Læknablaðið - 01.04.2018, Síða 41

LÆKNAblaðið 2018/104 201
Guðrún Hreinsdóttir
Stjörnur
Ég stari upp í stjörnubjartan geim
á stjörnurnar sem yfir okkur vaka.
Á Karlsvagninn sem kannski sendir þeim,
nú kærleikann sem myrkrið virðist þjaka.
Úr bókinni Dútl
Ögmundur Bjarnason
Þessar raddir

„Eitthvað nýtt! Meira af meistaralegu sullumbulli síbernskunnar“
- Hermann Stefánsson/Sigfús Daðason

Þessar raddir: okkur öllum að góðu kunnar.
Einatt og aftur biðja þær um meira
af meistaralegu sullumbulli síbernskunnar.
Og hví ekki það? Annmarkar orðræðunnar
eru ofljósir. Við þurfum ekki nema heyra
þessar raddir: okkur öllum að góðu kunnar
til að skiljast að senn eru þær allar runnar
á enda (og orðnar að undirstöðugeira
í meistaralegu sullumbulli síbernskunnar)
en velsældarár fortakslausrar fyrirhyggjunnar
feginsamlega afstaðin. Og einmitt þá keyra
þessar raddir: okkur öllum að góðu kunnar
að sönnu um bak þvert - og þunnar
og þykkar alhæfingar votta það og fleira
úr meistaralegu sullumbulli síbernskunnar
hve bilið á milli hugvitsins og heimskunnar
er hryggilega mjótt. Ljáum því eyra
þessum röddum: okkur öllum að góðu kunnar
af meistaralegu sullumbulli síbernskunnar.
Valgarður Egilsson
Vörn fyrir Snorra
Víst má vitran lasta
vildi hann trauður dauða.
Halir huga ragan
herða og bregða sverði.
Skáld þótt skyldi forðum
skorta vígshug, hvort er,
spyrjum, hent það hverjum
heigli að rita Eglu?
Bróðurkveðja
Hestur þinn þræðir horfna fjallaslóð
hamar þinn dynur líkt og fyrr á tíðum
hefillinn fágar; þinn hugur orð í ljóð
En hafið bíður þess að ljúki smíðum
Huldufar úr sævi ber í sýn
– syngur í hamri undir höggum stríðum –
erindi þess er brýnt: og beint í vör
er báti stefnt með orðsending til þín
Þar liggur haf og hylur mönnum svör
– eyfirsk birtan með undarlegum tónum –
Þú leggur frá þér hamar, hefur för
hiklaust gengur veginn niðrað sjónum
akkerið híft – og huldufarið lætur
í ljósaskiptum út
til hafs – og nætur
(Á útfarardegi Áskels Egilssonar 9. 9. 2002.
Áskell var sjómaður, skipasmiður og ljóðsmiður.)
Ari Jóhannesson
Fésbók
Við sprunguna milli lífs og dauða
sneri ég við og hljóp
gegnum hvískrið á biðstofunni
fótastapp yfirsjónanna
afhjúpanir sneiðmyndanna
andvörp öndunarvélanna
tíðasöng dagálanna
feilslög líkamsklukkunnar
jónagöng kvíðans
fyrirlestra loddara
hungurárin sjö
sneri við og hljóp
og mætti sjálfum mér
með bók í stað andlits
Magnús Skúlason
Haustkvöld
Haustkvöld að vori
um hug mér fer
hljóður blær
ylur þess er var
leikur að draumi
lifnar aftur við
ekkert svar
bærist en rótt
andvarinn kær
í hverju spori
mýkir gömul sár
hljótt færir nóttin
fjarlægðirnar nær
löngu liðin ár
lifna við og vakna
minningar og myndir
og höndin á ný
hlýja sem ég sakna
haustkvöld að vori
um hug mér fer
Hópurinn feginn þegar upplesturinn var að baki: efri röð frá vinstri: Guðrún Hreinsdóttir, Stefán Sigurkarlsson, Valgerður Þorsteinsdóttir, Eiríkur Jónsson, Ari Jóhannesson,
Hlynur Grímsson, Gerður Gröndal, Ferdinand Jónsson. Fremri röð frá vinstri: Magnús Skúlason, Valgarður Egilsson, Auðólfur Gunnarsson, Brynjólfur Ingvarsson,
Guðrún Ingibjörg Þorgeirsdóttir og Ögmundur Bjarnason.