Læknablaðið - 01.09.2018, Síða 33

LÆKNAblaðið 2018/104 413
er kannski mikilvægast af öllu. En nú er ég
farinn að tala eins og prestur í mærðarstól.
Blessaður komdu með aðra spurningu!“
Heldurðu að þín kynslóð byggi kannski
sjálfsmynd sína meira á starfinu heldur en
unga fólkið í dag?
„Það getur vel verið og er þá af hinu
góða ef yngra fólkið skynjar betur en
við að lífið á sér fleiri hliðar en starfið.
Góður maður sagði að lífið sjálft væri
starf og því má ekki gleyma. Þó veit ég að
yngra fólkið er engu minna hugfangið af
læknisfræðinni og starfinu en við eldra
fólkið vorum og erum. Þetta er einfaldlega
þannig og við leggjum svo mikið í það;
námið er langt og strangt, við erum allt
að 20 árum að fullnuma okkur í sérgrein
og allt er þetta gert vegna starfsins og af
einlægum áhuga. Þetta hlýtur því að vera
stór partur af sjálfsmyndinni hjá okkur
öllum. Ungum sem eldri. Ég er ekki einu
sinni viss um að mér finnist sá læknir öf-
undsverður sem getur skilið vinnuna eftir
þegar vakt lýkur og hugsað um allt aðra
hluti þar til næsta vakt hefst. Maður tekur
starfið með sér heim, bæði meðvitað og
ómeðvitað, brýtur heilann um hvað sé nú
að þessum sjúklingi og hvers vegna get ég
ekki leyst þetta. Svo kemur þetta til manns
allt í einu, kannski um miðja nótt!
Ég var alltaf ákveðinn í snúa aftur sem
smitsjúkdómalæknir þó hlutirnir hafi
æxlast þannig að ég sinnti embættis- og
stjórnunarstörfum í þessi 15 ár. Sá tími var
ómetanleg reynsla, og ég er mjög þakk-
látur fyrir að hafa fengið tækifæri til að
gegna þessum störfum. Reyndar tók ég
mér ársleyfi 2006-2007 ásamt eiginkonu
minni, Sigríði Snæbjörnsdóttur, og við
fórum á vegum Þróunarsamvinnustofnun-
ar Íslands til Malaví í Austur-Afríku þar
sem við störfuðum á lítilli heilsugæslustöð
við mjög frumstæð skilyrði. Það var góð
reynsla en jafnframt dálítið erfið.“
Um íslenska heilbrigðiskerfið
„Ég ætla að leyfa mér að vera bjartsýnn á
framtíðina og segja að það sem við erum
að gera í heilbrigðisþjónustunni er flest til
fyrirmyndar og eftirbreytni. Það er engin
tilviljun að alþjóðlegar úttektir eru mjög
jákvæðar. Þó er margt sem við getum gert
betur og annað sem er beinlínis hunsað og
kemur ekki nægilega skýrt fram í þessum
flottu úttektum sem ég nefndi. Við höfum
talað okkur blá og græn í andlitinu í 20 ár
yfir skorti á nýju húsnæði yfir Landspítala
og við tökumst á um rekstrarform í heil-
brigðisþjónustunni og sitjum uppi með
það að fólk fer til útlanda að láta gera á
sér aðgerðir fyrir þrisvar sinnum meira
en það myndi kosta að gera þær hér. Þetta
gerum við á grundvelli pólitískra grunn-
skoðanna stjórnmálamanna en ekki á
grundvelli þess hvað er best fyrir sjúkling-
ana. Það er hægt að hafa ólíkar skoðanir
á einkarekstri versus opinberum rekstri
en staðreynd málsins er engu að síður sú
að allt er þetta greitt af opinberu fé. Ég er
gamall sósíalisti og enn er taug í mér til
þess en það breytir því þó ekki að ég er
löngu búinn að sjá að ýmislegt í heilbrigð-
isþjónustunni er betur komið í höndum
annarra en ríkisins. Átökin um þetta hafa
kristallast í deilum um Klíníkina og hvað
svo sem má segja um það er alveg ljóst að
þar er tekist á um hagsmuni annarra en
„Í stað þess að liggja í pólitískum skotgröfum eigum við að taka höndum saman um að sníða vankantana af annars ágætu kerfi,“ segir Sigurður Guðmundsson smitsjúkdómalæknir
sem nú stendur á sjötugu eftir farsælan starfsferil.