Breiðfirðingur - 01.04.1945, Blaðsíða 53

BREIÐFIRÐINGUR
51
góðmn ættum, þó skildi Guðrún við hann til þess að
taka saman við Þórð Glúmsson.
Þau kynntust i Garpsdal, Þórður og Guðrún. Þórður
var þá kvongaður ættstórri og ríkri konu, er Auður hét.
Þórði er þannig lýst að hann Iiafi verið vænn maður
og vasklegur.
Eitt sinn hað Guðrún Þorvald mann sinn, að kaupa
skartgripi fyrir sig, en honum þótti gripakaup liennar
ganga fram úr hófi og sló hana kinnhest. Þenna sama
dag kom Þórður að Garpsdal. Guðrún sagði honum þessa
svívirðing og spurði hann liverju hún skyldi launa. Þórð-
ur brosti og sagðist geta gefið lienni gott ráð. Hún skyldi
gera Þorvaldi skyrtu svo flegna, að sæist niður á geir-
vörtur, en það var skilnaðarsök, ef bóndi gekk þannig
klæddur. Guðrún mælti ekki í móti þessu. Þetta sama
vor sagði Guðrún skilið við Þorvald og fór heim til
Lauga.
Ekki liefir það síður verið vilji Guðrúnar en Þórðar,
að þau næðu saman, og' tek ég liér tvö dæmi þessu til
skýringar: Eftir að Guðrún liafði sagt skilið við Þor-
vald, reið hún til Alþingis með frænda sínum, Gesti
Oddleifssyni í Ilaga á Barðaströnd. Þórður Glúmsson
fylgdi Guðrúnu til þings. Þegar þau eru á fcrð um Blá-
skógaheiði, liæðist Guðrún að klæðnaði Auðar, konu
Þórðar, á þann liátt, að liún spyr hann, hvort það sé
salt, að Auður gangi jafnan í hrókum með setgeira. En
hvorttveggja var, að þetta þótti skömm og var skiln-
aðarsök.
Það var almannarómur, að Auður gengi þannig klædd
og var hún því kölluð Brók-Auður. Það virðist liggja
í augum uppi, að Guðrún hafi, með þessu, viljað minna
Þórð á, að hann hefði nægilega ástæðu til þess að segja
skilið við Auði.
Ennfremur þetta: Þórður var jafnan i húð Gests á
þinginu og talaði við Guðrúnu. Eitt sinn mælti Þórður:
„Hvort ræður þú mér, að segja skilið við Auði liér á
4*