Breiðfirðingur - 01.04.2002, Qupperneq 16

14
BREIÐFIRÐINGUR
Elís G. Þorsteinsson, veturínn sem
hann var á BlikastöSum.
úr, sem maður hennar átti áður. Þessu úri hafði ég ágimd á og
falaðist eftir. Hún sagði að það mætti ég eiga eftir sína daga.
Hún lifði lengi og varð fjörgömul og ég orðinn fullorðinn
þegar hún dó og aldrei fékk ég úrið.
Ég minnist Ollu gömlu. Hún var niðursetningur og bjó í
kjallaranum, sem annars var mest notaður til geymslu. Hún
var skapstygg og fötin sem hún gekk í voru slitin og skítug.
Hún tók í nefið og ekki bætti það útlitið. Ég hafði í upphafi af
henni nokkum beyg, en þegar frá leið vorkenndi ég henni
frekar. Þegar við mamma fórum í bæinn, keyptum við alltaf
tóbak og gáfum Ollu. I þá daga var hægt að kaupa í verslunum
fyrir 10 til 25 aura skorið neftóbak í lausu, sem sett var í
kramarhús eða lítinn bréfpoka. Þetta var hún þakklát fyrir.
Seinna var mér sagt að hún hafi átt böm en þau ólust upp hjá
vandalausum. Eitt starf hafði Olla á Blikastöðum, það var að
þvo sokka. Þá gengu allir í ullarsokkum. Við lækinn sem renn-
ur um túnið var volg uppspretta og þangað fór Olla með
sokkaplöggin og trékefli. Hún lagði þá í lindina og lét þá
blotna vel. Síðan lagði hún þá á slétta klöpp eða stein sem
þama var og barði með trékeflinu, skolaði í lindinni og endur-
tók þetta þar til sokkamir voru orðnir hreinir. Þá þurfti hún að
bera þá heim og hengja upp til þerris. Svona liðu dagamir hjá