápunktur fyrir okkur
þar sem stórfjölskyldan kom
saman og fagnaði. Amma í ess-
inu sínu með allt hreint og fínt
og veitingarnar upp á tíu. Það
fór samt fyrir brjóstið á okkur
ein jólin þegar maturinn var
búinn og pakkarnir biðu en
ömmu fannst eldhúsgólfið eitt-
hvað skítugt og skellti sér á
fjórar fætur og byrjaði að
skrúbba.
Með gúrkur á augunum að
„horfa“ á Glæstar á VHS frá
því fyrr um daginn minnumst
við þín með bros á vör.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Loksins færðu hvíld og færð að
vakna með afa þér við hlið.
Elskum þig.
Þínar,
Steindóra, Íris, Helena og
Marella.
Steindóra Sigríður
Steinsdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HELGI EYVINDS,
Klausturhólum,
lést á Grenivík föstudaginn 16. september.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík laugardaginn 24. september
klukkan 11.
.
Arnar Helgason, Lilja Þóra Stephensen,
Ívar Helgason, Sveinlaug Friðriksdóttir,
Sævar Helgason, Aný J. Saithong,
Rúnar Helgason, Edda Ólafsdóttir
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar elskulegs föður okkar,
TRAUSTA KLEMENZSONAR
rafvirkjameistara,
Álfheimum 13, Reykjavík,
sem lést af slysförum 3. september.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk gjörgæsludeildar Landspítalans
við Hringbraut, starfsmenn sjúkraflutninga og sr. Bragi
Skúlason.
.
Klemenz Kr. Traustason,
Óskar Traustason.