Breiðfirðingur - 01.04.1945, Blaðsíða 66

64
BREIÐFIRÐINGUR
ur skyldi sækja vatn fyrir þær, þær eyddu því gegndar-
leysi og vitleysu. Bjarna bar þar að. Stúlkurnar kærðu
karlinn, en Bjarni hló og sagði: „Þið liafið eitthvað
verið að sneypa gamla manninn. Ég þekki hann .Tón.
Hann er ekki vanur að afsegja það, sem hann á að gera.
Fáið mér föturnar, ég' skal sækja vatnið.“ Siðan tekur
hann föturnar og býst til að fara eftir vatninu. Þá kem-
ur Jón og segir: „Nei, Bjarni minn, vert þú ekki að sækja
valnið, láttu mig gera það.“ Þar með var þeirri deilu
lokið.
Ekki sæmir að geta manndóms Bjarna og ýmissa af-
reksverka hans, án þess að láta konu luins, Þóreyjar,
að nokkru getið, því að hún var liin mesta prýðiskona
í sjón og raun, að mannkostum fullkomlega samboðin
manni sinum, og til verka var lnin mikið meira en i
meðallagi. I þvi sambandi má geta þess, að ærið mörg
bandtök þarf til þess að deila 30 manns hverjum siun
verð þrisvar á dag og kaffi jafn-oft, dag eftir dag og
ár eftir ár, auk mikillar vinnu annarrar. En þetta gerði
Þórey.
Bú þeirra bjóna óx jafnt og þétt alla búskapartíð
þeirra á Reykhólum. Haust eitt var talið, að 800 sauð-
fjár, sem tilheyrði heimilinu, liafi verið rekið þaugað
heim úr fyrstu göngum. Stórgripafjöldi mun hafa verið
nokkuð í lilutfalli við sauðféð. Öllum eða flestum penings-
liúsum hafði Bjarni komið fyrir við eina hlöðu, sem mig
minnir, að væri 40 álna löng og 9 álna breið, með 5
álna háum veggjum. Allir veggir voru hlaðnir úr mýr-
arstreng, svo að tímans iðna tönn hefir nagað og eyði-
Iagt öll þan mannvirki.
Ég get búizt við, að þeir, sem lesa þetta, sem hér hef-
ir verið sagt um Bjarna, segi sem svo: Hvað er þetta?
Var þá ekkert, sem að manninum varð fundið? ,Tú, sei-
sei, jú. Ilann var ekki syndlaus, fremur en aðrir Aclams-
synir. Tíðum átti hann í málaþrasi, og oftast var það
i sambandi við landsréttindi vegna Reyklióla, sönn eða