Breiðfirðingur - 01.04.1956, Síða 36

34
BREIÐFIRÐINGUR
klæðum, Alþingi hinu forna og frelsi sínu og — trúnni á
sjálfri sér.
„Hvar er þín fornaldarfrægð?" mætti gjarnan verða
beitt eggjunarorð oss Breiðfirðingum, sem berum að nokku
ábyrgð á því með eigin athafnasemi eða afskiptaleysi,
hvort nokkur saga á eftir að gerast á nýjan leik í forn-
söguríkustu byggð þessa lands.
Hvar eru skógar þínir, Dalasýsla, þeir hinir prúðu og
glæstu, sem hin fjölmörgu bæjarnöfn þín minna nú á, líkt
og legsteinar á leiðum látinna?
Þau eru horfin, hin prúðu klæði sýslunnar, þó frjómagn
og veðurmildi byggðarinnar væri svo mikið, að aðeins tæp-
ur mannsaldur er liðinn frá því, að rekkar riðu undir hvolf-
þaki trjágreina.
Nú verða elskendurnir að láta sér nægja beran melinn
til að tjá hvort öðru fyrstu ástir sínar.
V.
Vor í lofti. Þytur upprisunnar býr í vorvindunum. Vor-
hugurinn í sefa mannsins er upprisuaflið í lífi þjóðarinnar.
Islandssagan síðustu 100 árin er sagan um upprisu þjóð-
arinnar.
Með hliðsjón af henni er auðvelt að finna þeirri sigur-
von stoð, að stundum er hægt að endurheimta það, sem
glatað er að nokkru eða fullu. Líka er möguleiki til að
stíga skrefi lengra en áður var gengið.
„Veit það engi, að eyjan hvíta
á sér enn vor, ef fólkið þorir?u
Nú höfum vér tök á, eigi aðeins að klæða landið skógi
innlendra trjáplantna, heldur einnig að gróðursetja nytja-
skóga af erlendum uppruna, sem líkur eru til að dugað