Morgunblaðið - 10.06.2017, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. JÚNÍ 2017
Guðrún Erlingsdóttir
ge@mbl.is
Aríel er tæplega þrítugurtveggja barna faðir. Hannbýr með tilvonandi eig-inkonu sinni, Hrefnu Mar-
ín Sigurðardóttur, og börnum
þeirra, Jökli Orra þriggja ára og
Esju Marín tæplega tveggja ára, í
Reykjavík.
„Ég er borinn og barnfæddur
Reykvíkingur og er úr stærstu ver-
stöð landsins, 101 Reykjavík,“ segir
Aríel hlæjandi þegar hann er spurð-
ur um uppruna sinn.
Aríel fór í Menntaskólann í
Reykjavík að loknum grunnskóla,
gerði hlé á náminu og fór sem skipti-
nemi til Rússlands í eitt ár.
Sumarið eftir skiptinámið fór
Aríel sem háseti á Sturlaug H. Böðv-
arsson og svo aftur í nám í Mennta-
skólanum í Reykjavík.
Hrjúfir og næmir karlar
„Á sjónum kynntist ég allt öðr-
um heimi en ég var vanur. Áður
hafði ég unnið sem barþjónn en á
sjónum kynntist ég þessu hráa um-
hverfi og jöxlunum sem stunda sjó-
inn. Hrjúfir karlar en samt sem áður
næmir og blæbrigðaríkir. Ég heill-
aðist af hafinu og krafti sjávarins en
fyrst og fremst að vera í beinu sam-
bandi við náttúruna, sjálfa höfuð-
skepnuna. Það var meðal annars að
áeggjan Gunnars Einarssonar, skip-
stjóra á Sturlaugi, sem ég ákvað að
fara í Stýrimannaskólann. Ég held
að ég sé sá eini í MR sem fengið hef-
ur það í gegn að vera utan skóla og
róa á ísfisktogara meðfram námi.
Það gekk ekkert allt of vel og hug-
urinn hneigðist til stýrimannanáms-
ins. Ég mætti talsverðri mótstöðu í
nærumhverfinu. Þetta var rétt fyrir
hrun og það þótti ekki fínt að
mennta sig sem stýrimaður og fara í
„blue collar“ vinnu á þeim tíma.“
Um haustið fór Aríel í Stýri-
mannaskólann og stundaði námið
meðfram vinnu. „Ég var á Guð-
mundi frá Nesi og togurum frá Sam-
herja.“
Beggja vegna borðsins
Árið 2012 kom Aríel í land og
vann sem sölu- og markaðsstjóri hjá
Iceland Seafood. „Ég hafði verið að
brölta í því að selja fisk meðfram
námi og nýtt þar rússneskukunnáttu
mína. Það er frábær skóli að sitja
beggja vegna borðsins. Sjá að það er
líka líf hinum megin í markaðs- og
söluhlutanum. Það þarf eitthvað
meira en að draga fiskinn upp úr sjó
það verður að finna honum farveg og
koma í verð.“
Hafið togaði alltaf í Aríel. „Ég
var með skrifstofu á Köllunarkletts-
vegi og horfði alltaf út á sundin. Þeg-
ar ég sá skipin sigla frá landi hugs-
aði ég alltaf af hverju er ég ekki um
borð?“ Eftir að fyrra barnið fæddist
réð Aríael sig á Ottó N. Þorláksson
og endaði svo í föstu plássi sem 2.
stýrimaður á Vigranum.
„Ég er búinn að vera þar í þrú
ár og læra mikið af rosalega klárum
körlum um borð. Það hafa ekki verið
miklar mannabreytingar á Vigr-
anum og valinn maður í hverju rúmi.
Kallarnir þar þekkja hverja skrúfu
og hvern möskva allt frá und-
irmönnum til yfirmanna.“
Þurfum öfluga gæslu
Í frítúrum hefur Aríel farið túra
með Landhelgisgæslunni. „Ég hef
róið hjá hinni merku og göfugu
stofnun Landhelgisgæslu Íslands og
séð þar enn fleiri fleti sjómennsk-
unnar en að veiða fisk. Það er
skömm að því að þessi góða stofnun
er fjársvelt,“ segir Aríel með þunga
og bætir við: „Ef við berum okkur
saman við önnur lönd sem setja
mörg hver að lágmarki 2% af vergri
landsframleiðslu í varnir þá erum
við ekki einu sinni að ná 0,5% hjá
Landhelgisgæslunni þar sem stærsti
kostnaðarliðurinn er af björgunar-
þyrlunum. Ef við ætlum að viðhalda
lífsgæðum okkar með 200 mílna
landhelgi þurfum við öfluga Land-
helgisgæslu svo hægt sé að tryggja
öryggi sjómanna. Fjársvelt gæsla
getur það ekki.“
Hvers vegna tekur fjölskyldu-
faðir sig og fjölskyldu sína upp og
fer í sjóliðsforingjanám í Damörku?
„Það er nú þannig
að tilvonandi kon-
an mín, Hrefna
Marín, var að
klára M.Ed.-
ritgerð í kennslu-
fræði og náði með-
fram barnaupp-
eldinu fyrstu
einkunn fyrir rit-
gerðina. Við vor-
um farin að hugsa
okkur til hreyfings
þar sem hún vildi
séræfa sig í dönskukennslu. Dansk-
an liggur vel fyrir henni þar sem hún
bjó með foreldrum sínum í Kaup-
mannahöfn á unglingsárum. Fyrsta
hugmynd var að ég myndi vera
áfram á Vigranum og fljúga til Dan-
merkur og vera þar í frítúrum. En
svo benti stórvinur og skólabróðir
minn Gísli Valur Arnarson, sigmað-
ur og stýrimaður hjá Landhelgis-
gæslunni, mér á sjóliðsforingja-
námið fyrir ekki svo löngu. Gæslan
var mér innan handar við að finna út
hvernig best væri að komast í sam-
band og sækja um í skólanum.“
Grjóthart stjórnunarnám
Námið sem Aríel sótti um og
fékk inngöngu í er tveggja ára nám,
Dansk Taktisk Officer i Søværnet.
„Þetta er mjög hrátt og grjót-
hart stjórnunarnám án tilfinninga-
legrar stefnumótunar. Námið gæti
vissulega nýst í störfum hjá Land-
helgisgæslunni. En fyrst og fremst
getur námið nýst í vel í stjórn-
unargeiranum og með því get ég
vonandi fært ís-
lensku þjóðinni
þekkingu sem
allir græða á. Öll
þekking sem
kemur utan að er
gulls ígildi.“
Umóknar-
ferlið um námið
var strangt. Ar-
íel fór fyrir
þremur vikum í
inntöku-
þjálfunarmiðstöð
danska sjóhersins. „Þetta var
skemmtilegt og stóð yfir í tvo daga,
10 klukkustundir í senn. Ég þurfti
að fara í sjö greindarpróf. Fimm
sem prófuðu aðallega viðbragðsflýti,
eitt Mensa-greindarpróf og eitt sem
prófaði lesskilning minn á dönsku.“
Lesskilningur á dönsku reynd-
ist Aríel erfiður en þrekpróf, lækn-
isskoðun og leiðtogahæfileikapróf
gengu vel. „Lesskilningurinn reynd-
ist mér þungur. Ég hafði einu sinni
komið í fimm klukkustundir til
Kaupmannahafnar og kunni eitt-
hvað af textum eftir Kim Larsen úr
dönskutímum í 10. bekk. Túrinn áð-
ur en ég fór í prófið notaði ég til þess
að hlusta á ógrynni af dönskum pod-
vörpum, sögur H.C. Andersen og
fleira til þess að æfa mig í dönsku.
Geðlæknirinn sem ræddi við mig
hafði mestar áhyggjur af því að ég
stæði aftar en dönsku nemendurnir
þegar kæmi að lesskilningi. Ég hef
trú á því að hann komi eftir einn til
tvo mánuði í landinu.“
Inntökuprófið konunni að þakka
Aríel er fullviss um það að hann
hefði aldrei komist í inntökuprófið
nema fyrir tilstuðlan Helgu Marínar
og hennar góðu dönskukunnáttu.
„Vera mín í Rússlandi og Hrefnu
Marínar í Danmörku hefur nýst okk-
ur vel. Ég var alltaf ákveðin að fara í
skiptinám til Rússlands. Menningin
þar og samfélagið heillaði mig og ég
vildi fara í skiptinám sem gæti nýst
mér vel til lengri tíma litið.“
Aríel fer einn túr á Vigra áður en
fjölskyldan flytur út. „Við búum til
að byrja með við þröngan kost í
námsmannaíbúðum. Það er
skemmtilegt þegar lífið er í 45 gráðu
stefnu og leiðir mann í 75 gráður.
Það er gott að leyfa lífinu og guð-
legri forsjá að sjá svolítið um að
maður endi á réttum stað. Við þurf-
um að gera okkar besta til þess að
láta það gerast. Við erum full til-
hlökkunar fjölskyldan fyrir breyt-
ingunum og ég get ekki beðið með að
hefja námið.
Með sverð í skólanum
Eftir inntökuprófið skoðaði ég
Sjóliðsforingjaskólann sem er á Ny-
holm í Kaupmannahöfn. Ég sá þar
viðhafnarbúning sem við notum
stundum og þá þurfum við að bera
sverð sem er spennandi kostur. Ég
hef sagt það í gríni þegar ég er
spurður hvað ég sé að fara gera, að
ég sé að fara að setja sverð á striga
fyrir framan fyrirlestrarsal. Við
þurfum allt námið að vera í bún-
ingum og í mjög öguðu umhverfi.“
Fyrir skipstjórnarmenn með
starfsreynslu tekur námið tvö ár.
„Ég er ekki vitstola yfir því að land-
lega verði of mikil. Sumar helgar er
farið í siglingar á skólaskipum. Það
verða farnir nokkrir túrar á her-
skipum og ég veit ekki hvort ég verð
sendur á herskipið Vedderen á milli
Grænlands og Íslands eða í sjóræn-
ingjaeftirlit til Sómalíu.“
Norski og danski herinn hefur
staðið Íslendingum opinn að sögn
Aríels. „Þegar ég er spurður hvernig
ég hafi komist inn í skólann, verandi
íslenskur, segist ég eiga svo gamla
foreldra að þeir hafi næstum því ver-
ið danskir ríkisborgarar. Þeir eru
fæddir rétt eftir að Ísland varð sjálf-
stætt ríki,“ segir Aríel hlæjandi og
bætir við að foreldrar hans séu
nokkuð sáttir við ákvörðun hans sem
eðlilegt framhald af annarri mennt-
un og reynslu. „Þrátt fyrir að þau
séu húmanistar og friðarsinnar. Þau
vita að ég fer í þetta nám af heilum
hug og á góðum forsendum.“
Á leið í læri
hjá danska
sjóhernum
Aríel Pétursson, stýrimaður á Vigra, stendur á kross-
götum. Um miðjan júlí flytur hann með fjölskylduna
til Danmerkur og sest á skólabekk í stjórnunarnámi í
Sjóliðsforingjaskóla danska hersins. Hrefna Marín,
kona hans, fer í framhaldsnám í dönskukennslu.
Ljósmynd/Jónatan Atli Sveinsson
Fjölskyldan Stund milli stríða í íslenskri náttúru, Aríel og Hrefna Marín með Esju Marín og Jökul Orra.
„Ég mætti talsverðri
mótstöðu í nærum-
hverfinu. Þetta var rétt
fyrir hrun og það þótti
ekki fínt að mennta sig
sem stýrimaður og fara
í „blue collar“ vinnu á
þeim tíma.“
Ljósmynd/Sigtryggur Jón Gíslason
Sjóliðsforingjaefnið Aríel Pétursson með sverð í hendi gegn hákarlinum.
Selhella 13 | 221 Hafnarfjörður | Sími 564 1400 | kerfi@kerfi.is | kerfi.is
Fagleg & persónuleg þjónusta
Drykkjarlausnir fyrir þitt fyrirtæki
Hagkvæmara en þú heldur!
Dæmi:
COSMETAL J-CLASS
Kolsýruvatnskælir
fyrir kröfuharða