Breiðfirðingur - 01.04.2002, Side 32

30
BREIÐFIRÐINGUR
sáum við fyrir braut í skaranum, sem vísaði undan áttinni, eins
og hún hafði verið í bylnum. Datt okkur fyrst í hug, að hún
væri eftir hrossið sem við sáum ekki, við komumst þó brátt á
aðra skoðun, því förin lágu beint að ánni og ofan með henni,
að Hamragirðingarhominu, sem var eins og fjóra, fimm faðma
frá ánni. Fylgdi hún svo slóðinni fast með vímum að austan-
verðu, svo ætla mátti að hann (þ.e. Lárus) hefði getað stutt sig
við hann alla leið að hliðinu. Hann hafði við nyðri stólpann
farið inn úr hliðinu, en þegar hann hafði komið inn fyrir hlið-
ið, sást fyrir brautinni nokkur skref, og þá hafði hann tekið
skakka stefnu, slegið undan vindi og halla.
- Við hliðið þóttist ég sjá þrennt:
Að hann hafði af ráðunum hug farið undan veðrinu að ánni,
hann vissi að áin var auð um morguninn og hann hlyti að rek-
ast á hana. Að hitta á girðingahomið og rekja sig að hliðinu
með vímum.
Þegar hann fann hliðið, hefur hann talið sig sloppinn. En
e.t.v. þess vegna hefur hann ekki eins vandað sig með stefn-
una, þegar inn úr hliðinu var komið.
Engin spor fundust við vírinn eftir að sleppti hliðinu að inn-
anverðu. Girðingin öll fyrir neðan tún var ein þylja en skaflar