Skírnir - 01.09.2005, Page 200
greina sig frá umhverfi sínu. Þarna úti er líf sem stórborgarbúinn ætlar sér
ekki að lifa en heillar hann og hrellir í senn.
Að lokum
Umgjörðin í bókarlok er þjóðhátíðardagurinn 17. júní á hinum þjóðlega
stað Hrafnseyri, fæðingarstað sjálfstæðishetjunnar Jóns Sigurðssonar.
Þjóðernisandinn blæs um lesandann. Þaðan fara sögumenn með lesand-
ann yfir svarta, íslenska eyðimörk, Sprengisand og í huganum ómar ljóð
Gríms Thomsens:
Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn,
rökkrið er að síga á Herðubreið,
álfadrottning er að beisla gandinn,
ekki er gott að verða á hennar leið;
vænsta klárinn vildi eg gefa til
að vera kominn ofan í Kiðagil.24
Lokaorð og mynd eru síðan eins og guðleg blessun sé lögð yfir náttúru
og mannlíf. Það er engin tilviljun að Unnur ber alla ásýnd heiðinnar vík-
ingakonu, með ljósan makka og sterklegt bros. Hún helst í hendur við
Sigurbjörn Einarsson biskup, aldinn fulltrúa kristninnar, og samtvinnað-
ar hendur þeirra verða táknrænar fyrir þau ríflega þúsund ár sem liðin eru
frá landnámi heiðinna til okkar tíma. Bókin endar á orðunum: „Einhver
sagði einhvern tíma einhvers staðar: „Guð sér þig með auganu sem þú
sérð hann með.“ Ég horfi á náttúruna og finnst hún horfa á mig“ (197).
Sögumaður færir sig nú úr stöðu hins óvirka áhorfanda og er að tengjast
náttúrunni, því náttúran er að koma nær, inn fyrir örugga svæðið.
Í blálokin lyftir hinn duldi sögumaður, Sigurgeir ljósmyndari, upp
derhúfunni eitt augnablik og vippar lesandanum inn í nútímann með
ábendingu um hve gott væri að fá sér pylsu núna. Sögumenn eru komnir
heilan hring og eru á leið inn í öryggi borgarinnar með sálina hreina og
fulla af háleitni.
linda ásdísardóttir430 skírnir
24 Grímur Thomsen: „Á Sprengisandi.“ Ljóðmæli. Sigurður Nordal bjó til prent-
unar. Reykjavík 1969, bls. 76–77.
Skírnir haust 05 RÉTTUR 23.11.2005 13:54 Page 430