Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.1996, Blaðsíða 15

þekking á þessu sviði væri gagnleg til að geta gert sér grein
fyrir hvaða fólki er hættast við sálrænum erfiðleikum í kjölfar
áfalla. Þá eru allar rannsóknir sem tengjast dauðanum
mikilvægt framlag til aukinnar þekkingar á því viðkvæma og
erfiða efni. Ekki er síður mikilvægt.að rannsaka reynslu
hjúkrunarfræðinga af samskiptum þeirra við alvarlega veika,
dauðvona sjúklinga og fjölskyldur þeirra, þannig að hægt sé að
skilgreina þá þætti sem hjúkrunarfræðingum finnast erfiðir og
þeir vanbúnir að takast á við.
Þakkarorð
Bestu þakkir lil allra þeirra sem aðstoðuðu við vinnslu þessarar
tannsóknar. Sérstakar þakkir fá dr. Helga Jónsdóttir, lektor við
námsbraut ( hjúkrunarfrœði við Háskóla íslands, og
Guðmundur H. Frímannsson, forstöðumaður kennaradeildar
Háskólans á Akureyri. Einnig fá þátttakendur rannsóknarinnar
sérstakar þakkirfyrir að veita okkur hlutdeild ( reynslu sinni á
opinn og einlœgan hátt.
Heimildir
Anderson, A. H.. Bateman, L. H., Ingallinera, K. L., og Woolf. P. J. (1991).
Our caring continues: A bereavement follow-up program. Focus on
Crilical Care. AACN 18(6), 523-526.
Burns, N., og Grove, S. K. (1993). The praclice of nursing research: Conduct,
critique and utilization. (2. útg.). Philadelphia: Saunders.
Crossfield, T. (1990). Deal with patients' relatives. Nursing Slandard, 14(4),
52.
Degner, L. F„ Gow, C. M„ og Tompson, L. A. (1991). Critical nursing
behaviors in care for the dying. Cancer Nursing, 14(5), 246-253.
^ouglas, R. (1994). Sharing the sorrow. Nursing Times, 90(13), 46.
Eastham, K. (1990). Dealing with l)ereavement in critical care. Intensive
Care Nursing, 6, 185-191.
Ellison, G. (1992). A private disaster. Nursing Times, 88( 52), 59-60.
Halm, M. A. (1992). Support and reassurance need: Strategies for practice.
Critical Care Nursing Clinics of North America, 4(4), 633-643.
Hampe, S. 0. (1975). Needs of the grieving spouse in a hospital setting:
Nursing Research, 24(2), 113-120.
Hanneman, E. A., og Cardin, S. (1992). Need for information: Interventions
for practice. Critical Care Nursing Clinics of North America, 4(4), 615-
621.
Fór ekki i kirkjugarðinn í mörg ór
Frh. af bls. 66.
reyndi því að útskýra þetta fyrir henni og held að sjálfri hafi
mér tekist að vinna mig úl úr minni sorg í gegnum litlu dóttur
mína. Hún skrifaði aftur á móti þetta bréf, sem birtist svo sem
minningargrein:“
Það verða allir að skila þvi' sem þeir fá lánað,
jafnvel þó það sé maður sem við þekkjum.
En við viljum ekki skila því sem okkur þykir
vœnt um. En guð elskar hann Dúdda svo heitt
að hann vill fá hann til si'n. Við vitum að hann
hefur það gott hjá guði, en samt munum við gráta
af þvi' við söknum hans Dúdda okkar svo heitt.
En við hittum hann aftur, því skal guð lofa að
við sjáum hann Dúdda okkar aftur.
Tinna Rós Gunnarsdóttir, 11 ára.
HÚSNÆÐISSTOFNUN RÍKISINS
I—I - vinnur að velferð í þágu þjóðar
Hanson, C., og Strawser, D. (1992). Clinical articles. Family presence during
cardiopulmonary resuscitations: Foote Hospital emergency
department's nine-year perspective. Journal of Emergency Nursing,
18(2), 104-106.
Helga Jónsdóttir (1994). Kennsluglósur, sjálfstœð meðferðarform (hjúkrun,
Fjórðungssjúkrahúsið, Akureyri.
Hickey, M. (1990). Family needs in critical care: What are the needs of
families of critically ill patients? A review of literature since 1976.
Hearl & Lung, 19(2), 401-415.
Hickey, M. L. og Leske. J. S. (1992). Needs of critically ill j)atients: State of
science and future directions. Critical Care Nursing Clinics of North
America, 4(84), 645-649.
Johnson, R. A., og Justin, R. G. (1988). Documenting patients'end-of-life
decisions. Nurse Practitioner, 13(6), 41-52.
Kiibler-Ross, E. (1978). On death and dying. Nonvich: Fletcher & Son.
Leske, J. S. (1992). Needs of adult family members after critical illness:
Prescriptions for interventions. Critical Care Nursing Clinics of Nortli
America, 4(4), 587-596.
McClowry, S. G. (1992). Family functioning during a critical illness: A
system theory perspective. Critical Care Nursing Clinics of North
America, 4(4), 559-564.
Miles, R. A. (1993). Caring for family left behind. American Journal of
Nursing. December 34-46.
Morse, J. M. (1986). Quantitative and qualitative researcli: Issues in
sampling. í P. L. Chinn (ritstj.): Nursing research methodology: Issues
and implementalion (181-193). Rockville: Aspen.
Oiler, C. J. (1986). Phenomenology: The method. í P. L. Munchall og C. J.
Oiler (ritstj.). Nursing research: A qualitalive perspective (bls.) 69-84).
Norwalk: Appelton-Century-Crofts.
Parse, R. R., Coyne, A. B., og Smith, M. J. (1985). Nursing research:
Qualilalive methods. Bowie: Brady Communications Co.
Price, I). M., Forrester, A., Murphy, P. A. og Monaghan, J. F. (1991). Critical
care family needs in an urban teaching medical center. Heart & Lung,
20(2), 183-188.
Sund, A. (1985). Ulykker, katastrofer og slress: Psykiske reaksjoner, hjelp og
beredskap. Oslo: Gyldendal Norsk Forlag.
Sund, A. (1987). Ulykker, katastrofer og stress: Ijeshefte. Oslo: Gyldendal
Norsk Forlag.
Waltman, N. L., og Zimmerman, L. (1992). Variations among nurses in
behavioral intentions toward dying. The llospice Journal, 7(4), 37-49.
Wells, P. J. (1993). Preparing for sudden death: Social Work in the
emergency room. Social Work, 38(3), 339-342.
Wiseman, C. (1992). Bereavement care in an acute ward. Nursing Times,
88(20), 34-35.
Wright, B. (1991). Sudden death: Intervention skills for the caring professions.
Singapore: Longman Singapore Publishers.
Að miðla af reynslu sinni
„Síðan greindist systir nn'n með krabbamein og gekk í
gegnum þá meðferð sem því fylgir. En á meðan hún var að
berjast við sína veiki þá deyr yngsti hálfbróðir minn. Þetta voru
því mjög erfiðir tímar og ég var líka farin að kvíða mjög síðustu
dögum systur minnar þvf f gegnum mitt starf hef ég kynnst því
hversu erfiður sá tími getur verið. Það var því mikill léttir að
hún fékk að fara fljótt. Þrátt fyrir allt held ég að mér hafi tekist
að vinna mig nokkuð vel út úr sorginni vegna dauða systkina
minna enda hefi ég getað rætt þann missi við aðra -og f raun
liafa þessir atburðir orðið til þess að þjappa okkur
systkinunum, sem eftir eru, enn betur saman. Ég held að
ástæðan fyrir því að ég átti svona lengi í þessu með pabba hafí
verið sú að ég hafði engan til að tala við.“
Ingibjörg vinnur á Landspítalanum og þar hefur hún m.a.
gelað rætt sín mál við sjúkrahúsprestinn. Hún segir að
reynslan hafi kennt sér hversu mikilvægt það er að geta fengið
stuðning við að vinna úr sorginni og að þennan stuðning sé að
finna hjá þeim sem vinna að heilbrigðisstörfum. Reynslu sína
hafi hún í örlitlum mæli getað nýtt til að liðsinna öðrum í
þeirra sorg.
B.K.
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆDINGA 2 . tbl. 72. árg. 1996