Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.2015, Page 33

Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.2015, Page 33
Helgarblað 15.–18. maí 2015 Fólk Viðtal 33 um heims. Pavel þótti mjög efnilegur á þessum tíma og hafði alla burði til þess að ná langt í atvinnumennsku, að hans sögn. Hann byrjaði á því að dvelja í Frakklandi í eitt ár, en færði sig svo yfir til Spánar þar sem hann ílengdist í fimm og hálft ár. „Þetta var reynsla sem ég myndi ekki vilja skipta út fyr- ir neitt annað, en það kom samt fyr- ir á þessum tíma, og gerir enn, að ég öfundaði jafnaldra mína sem fóru venjulegu leiðina. Tóku áhyggju- lausa tímabilið í framhaldsskóla og áttu venjulegt líf. Ég var í allt öðru- vísi umhverfi og þurfti að fullorðnast mjög hratt. Þegar maður er kominn út í atvinnumennsku þá snúast hlutirn- ir um svo margt annað en bara að spila körfubolta. Þetta eru viðskipti. Það þarf að hugsa um samninga, pólitík og ýmislegt annað sem fylgir. Þetta voru verkefni og áskoranir sem venjulegur sautján ára unglingur er venjulega ekki að takast á við.“ Náði ekki í gegn Þrátt fyrir að Pavel hafi farið einn út í hinn stóra heim svo ungur, segir hann það aldrei hafa sett strik í reikninginn. Hann fékk aldrei heimþrá, lærði fljótt inn á hvernig viðskiptin gengu fyrir sig og fótaði sig nokkuð vel fjarri fjölskyldu og vinum. Hann hafði lítinn tíma til að hugsa um annað en körfuboltann, enda komst hann inn í eitt besta unglingaprógramm í heimi í Malaga á Spáni. Og það var ekki um annað að ræða en að standa sig. „Það var rosalegur metnaður og miklir peningar lagðir í prógrammið. Þeir fengu til sín bestu leikmennina utan úr heimi til að spila og þetta var mjög krefjandi tímabil. Það voru allir að reyna að koma sér áfram.“ Baráttan á milli leikmanna var mjög hörð og harkið kannski meira en Pavel hafði gert sér í hugarlund. „Minn tími á Spáni fór ekki jafn vel og ég hafði vonað. Það má í raun segja að minn atvinnumannaferill hafi ver- ið vonbrigði – upp að vissu marki. Allavega miðað við hvað ég hefði getað gert. Á þeim tíma var ég einn af toppspilurunum á mínum aldri í Evrópu, en ég náði ekki að komast í gegn – í elítuna. Ég hafði hæfileikana en það var eitthvað annað sem vant- aði,“ segir Pavel hreinskilinn. „Það er stundum þannig í þessum bransa. Margir af þeim sem ég ólst upp með og voru virkilega góðir, jafnvel betri en ég, eru hættir að spila í dag. En svo eru aðrir, sem voru ekkert sérstaklega góðir, sem eru að gera frábæra hluti í dag,“ bætir hann við án þess að virð- ast nokkuð bitur. Fyrstu vonbrigðin „Það er alltaf verið að segja við yngri íþróttamenn að ef þeir æfi nógu mik- ið og séu duglegir, þá verði þeim allir vegir færir, en það er því miður ekki þannig. Það er hálfgerð mýta.“ Pavel þekkir þetta af eigin raun, enda var hann bæði duglegur og æfði af kappi, en uppskar ekki eins og hann sáði. „Ég vil auðvitað ekki vera neikvæður, en það þarf að undirbúa börn undir svo margt annað. Það er þannig, að ef þú æfir nógu mikið og ert dugleg- ur, þá ertu að kaupa þér fleiri raðir í lottóinu. Það eru miklu meiri líkur á því að maður nái langt, en það er ekk- ert öruggt.“ Í tilfelli Pavels kom ýmis- legt upp á sem varð þess valdandi að hann ákvað að gefa draum sinn um atvinnumennsku í körfubolta upp á bátinn. Röð atvika, sem hann gat í raun ekki stýrt á nokkurn hátt. Fyrstu vonbrigðin voru með síð- asta árið hjá Malaga. „Ég var að klára samninginn minn, en þá er venj- an að lána leikmenn til annarra liða. Yfirleitt slakari liða. Gefa leikmönn- um séns á að kynnast alvöru bolta. En ég var sendur í mjög sterkt lið. Það var ákvörðun sem var tekin fyrir mig og ég ekki spurður. Ég fékk mjög lítið að spila með liðinu, týndist alveg og sjálfstraustið beið mikla hnekki. Næstu tvö til þrjú árin á Spáni átti ég mjög erfitt með að vinna mig út úr því. Og það fór allt niður á við.“ Pavel fannst hann hafa brugðist sjálfum sér – klúðrað ferlinum – og ætti sér ekki viðreisnar von. Var ekki andlega tilbúinn „Mín stærstu mistök á mínum yngri árum voru að vera ekki nógu sjálfselskur. Maður þarf að vera mjög sjálfselskur, allavega upp að vissu marki. Því miður. Maður þarf að hugsa um rassgatið á sjálfum sér til að komast í gegnum þessa síu, en ég bara gat það ekki. Ég hafði það ekki í mér. Ég gerði heiðarlega tilraun til þess en ég gat það ekki.“ Eftir dvölina í Malaga flakkaði Pa- vel á milli liða í annarri deildinni á Spáni en fann sig hvergi. „Þetta var búið og ég var orðinn leikmaður sem ég var ekki. Ég var líka að eld- ast. Hættur að vera efnilegur, sem var stimpillinn sem ég hafði. Ég þurfti að fara að sanna mig – gera eitthvað – en ég gerði það ekki. Ég held að ég hafi aldrei verið andlega tilbúinn í að tak- ast á við þetta. Ég hafði hæfileikana, var metnaðarfullur og samvisku- samur, en ég hafði ekki grimmdina og ákveðnina sem þarf í svona um- hverfi.“ Pavel rifjar þennan tíma upp með örlitlum trega, enda voru von- brigðin mikil. Þau fylgja honum alltaf þó hann sé ekki að velta sér upp úr þeim frá degi til dags. Þvingaður úr liðinu Síðasta árið hans á Spáni komst hann þó í lið hjá þjálfara sem þekkti hann vel og vissi hvað hann gat. Pa- vel hugsaði með sér að nú væri hans tími kominn. Nú fengi hann tækifæri til að sanna sig. En fljótlega eftir að hann kom í liðið var þjálfarinn látinn fara af pólitískum ástæðum og Pavel var aftur á byrjunarreit. „Þjálfarinn sem kom í staðinn vildi ekki sjá mig og nokkra aðra. Hann gerði allt til að losna við okkur án þess að borga okk- ur.“ En ýmsar leiðir voru reyndar til þess, að sögn Pavels. Leikmennirnir voru til að mynda látnir taka aukaæf- ingar, sem og létta sig óhóflega mikið, þrátt fyrir að vera alls ekki of þungir. Kröfurnar voru þannig að nánast var ógerlegt að standa undir þeim. „Í kjölfarið tók ég ákvörðun um að fara bara heim og reyna að koma fótunum aðeins undir mig. Ég hafði samband við KR og spilaði með þeim í eitt og hálft ár. Það var frábært og gerði akkúrat fyrir mig það sem ég þurfti. Ég byrjaði að þroskast í þann leikmann sem ég vildi vera.“ Ekki metnaðarleysi Eftir skamman tíma hjá KR ákvað hann að reyna aftur fyrir sér í útlönd- um. Þá í Svíþjóð. Í deild sem hann taldi sig geta haldið áfram að þrosk- ast sem leikmaður. „Ég var úti í tvö ár, en það fór frekar illa. Fyrra árið var allt í lagi, en ég meiddist. Síðara árið var hins vegar hræðilegt. Það var eins og að vera fastur í sjötta bekk eða í þætti af Gossip girl,“ segir Pavel, en það eru unglingadramaþættir sem sýndir voru hér á landi um árabil. „Þetta var samansafn af mönnum sem ég kunni ekki vel við. Það var svo mikil dramatík í hópnum og hver í sínu horni að telja sín stig. Ég missti alla löngun til að vera í þessu um- hverfi, en missti þó aldrei löngun til að spila körfubolta. Ég þráði að spila alvöru körfubolta en ég gat þetta ekki lengur og fór aftur heim.“ Aðspurður segist hann ekki sjá eftir því að hafa snúið heim á þessum tímapunkti, þótt hann hafi með því nánast afskrif- að drauminn um atvinnumennsku. „Evrópski körfuboltinn er mik- ið hark og ég gat ekki staðið í því. Ég treysti mér ekki í harkið sem einstak- lingur og ég varð að setja mig sem einstakling í fyrsta sæti. Sumir halda kannski að þetta hafi verið metnað- arleysi, að taka ekki slaginn, en ég var búinn með þennan pakka frá mín- um yngri árum. Á einhverjum tíma- punkti brennur maður bara út. Það er mjög erfitt að fara í gegnum sama ferlið aftur og aftur án þess að hafa einhverju tryggingu um að komast áfram. Þetta væri kannski metnað- arleysi ef allt hefði verið undir mér komið, en það var ekki þannig.“ Pavel sneri aftur í raðir KR þegar hann kom heim árið 2013 og hefur spilað með liðinu síðan. Unnið tvo Íslandsmeist- aratitla í röð, sem og tvo deildar- meistaratitla. Var pirraður á sjálfum sér Pavel viðurkennir að hafa verið ansi þungur í skapinu fyrst eftir að hann kom heim frá Svíþjóð og ljóst var að atvinnumannsferillinn hafði runnið sitt skeið. „Ég gekk í gegnum mjög erfitt tímabil. Ég var að fara úr umhverfi sem ég hafði verið í í tíu ár, inn í allt annað umhverfi. Ég var auðvitað að spila körfubolta, en á allt annan hátt en áður. Ég var týndur í lífinu og gat ekki lengur falið mig á bak við körfuboltann,“ segir Pavel einlægur og bætir við að hann hafi til að mynda aldrei verið góður námsmaður og því átt erfitt með að snúa sér að námi. Enda hafi hann aldrei lært almennilega að læra. Hann lærði bara körfubolta. „Ég var mjög pirraður á sjálfum mér fyrsta árið eftir ég kom heim. Ég var pirraður yfir því að eyða tíma í ekki neitt. Ég hefði átt að vera að bæta mig sem manneskju og einstakling en ég var ekki að gera það á neinn hátt á þessum árum. Ég þurfti auðvitað aldrei að gera það þegar ég var í atvinnumennskunni, þá þurfti ég bara að bæta mig sem körfuboltamaður. Þá þurfti ég ekki að vera gáfaðasti eða duglegasti maður í heimi.“ Skyndilega var Pavel kominn á þann stað að þurfa að takast á við sjálfan sig, en ekki bara andstæðinginn á vellinum. „Ég byrjaði svolítið að endur- skoða líf mitt. Það tók tíma að sætta sig við að þessum kafla væri örugg- lega lokið. Það getur auðvitað allt gerst. Ég gæti orðið heppinn, en að öllum líkindum er þetta búið. Það er mjög erfitt því þetta er það eina sem ég hef gert. Ég var svo nálægt því að draumurinn rættist. Ég fylltist von- brigðum með sjálfan mig, hugsaði hvað ég gerði rangt og hvað ég hefði getað gert betur. Auðvitað munu þessi vonbrigði fylgja mér í mínu lífi, en ég lifi alveg með því. Og ég sef ró- legur á nóttunni,“ segir hann kíminn. Alvöru vinir í KR Pavel hefur þó markvisst unnið sig frá vonbrigðunum og tómarúminu sem myndaðist þegar atvinnumennsk- unni sleppti. „Ég hef verið að vinna titla með KR og það er frábært, en ég sem körfuboltamaður vil fá meiri samkeppni. Ég vil spila í sterkari deild og vera í hópi þeirra bestu, en það að vinna titla, eitthvað sem ég hef aldrei upplifað áður, það hefur já- kvæð áhrif.“ Notaleg sigurvíman er því ein af ástæðunum fyrir því hve Pavel líð- ur vel í KR, en það kemur fleira til. „Fólkið í KR er vinir mínir, ekki bara tímabundið eins og þegar ég var úti, heldur alvöru vinir mínir. Þetta er fólk sem mér þykir vænt um og að geta náð árangri með því gefur mér mjög mikið. Það bætir upp fyrir von- brigðin.“ Spennandi að hugsa um pasta og fisk En Pavel vildi líka reyna að finna lífi sínu nýjan farveg. Hann vildi ekki láta allt snúast um körfuboltann. „Það er gaman að fá að takast á við eitthvað nýtt. Ég vildi ekki verða hundgamall og vera í harkinu ennþá, alveg að fara að meika það. Vakna svo upp einn daginn og líkaminn getur þetta ekki lengur. Ég hef enga teljandi menntun og hafði ekkert til að snúa mér að. Ég vildi því hefja nýjan kafla og reyna að snúa mér að einhverju öðru.“ Og það var nákvæmlega það sem Pavel gerði. Hann sneri sér að nýju verkefni. Ein- hverju allt öðru en hann hafði sýsl- að við áður. Hann fór út í verslunar- rekstur og opnaði sælkeraverslunina Kjöt & fisk í Bergstaðastræti ásamt Jóni Arnóri Stefánssyni, félaga sínum úr körfuboltanum. Pavel segir þá hugmynd, að opna sælkeraverslun, ekki hafa átt sér neinn aðdraganda. Honum hefði allt eins getað dottið í hug að opna ís- búð, arkitektastofu eða fara út í við- burðastjórnun, eins og hann grínast sjálfur með. „Þegar við Jón Arnór rák- umst á þetta húsnæði í Bergstaða- strætinu var ég nýkominn frá New York þar sem ég hafði komið við í krúttlegri hverfiskjötverslun. Ég hafði sagt honum frá versluninni og það fyrsta sem okkur datt í hug þegar við sáum húsnæðið var að gera eitthvað svipað.“ Þeir félagarnir ætluðu sér þó aldrei að fara út í alvöru rekstur, en þá vantaði báða eitthvað til að hafa fyr- ir stafni. „Við höfðum hvorugur gert neitt annað allt okkar líf en að spila körfubolta og þurftum að fá að hugsa um eitthvað annað. Það var mjög spennandi fyrir okkur að setja kraft og metnað í eitthvað allt annað.“ Kunnu ekkert til verka Pavel viðurkennir að þeir hafi ekk- ert vitað hvað þeir voru að fara út í, en höfðu engu að síður háleitar hug- myndir um að gera allt sjálfir. Það fór þó ekki alveg svo. „Við vorum í rúmlega fjóra mánuði að setja búð- ina upp. Það var ekkert skipulag á hlutunum. Við höfðum ekki hug- mynd um hvernig við áttum að breyta kjallara í fiskbúð. Við enduðum á því að gera varla neitt sjálfir. Máluðum nokkra veggi og vorum mjög stolt- ir. Okkur fannst við vera mjög mikil- vægir í öllu þessu ferli því við vorum alltaf á staðnum þótt við gerðum ekki neitt,“ segir Pavel og hlær. „En þetta var mjög skemmtilegt,“ bætir hann við. Eitt af markmiðum þeirra félaga var að læra eitthvað af verkefninu og það gerðu þeir svo sannarlega. Gaman á álagstímum Versluninni hefur verið mjög vel tek- ið og frá því að hún var opnuð í nóv- ember á síðasta ári hefur fastakúnn- um fjölgað jafnt og þétt. „Búðin hefur vaxið og dafnað eins og barn. Mað- ur hugsar um hana eins og hún væri barnið manns. Það er svo gaman að sjá hana taka breytingum og þróast. Fólk bendir okkur líka oft á eitthvað sem betur má fara og við tökum mark á því. Það er mjög gefandi að standa í svona rekstri og ég er mjög stoltur,“ segir Pavel og það leynir sér ekki á röddinni. „Það er svo skemmtileg upplifun að vera fyrir utan búðina og sjá fólk labba út með poka frá Kjöti & fiski. Ég fyllist svo miklu stolti yfir því að einhver sé það ánægður með vöruna sem ég hef upp á að bjóða að hann sé tilbúinn að eyða peningum í hana.“ Pavel stendur sjálfur vaktina bak við búðarborðið og hleypur í öll þau starf sem þarf að sinna. En hann sér jafnframt um pantanir. Hann segir sérstaklega skemmtilegt að afgreiða á álagstímum þegar mikið er að gera og læti eru í versluninni. „Flestir sem koma hingað þekkjast. Þetta er svo lítið hverfi. Þetta er eiginlega eins og lítil félagsmiðstöð og andrúmsloftið er mjög lifandi.“ Opnaði verslun Pavel er mjög stoltur af versluninni Kjöti & fiski og veit fátt skemmtilegra en að standa bak við búðarborðið á álagstímum. MyNd SiGtRyGGuR ARi „Ég held að ég hafi aldrei verið andlega tilbú- inn í að takast á við þetta

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.