Læknablaðið - 01.07.2018, Qupperneq 38

362 LÆKNAblaðið 2018/104
og leyst í sameiningu. Þarna togast líka á
ýmsir þættir fyrir lækninn persónulega.
Hann/hún er að fórna samskiptum við
ættinga og vini, yfirgefa sitt heimaland til
þess að geta sinnt starfi sínu betur.
Ég held að lausnin sé að gera lækna-
námið eins aðlaðandi og mögulegt er fyrir
ungt fólk sem hefur getuna til námsins
og löngunina til að láta gott af sér leiða.
Læknisstarfið er vissulega eftirsótt en það
hefur líka verið talað niður að því leyti
að það sé erfitt, ekki mjög fjölskylduvænt,
óhóflegur vinnutími og kröfur til lækna
aukist sífellt.“
Mikilvægt að þekkja Evrópusambandið
„Höfuðstöðvar Evrópusamtaka lækna hafa
um árabil verið í Brussel þar sem höfuð-
stöðvar Evrópusambandsins eru. Það er
ekki tilviljun að Brussel varð fyrir valinu
því stór hluti starfs CPME felst í lobbíisma
á vettvangi Evrópusambandsins og ég
verð að segja að starfsfólk skrifstofu CPME
er ótrúlega öflugt. Sum þeirra hafa starfs-
reynslu á vettvangi Evrópusambandsins
sem er nauðsynlegt því að til að ná árangri
og koma málum áfram þarf að hafa að-
gang að rétta fólkinu og vita hvernig mál
ganga fyrir sig. Þetta er mjög lítil skrifstofa
með innan við 10 manna starfslið. Gam-
an er að geta þess að samkomulag hefur
verið gert við EMSA, samtök evrópskra
læknanema, um nokkurra mánaða náms-
stöðu á skrifstofu CPME og þannig hafa
nokkrir áhugasamir læknanemar getað
kynnt sér um hvað mál snúast í Brussel.
Evrópsku samtökin AEMH og FEMS (Fé-
lag eldri lækna og Félag lífeindafræðinga)
hafa sameiginlega einn starfsmann og að-
stöðu hjá CPME en til samanburðar mætti
nefna að Evrópusamtök hjartalækna eru
með á annað hundrað manns í fullri vinnu
á skrifstofu sinni í Brussel. Við erum því
alls ekki ein að berjast þarna og stund-
um snúa hin ýmsu læknasamtök bökum
saman og mynda þá ansi sterka fylkingu.
En oft eru verkefnin mjög ólík.
Verkefni CPME eru þau mál sem ekki
tengjast sérgreinum læknisfræðinnar og
hafa með samskipti lækna og sjúklinga að
gera, samskipti lækna og opinberra aðila,
menntun lækna og endurmenntun, lækn-
ingatæki og öryggi þeirra, heilsu lækna og
í rauninni allt sem snertir alla lækna jafnt,
óháð sérgrein.
CPME vinnur sín mál þannig að vinnu-
hópar með aðstoð skrifstofunnar undir-
búa greinargerðir, policy papers, um þau
mál sem eru á döfinni og samþykkt hafa
verið af stjórn. Þegar stefnumörkun hefur
verið undirbúin fer hún fyrir aðalfund til
samþykktar eða synjunar eins og geng-
ur. Aðalfundir CPME eru tveir á ári og á
þeim geta fulltrúarnir valið um vinnu-
hópa að vild. Vinna milli aðalfunda fer
fram á netinu eða á símafundum. Fram-
kvæmdastjórn samtakanna sér síðan um
daglega stjórn og eftirfylgni við vinnuna
sem á sér stað milli aðalfundanna. Þetta er
fyrirkomulag hefur gefist vel en áður voru
fastar nefndir sem sinntu tilteknum mála-
flokkum en því var breytt fyrir um áratug
og er til mikilla bóta.
En það er bara hálfur sigur að vinna
stefnumótun á vegum samtakanna því
aðalbaráttan felst í því að koma sjónar-
miðum okkar á framfæri til dæmis við
stefnumótun Evrópusambandsins í öllu
sem lýtur að læknum og sjúklingum
þeirra. Við komum langoftast að málum á
byrjunarreit sem sérfróðir aðilar eða sem
svokallaðir hagsmunaaðilar (stakeholders)
en stjórnvöld í aðildarlöndunum fá málin
í sínar hendur á seinni stigum, jafnvel
sem tilskipun. Við höfum líka fylgt okkar
stefnumótun eftir með því að kynna hana
beint fyrir yfirvöldum heilbrigðismála í
aðildarlöndum og sem forseti samtakanna
hef ég farið á fund ráðamanna í nokkrum
löndum, til dæmis Slóveníu og Albaníu.
Þetta er yfirleitt mjög langsóttur og
tímafrekur ferill og þarf sannarlega þol-
inmæði og langlundargeð til að vinna á
þessum vettvangi. Sum mál eru þó þess
eðlis að erfitt er að ná um þau samstöðu.
Ég hef nefnt við framkvæmdastjórnina að
vinna til dæmis að stefnuyfirlýsingu er
varðar umskurð drengja en það hefur ekki
tekist ennþá. Þetta er þó dæmigert mál
fyrir okkur þar sem það snertir marga fleti
læknisfræðinnar, klíníska, siðfræðilega og
menningarlega.
Við þurfum líka að vera vakandi fyrir
því að hlutir þróast og breytast og ýmsar
ákvarðanir eru teknar annars staðar er
varða málefni lækna og við viljum vera
þátttakendur í. Það hefur sennilega aldrei
verið jafn mikilvægt og nú fyrir íslensk
læknasamtök að taka virkan þátt í al-
þjóðlegu samstarfi svo við einangrumst
ekki. Við verðum að eiga rödd á þessum
vettvangi og við höfum líka margt fram
að færa.“