Skírnir - 01.09.2005, Síða 100

að hann er gæflyndur og í raun eina huggun karlsins í einverunni.
Hann hefur sig því ekki í að gera það sjálfur og biður æskuvin sinn
að gera það fyrir sig. Hann fellst á að drekkja honum í skólpfötu
daginn eftir. Í sögulok hraðar Jónmundur sér heim til kattarins en
andstæðar tilfinningar togast á í brjósti honum:
En hann mátti ekki slóra neitt því að nú væri kettinum farið að leiðast að
vera einn heima í myrkrinu. Og ekki var það kettinum að kenna þótt elli-
styrkurinn væri svo lítill að þeir gætu ekki lifað af honum tveir. Einar
skitnar ellefu hundruð krónur á tveggja mánaða fresti, hvað er það þegar
maður notar tóbak og þarf svo að hafa annan á framfæri? Því ekki var
mjólkin gefin og ekki fiskurinn, og ekki vildi kötturinn mýsnar sem þó
var miklu meira en nóg af, og ekki einu sinni þó maður reyndi að veiða
þær handa honum sjálfur. […] En þetta var samt svo fallegur köttur og
skemmtilegur, og svo vitur líka, og skildi svo vel hvað var að vera gamall
og einn og eiga ekkert lengur nema slóðina sína í snjónum. Og það var
betra að hafa hann hjá sér en nokkra manneskju og betra að tala við hann.
En mann grunaði ekki að hann æti svona mikið og hélt kannski líka að
hann gæti lifað á músunum, og svo var maður svo einfaldur að taka við
honum, og svo einfaldur að halda að maður gæti haft hann (60–61).30
Tveimur árum síðar birti Geir söguna Að vingsa höndunum.31
Barnakennari er vitundarmiðja sögunnar. Hann er kominn í sjálf-
heldu eigin kergju og vonbrigða eftir að hafa dagað uppi í þorpi
úti á landi eftir sjö mánaða dvöl þar. Fyrsti skóladagurinn er runn-
inn upp en engin þörf er fyrir hann í skólanum. Annar hafði ver-
ið ráðinn í stöðu hans. Um sumarið hafði hann lent einu sinni á
fylleríi, verið álitinn forfallinn drykkjumaður og sagt upp starfinu
fyrir vikið. Engu að síður hafði hann ekki farið af staðnum. Hon-
um hafði um veturinn gengið illa að samlagast þorpslífinu og auk
þess stungið í stúf á götum úti með því að vingsa höndunum á
göngu. Fyrir þá sök lenti hann milli tannanna á fólki sem áleit
hegðun hans sýna mont og yfirlæti. Það varð til þess að hann
beygði sig undir almenningsálitið og hætti að vingsa höndunum. Í
upphafi sögunnnar horfir hann yfir þorpið. Á skólalóðinni eru
bragi halldórsson330 skírnir
30 Sögur, leikrit, ljóð 2001.
31 Sagan birtist í 1. hefti Tímarits Máls og menningar 1961.
Skírnir haust 05 RÉTTUR 23.11.2005 13:53 Page 330