Morgunblaðið - 17.05.2018, Blaðsíða 49

UMRÆÐAN 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. MAÍ 2018
Ilmur hinnar
gullnu stundar
Terre de Lumière
L’Eau
Kringlan 4-12 | s. 577-7040
Þegar sagt er að
Borgarlína sé of dýr
gleymist að þróun sam-
gangna er val milli mis-
munandi leiða, hverrar
með sinn verðmiða. Að
vera á móti Borgarlínu
vegna kostnaðar án
þess að velja annan
verðmiða í staðinn er
skrum. Án hennar mun
þurfa meira en 100
milljarða í gatnakerfið til að koma í
veg fyrir stórauknar umferðartafir
þegar fjölgar á svæðinu.
Borgarlína gagnast líka notendum
einkabíla með því að draga úr um-
ferðarþunga og minnka tafir. Mark-
miðið er að íbúar í öllum hverfum
borgarinnar hafi raunhæft val, ekki
að enginn sé nokkurn tíma á bíl.
Í dag fer enginn í strætó sem hef-
ur efni á bíl. Það er einsdæmi í nor-
rænni höfuðborg. En áður en hægt
er að hvetja fólk til að nota almenn-
ingssamgöngur verður að tryggja að
þær virki örugglega.
Borgarlína er skýrt dæmi um
þverpólitíska sátt, þvert á bæj-
arfélög, um að fjárfesta í skyn-
samlegri langtímalausn. Það er
ferskur andblær í landi þar sem póli-
tíkin horfir yfirleitt ekki lengra fram
í tímann en fjögur ár.
Er ekki kominn tími til?
Horfum lengra til
tilbreytingar
Eftir Sigurborgu
Ósk Haraldsdóttur
og Alexöndru Briem
Sigurborg Ósk
Haraldsdóttir
» Borgarlína er skýrt
dæmi um þver-
pólitíska sátt, þvert á
bæjarfélög, um að fjár-
festa í skynsamlegri
langtímalausn.
Höfundur eru frambjóðendur í 2. og
3. sæti á lista Pírata í Reykjavík.
Alexandra
Briem
Opið bréf til borg-
arstjóra:
Ágæti Dagur.
Mér virtist, þegar að
ég átti tal við þig um
hvalafriðun, að þú værir
dýra- og umhverfissinni
og býst ég því við að það
á margan hátt vafasama
og miskunnarlausa
framferði mein-
dýravarna Reykjavík-
urborgar gagnvart villtum dýrum á
höfuðborgarsvæðinu sem fram kem-
ur í nýlega birtri „afrekaskrá“ mein-
dýravarna borgarinnar stafi meira af
hugsunarleysi og gömlum vana en
ásetningi.
Þetta kann að vera eitt af því „sem
alltaf hefur verið svona“, og menn
leiða svo hugann ekki mikið að.
Eitt er það að forystumenn mein-
dýravarna virðast hafa litlar eða eng-
ar tilfinningar fyrir villtum lífverum.
Annað er það að þeir virðast lítið
þekkja til gildandi laga um dýra-
vernd og dýravelferð.
Af hvaða ástæðum voru 70 kanínur
skotnar til bana? Voru þær drepnar
með riffli eða haglabyssu? Ef með
haglabyssu þá liggur fyrir að fjöl-
margar hafi særst og komist undan
særðar og limlestar til þess eins að
deyja drottni sínum í kvalræði af sýk-
ingu í sárum eða öðru.
Gildir þetta um öll dýr önnur, sem
fjallað verður um hér á eftir, ekki síst
fuglana, en ætla má að um helmingur
þeirra komist undan veiðimanni
fyrst, særðir og limlestir, til þess
eins, að veslast upp og kveljast til
dauða, jafnvel á löngum tíma.
Haglabyssu, sem veiði- og dráps-
tól, með þeirri ónákvæmni sem henni
fylgir og þeirri miklu limlest-
ingahættu án þessa að drepa strax
ætti algjörlega að leggja niður og
banna.
120 minkar voru veiddir í gildrur
eða með hundum. Minkurinn skapaði
sig ekki sjálfur og hefur ekki óskað
eftir veru hér og væri fróðlegt að vita
hvaða tjóni hann hefur valdið á höf-
uðborgarsvæðinu á síðasta ári. Er til
einhver skrá yfir það? Það að veiða
dýr í boga eða etja hundum á þau og
láta þá rífa þau lifandi í sundur er fyr-
ir mér siðlaus og skelfi-
leg veiðiaðferð.
Veiðar í dýraboga
voru bannað í Þýska-
landi 1934 (jafn kald-
hæðislegt og það er, á
tímum Hitlers). Hrika-
legt, að þetta heift-
arlega dýraníð skuli enn
vera í heiðri haft í
Reykjavíkurborg.
Lög nr. 64/1994, sem
eru að verða aldarfjórð-
ungs gömul, leyfa
reyndar þessar ómann-
úðlegu drápsaðferð minka, en svo
koma lög nr. 55/2013, sem tóku gildi
1.1. 2014, og þar eru ákvæði sem þínir
menn virðast lítið fara eftir. Vil ég
vitna til greina 1 (markmið laganna),
15e (ekki má etja dýri gegn öðru
dýri), 21 („dýr skulu aflífuð með
skjótum og sársaukalausum hætti“),
27. („Við veiðar er óheimilt að beita
aðferðum sem valda dýri óþarfa lim-
lestingum eða kvölum“) 28. (Við eyð-
ingu meindýra er óheimilt að beita
aðferðum sem valda óþarfa limlest-
ingum eða kvölum).
18 fullorðnir refir voru skotnir. Á
hvaða grundvelli var það gert!?
Hvaða tjóni hafa þeir valdið í Reykja-
víkurborg, hvenær og hvar?
Skv. 6. gr. laga nr. 64/1994 eru refir
friðaðir. Eingöngu má veiða refi ef
fyrir liggur að nauðsynlegt sé að
drepa þá til að fyrirbyggja alvarlegt
tjón.
Undirritaður kannaði atferli og
tjónasögu refa rækilega á síðasta ári
víða um land og var niðurstaðan sú að
refir hefðu engu teljandi tjóni valdið í
fjöldamörg ár, eða síðan að bændur
hættu að láta ær bera úti.
Á ráðstefnu Umhverfisstofnunar
um villt dýr og veiðar 24.11. 2017
staðfesti forstjóri UST, að UST hefði
sent út fyrirspurnir vítt og breitt þar
sem spurt var um tjón af völdum refa
og komu engar slíkar skýrslur til
baka. Það liggur ekki fyrir nein
ábyggileg vitneskja um tjón af refa-
völdum í fjölmörg ár.
5.300 „vargfuglar“ voru drepnir.
Hvað er meint með „vargfuglum“ og
hvernig sundurliðast það dráp?
Hvaða tjóni hafa þeir valdið á
Reykjavíkursvæðinu?
Ágæti Dagur, það er langleiðina
búið að útrýma villtum fuglum á Ís-
landi, vegna veiði- og drápsæðis
manna, eins og þinna manna í mein-
dýravörnum Reykjavíkur, en þó eru
þessir fuglar allir friðaðir skv. lögum
64/1994, gr. 6.
Skv. nýlegri skýrslu helstu vísinda-
manna landsins um stöðu villtra fugla
í landinu, eru 17 tegundir í útrýming-
arhættu og á válista. Þeir menn sem
að þessu fuglablóðbaði standa ættu að
lista upp hvaða tjóni þeir villtu fuglar,
sem þeir eru að drepa í þúsundatali,
valda á Reykjavíkursvæðinu.
Hrafn, kjói, hvítmáfur, teista, silf-
urmáfur, svartbakur, sílamáfur,
stuttnefja, toppskarfur, lundi,
langvía, stokkönd, álka, blesgæs og
grágæs eru á válista vegna útrýming-
arhættu.
Það getur ekki verið að Reykjavík-
urborg líti á það sem hlutverk sitt og
skyldu að útrýma öllum þessum
fuglategundum í okkar fátæku fánu
og dýralífríki, einkum þar sem þessir
fuglar eru allir í grundvallaratriðum
friðaðir skv. lögum Alþingis!?
Eins og ég sagði í upphafi er það
skoðun mín að þessi hrikalega aðför
að villtum dýrum á vegum Reykja-
víkurborgar sem fátt eða ekkert hafa
sér til sakar unnið og eru í reynd frið-
uð sé ekki þinn ásetningur og vilji og
er það von mín að þú snúir þessu ljóta
atferli starfsmanna borgarinnar við
og gerir Reykjavíkurborg vistvæna,
umhverfisvæna og lífríkisvæna, fyrir
fánu og flóru, haldir þú völdum í
Reykjavík.
Eftir Ole Anton
Bieltvedt »Haglabyssu, sem
veiði- og drápstól,
með þeirri ónákvæmni
sem henni fylgir ætti að
leggja niður og banna.
Ole Anton Bieltvedt
Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslu-
maður og stjórnmálarýnir.
Blóði drifin „afrekaskrá“
meindýravarna Reykjavíkurborgar