Morgunblaðið - 05.01.2017, Blaðsíða 70

70 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 2017
✝ Markús E. Jen-sen fæddist á
Eskifirði 9. mars
1945. Hann lést á
heimili sínu í
Reykjavík 25. des-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru þau Markús E.
Jensen, f. 1897, d.
1965, og Elín B.
Jensen, f. 1901, d.
1993. Markús var
yngsta barn þeirra hjóna en
systkini Markúsar eru: Atli, f.
1925, d. 2009, Karitas, f. 1928, d.
Unnusta Berglind Bergmann, f.
1988.
Fyrir átti Markús: 1) Bjarna
Markússon, f. 1967. Eiginkona
Ragnheiður Dögg Ísaksdóttir, f.
1970. Þau eiga tvær dætur. 2)
Sigrúnu Markúsdóttur, f. 1968.
Hún á tvær dætur.
Eftir hefðbundið skyldunám
fór Markús í Verslunarskóla Ís-
lands og tók verslunarpróf.
Lengst af starfaði hann við
tryggingaráðgjöf. Áhugamál
Markúsar voru fjölmörg; svo
sem íþróttir og var hann öflugur
stuðningsmaður Knattspyrnu-
félagsins Vals.
Útför Markúsar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
5. janúar 2017, kl. 15.
2012, og Þórarinn
Elmar, f. 1930.
Sambýliskona
Markúsar var
Magdalena Kjart-
ansdóttir, f. 1958,
og eignuðust þau
Elínu Mettu Jen-
sen, f. 1995.
Fyrir átti
Magdalena: 1)
Katrínu Þórarins-
dóttur, f. 1980.
Maki Aron Freyr Lúðvíksson, f.
1979. Þau eiga tvær dætur. 2)
Stefán Þórarinsson, f. 1986.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku besti. Við vissum bæði að
hið óumflýjanlega væri að nálg-
ast og sofnaðir þú svefninum
langa á jóladag, náðir aðfanga-
dagskvöldi eins og þú ætlaðir
þér.
Þegar ástvinur greinist með
ólæknandi sjúkdóm þá breytist
tilveran snögglega. Þá gagnaðist
okkur vel að ræða málin op-
inskátt og gráta saman svona í
bland við léttleika. Þú sýndir
mikla seiglu og baráttu í öllu
ferlinu, sagðist vera ósáttur við
að kveðja litlu fjölskylduna þína
eins og þú kallaðir okkur alltaf
en sagðist samt þurfa að hlíta
því. Æðruleysið var með í för.
Þú varst umvafinn nánustu ætt-
ingjum og vinum allt veikinda-
ferlið og naust þess að eyða tíma
með þeim sem þér þótti vænt
um. Tæknin var notuð til að
heyra í ástvinum sem bjuggu er-
lendis.
Þegar leiðir okkar lágu saman
hafðir þú oft valið erfiðar leiðir í
lífinu en saman tókst okkur að
búa til fjölskyldu. Við eignuð-
umst Elínu Mettu og þá vorum
við orðin fimm manna fjölskylda
því fyrir átti ég Katrínu og Stef-
án. Verkefnin sem við fáum í líf-
inu eru margvísleg og við feng-
um okkar verkefni, sem við
saman komumst í gegnum. Eftir
sitja margar góðar minningar,
sem gott verður að rifja upp í
framtíðinni um leið og lífið held-
ur áfram. Okkur auðnaðist að
stunda sameiginleg áhugamál og
jafnframt að sinna eigin hugð-
arefnum, því það hentaði okkur
báðum illa að vera niðurnjörvuð.
Við þurftum bæði að finna fyrir
persónulegu frelsi. Skoðanir
okkar lágu ekki alltaf saman og í
málunum sem mest bar á milli
vorum við sammála um að vera
ósammála.
Þegar ég lít yfir árin okkar
saman þá undrast ég mest hve
hratt tíminn hefur flogið áfram.
En minningarnar lifa; skemmti-
legar stundir með börnum,
barnabörnum og fjölskyldu.
Hlíðarendi var sameiginlegur
áfangastaður þar sem við höfum
eignast marga góða vini í gegn-
um tíðina.
Lífið heldur áfram og við litla
fjölskyldan þín munum standa
saman og svo munum við auðvit-
að halda áfram að lifa lífinu lif-
andi. Takk fyrir allt, ástin mín.
Mér finnst ég ennþá skynja
augnaráð þitt, en það er víst
minning.
Magdalena Kjartansdóttir.
Sjá himins opnast hlið
Heilagt englalið
fylking sú hin fríða
úr fagnaðarins sal,
fer með boðun blíða
og blessun lýsa skal
yfir eymdardal.
Í heimi’ er dimmt og hljótt,
hjarðmenn sjá um nótt
ljós í lofti glæðast,
það ljós Guðs dýrðar er,
hjörtu þeirra hræðast,
en Herrans engill tér;
Óttist ekki þér.
Með fegins fregn ég kem:
Fæðst í Betlehem
blessað barn það hefur,
er birtir Guð á jörð,
frið og frelsi gefur
og fallna reisir hjörð
Þökk sé Guði gjörð
Já, þakka sál mín, þú,
þakka’ og lofsyng nú
fæddum friðargjafa,
því frelsari’ er hann þinn,
seg þú: Hann skal hafa
æ hjá mér bústað sinn
vinur velkominn.
Ó, Guðs hinn sanni son,
sigur, líf og von
rís með þér og rætist
þú réttlætisins sól
allt mitt angur bætist,
þú ert mitt ljós og skjól.
Ég held glaður jól.
Á hæstri hátíð nú
hjartafólgin trú
honum fagni’ og hneigi
af himni’ er kominn er,
sál og tunga segi
með sælum englaher.
Dýrð sé Drottinn þér.
(Björn Halldórsson)
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Bjarni og Sigrún Guðný
Markúsarbörn.
Fyrir rúmu ári síðan greind-
ist Markús með krabbamein.
Það var erfitt að horfa upp á
ástvin veikjast svo alvarlega og
upplifa hjálparleysið sem því
fylgir. Eins og hans var von og
vísa sýndi hann af sér mikið
æðruleysi; hélt alltaf sínu striki.
Fram til síðasta dags sýndi hann
tilvist og tíma annarra virðingu
og neitaði að láta veikindin bitna
á öðrum. Stundum beit hann
fullmikið á jaxlinn. Þannig var
hann alla tíð. Hann var harður
af sér, kvartaði lítið og fann
ljósu punktana í tilverunni. Við
munum hversu glaður hann var
að vakna á morgnana og í erf-
iðum veikindum sínum var hann
þakklátur fyrir hvern dag sem
hann vaknaði, fullur tilhlökkun-
ar að takast á við verkefni dags-
ins. Jólin eftir að hann greindist
vorum við öll saman, sem hefur
verið fátíðara eftir að hluti fjöl-
skyldunnar fluttist utan til
náms.
Markús var maður hefða og
var yndislegt að geta deilt gleði
hans yfir því að hafa börn sín og
barnabörn hjá sér yfir hátíðarn-
ar. Við náðum öðrum jólum með
honum en hann var staðráðinn í
að eiga aðra hátíð með fjölskyld-
unni áður en hann lést á jóladag.
Með hlýju sinni sýndi hann
hversu stoltur hann var af okkur
og að hann elskaði okkur. Von-
andi sofnaði hann á aðfangadag,
vitandi hversu mikið hann var
elskaður á móti.
Mikið söknum við þín, við
verðum ævinlega þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum saman
og heiðrum við minningu þína
með því að tileinka okkur þína
kosti og hugsa til þín í hvert
skipti sem fjölskyldan kemur
saman. Þú lifir ávallt í hjörtum
okkar.
Elín Metta Jensen, Katrín
Þórarinsdóttir og Stefán
Þórarinsson.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðmundsson)
Í dag er mætur maður borinn
til grafar. Markús E. Jensen er
fallinn frá eftir baráttu við
krabbamein. Markús og Malla
systir mín hafa átt samleið í 26
ár og það var hamingjuspor
beggja þegar þau kynntust og
ákváðu að deila lífinu saman.
Það er sárt til þess að hugsa að
þeim skuli ekki auðnast að fá
meiri tíma saman þar sem þau
voru svo ástfangin og hamingju-
söm.
Markús var frá Eskifirði eins
og móðurfólkið mitt. Að honum
stóð gott og vænt fólk og það er
einmitt rétta lýsingin á Markúsi,
hann var góður og vænn maður
sem mér þótti vænt um. Hann
var vel gefinn, skemmtilegur og
gaman að ræða við hann. Hann
kallaði mig stundum Liselott
sem ég hafði lúmskt gaman af.
Fyrir nærri hálfri öld vann ég
hjá SÍS og hitti þá fyrsta Jen-
seninn.
Arnþór Jensen, hjá Pöntunar-
félagi Eskifjarðar, kom til höf-
uðborgarinnar á innkaupafundi
til að kaupa inn meðal annars
Arabia-matarstell, Hoyang-potta
og brjóstahöld fyrir Eskfirðinga.
Við þau tækifæri voru heims-
málin rædd og reyktir mynd-
arlegir vindlar.
Ég tók strax eftir Eskfirð-
ingnum með Jensen-nefið, nef
sem einkennir marga Jensena
og eru mikil prýði. Að ég ætti
eftir að tengjast bróðursyni
hans, Markúsi, aldarfjórðungi
síðar var skemmtileg tilviljun.
Þar valdi Malla systir sér flottan
lífsförunaut sem reyndist börn-
um Möllu, þeim Katrínu og
Bóbó, sem hún átti áður, ein-
staklega vel. Eitt barn eignuðust
þau saman, hana Elínu Mettu,
sem ber foreldrum sínum gott
vitni um ástúðlegt og gott upp-
eldi. Markús var Valsari og tók
virkan þátt í félagsstarfi félags-
ins og seinna þegar Elín Metta
fór að æfa knattspyrnu þá voru
þau bæði Markús og Malla virk í
starfi fyrir Val. Í stúdentsveislu
Elínar Mettu vorið 2015 kom í
ljós í þeim ræðum sem þar voru
haldnar að þau væru stundum
kölluð M&M á meðal vina í Val
og finnst mér það lýsa því vel
hvað þau voru samstiga í lífinu
og samhent í því að styðja Ellu í
fótboltanum. Markús var mikill
fagurkeri og smekkmaður og
hugsaði vel um sitt fallega heim-
ili með Möllu.
Móður minni verður tíðrætt
um það hversu góður Markús
var alltaf við hana. Henni er
minnisstætt er hún fór með okk-
ur systrum og mökum til Barce-
lona fyrir tíu árum í tilefni af 80
ára afmæli hennar. Markús kom
því til leiðar að við sáum Eið
Guðjohnsen spila með liði sínu í
Barcelona á Camp Nou og allir
skemmtu sér vel.
Það var mikið áfall þegar
Markús greindist með krabba-
mein. Fljótlega kom í ljós að
ekki yrði hægt að skera meinið í
burtu og þá varð ljóst að þetta
var orðið spurning um hversu
langan tíma hann hefði hér á
Hótel Jörð.
Malla hugsaði vel um Markús
sinn í veikindunum og hlúði svo
fallega að honum og þá kom líka
í ljós hversu gott og náið sam-
band þeirra var.
Elsku Malla, Elín Metta,
Katrín og Bóbó og fjölskyldur
ykkar, megi allar góðar minn-
ingar um Markús ylja ykkur og
hugga nú að honum gengnum.
Megi minningin um mætan
mann lifa.
Jórunn Lísa Kjartansdóttir.
Enn er hann á ferðinni, mað-
urinn með ljáinn. Það tekst oft
að bægja honum frá eða snúa á
hann með góðri læknishjálp. En
á endanum hefur hann alltaf
betur, stundum allt of snemma.
Nú hefur hann hrifið á brott
góðan dreng, kæran mág og
svila, Markús Jensen.
Þau Magdalena systir kynnt-
ust fyrir nærri aldarfjórðungi,
bæði í sárum eftir sambandsslit.
Gagnkvæm ást og virðing ein-
kenndi sambúð þeirra, og af al-
úð og smekkvísi settu þau sam-
an hlýlegt og fallegt heimili.
Börn Möllu dáðu Markús, og
dóttir þeirra Möllu, Elín Metta,
var augasteinn föður síns.
Knattspyrnan og Valur hafa
löngum verið sameiginlegt
áhugamál fjölskyldunnar, enda
borið góðan árangur á vellinum.
Þær mæðgur hafa staðið þétt
við Markús í veikindum hans,
svo og hin börnin á hliðarlín-
unni.
Við þökkum Markúsi góða
samfylgd og sendum Möllu og
börnunum innilegar samúðar-
kveðjur.
Kristbjörg og Björn.
Það var fyrirsjáanlegt þegar
hringingin kom. Makki frændi
er látinn. Við vonuðumst til að
hann næði að halda jólin heima
og átti hann yndislegt aðfanga-
dagskvöld með fjölskyldunni
sinni. Makki kvaddi á jóladags-
morgni í faðmi fjölskyldunnar.
Jóladagur var friðsæll og fal-
legur og um leið svo táknrænn
fyrir frænda okkar.
Í örfáum orðum langar okkur
að minnast elskulegs frænda
sem kvaddi alltof fljótt. Það
mátti oft ekki á milli sjá hvort
við litum á hann sem stóra bróð-
ur eða frænda. Söknuðurinn
knýr dyra og hugurinn reikar til
baka til Leifsgötunnar, til ömmu
Elínar og afa Markúsar og síðar
til Makka og ömmu. Makki sat
langdvölum hjá mömmu sinni
síðustu árin hennar og sinnti
henni af mikilli ást og umhyggju
en sú væntumþykja var gagn-
kvæm svo ekki varð um villst.
Það er margs að minnast og
margt að gleðjast yfir þegar litið
er um öxl. Mannvænleg börn og
góð fjölskylda. Malla var klett-
urinn í lífi hans og svo kom Elín
Metta, yngsta barnið. Þú hafðir
svo marga góða eiginleika,
Makki minn. Þú áttir ekki langt
að sækja snyrtimennskuna og
smekklegheitin, alltaf óaðfinnan-
legur til fara en varst lítið fyrir
að láta á þér bera. Þú hafðir
ekki þörf fyrir það. Þú lést verk-
in tala. Yfirvegun þín og rólyndi
þitt var aðdáunarvert og okkur
hinum til eftirbreytni.
Skoðunum þínum varð ekki
haggað. Þú varst svo staðfastur
í trúnni, hvort sem um var að
ræða pólitík eða íþróttir og er
óþarfi að taka það fram hversu
mikill Valsari þú varst. En þér
tókst líka að smita íþróttaáhuga
þinn í Elínu Mettu og ekki þarf
að fjölyrða um hversu hæfileika-
rík hún er, bæði í námi og starfi.
Þú áttir þinn þátt í því.
Elsku Makki, takk fyrir
hversu yndislegur þú varst við
mömmu í veikindum hennar.
Það var sterkur strengur á milli
ykkar systkinanna, hún eina
systirin og þú litli bróðir. Okkur
fannst mikill missir að pabba og
mömmu skömmu síðar og nú ert
þú líka farinn. Það er skrítið að
sjá á eftir ykkur öllum með ekki
svo löngu millibili. Söknuðurinn
er mikill.
Að leiðarlokum viljum við
þakka þér samfylgdina í gegn-
um öll árin, biðjum góðan Guð
að varðveita þig á nýjum stað.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Steinunn, Þórunn, Bryndís,
Lára Anna og Óskar Már.
Gamall og góður vinur, Mark-
ús E. Jensen, er fallinn frá,
kvaddi á jólanótt. Markús
greindist með illvígan sjúkdóm
fyrir meira en ári síðan og háði
hetjulega baráttu við sjúkdóm-
inn af miklu æðruleysi. Hann
kvartaði aldrei þó mjög væri af
honum dregið, eins og vitnaðist
er við fórum saman þrír gamlir
vinir í skötu rétt fyrir jól. Mark-
ús sýndi okkur sitt jákvæða og
hugprúða eðli í þessari baráttu,
en það er gjarnan við slíkar að-
stæður að maður kynnist hinum
innri manni best.
Vinskapur okkar Markúsar
nær aftur til barna- og gagn-
fræðaskólaáranna í Austurbæj-
arskólanum og Gagnfræðaskóla
Austurbæjar. Er margs að
minnast frá þessum æskuárum.
Við dvöldum saman í Vatnaskógi
og áttum þar frábæra daga og
kynntumst því sem sr. Friðrik
talaði til unga fólksins og hefur
reynst ágætt veganesti út í lífið.
Snemma lá leið okkar á Hlíð-
arenda að æfa og leika fótbolta
með yngri flokkum í Val og höf-
um við tengst félaginu á ýmsan
hátt síðan og m.a. lék Markús
innanhússbolta með Old Boys í
Val um árabil. Valur sér nú á
eftir eldheitum stuðningsmanni.
Eftir ungdómsárin skildi leið-
ir í nokkurn tíma og átti Markús
þá í baráttu við áfengisdrauginn
sem hann losaði sig síðan við
fyrir fullt og allt með hjálp góðs
fólks á Vogi fyrir þrjátíu árum.
Straumhvörf urðu í lífi Mark-
úsar á þessum tíma því skömmu
síðar kynntist hann ástinni sinni,
Magdalenu Kjartansdóttur,
Möllu, og hóf með henni búskap
ásamt hennar efnilegu börnum
sem hafa reynst honum ákaflega
vel í veikindastríðinu. Malla og
Markús eignuðust Elínu Mettu
sem var augasteinn og stolt
Markúsar, en þar fer einstak-
lega glæsileg og vel gerð stúlka.
Snemma fór hún að mæta á
Hlíðarenda með foreldrum sín-
um og var þá teningunum kast-
að um hennar framtíð og frama í
knattspyrnu.
Með Markúsi er genginn ljúf-
ur og góður vinur sem hafði
marga góða mannkosti til að
bera, frjálslyndur í skoðunum og
lítt hrifinn af mikilli forræðis-
hyggju, sjálfstæðismaður af
gamla skólanum.
Ég kveð kæran vin og votta
Möllu og fjölskyldu innilega
samúð okkar Kristínar. Markús
er „farinn heim“, eins og við
segjum í skátunum. Minningin
um góðan vin lifir.
Ólafur G. Gústafsson.
Með Markúsi Jensen er fall-
inn frá góður félagi og traustur
Valsmaður. Markús var virkur
félagi í Fulltrúaráði Vals, þar
sem menn hittast reglulega á
fundum og málefni Vals á hverj-
um tíma eru rædd. Markús hafði
ákveðnar skoðanir sem einatt
tóku mið af því að vegur Vals
væri ávallt sem mestur og ár-
angur keppnisliða Vals í sam-
ræmi við það. Markús fylgdist
vel með öllu því sem fram fór í
félaginu enda heimsóknir á Hlíð-
arenda fastur liður í litrófi lífs
hans. Áhugi hans á knattspyrnu
var mikill og var hann fastagest-
ur á leikjum Vals, bæði í fótbolta
og handbolta, og studdi lið sitt
fram til síðasta dags. Sérstak-
lega vil ég geta starfa þeirra
hjóna, Markúsar og Magdalenu,
fyrir Val. Nú á nýliðnum gaml-
ársdegi þar sem fram fór árlegt
val á íþróttamanni Vals var
Magdalena, eiginkona Markús-
ar, heiðruð og þakkað sérstak-
lega fyrir frábært sjálfboðaliða-
starf fyrir Val á liðnum árum.
Þar var Markús einnig alltaf ná-
lægur ef aðstoðar var þörf.
Dóttir þeirra hjóna, Elín Metta
Jensen, er leikmaður með meist-
araflokki Vals og landsliðskona í
knattspyrnu.
Að leiðarlokum vill Fulltrúa-
ráð Vals þakka Markúsi fyrir
samfylgdina og um leið votta
fjölskyldu hans og öðrum að-
standendum okkar innilegustu
samúð. Megi minningin um góð-
an dreng lifa.
F.h. Fulltrúaráðs Vals,
Halldór Einarsson.
Góður vinur og félagi í Knatt-
spyrnufélaginu Val, Markús E.
Jensen, er fallinn frá. Þau tíð-
indi bárust okkur félögum hans í
eldri flokki karla í knattspyrnu
að á jóladag hefði Markús eftir
baráttu við krabbamein lotið í
lægra haldi fyrir þessum skæða
sjúkdómi.
Okkur setti hljóða og upp
kom í hugann að þrátt fyrir alla
bjartsýni og jákvæðni, þá þarf
að búa sig undir að taka því að
svona getur einnig farið. Markús
hafði búið sig undir þetta og
upplýst okkur æfingafélaga sína
um að hann myndi fara í erfiða
baráttu til að vinna bug á þess-
um sjúkdómi og tók því með
æðruleysi.
Markús var félagi í Val í ára-
tugi. Hann stundaði að mestu
innanhússknattspyrnu og var
einkar áhugasamur um að tímar
féllu ekki niður og ýtti vel á að
menn mættu jafnt á sumri sem
og að vetri. Hann var með gott
keppnisskap og menn fengu al-
veg að heyra það þegar honum
fannst á sitt lið hallað og svo var
það búið við leikslok. Hann var
góður félagi og fjölfróður um
menn og málefni.
Markús var einnig mjög um-
hyggjusamur gagnvart stjúp-
börnum sínum, Stefáni og Katr-
Markús E. Jensen
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar