Breiðfirðingur - 01.04.2002, Page 75

LÁRUSSKÚLASON
73
framan við bankann en ekki árætt inn. Vék sér þá maður að
honum og tók hann tali. Komst um síðir að erindi hans og
býður honum hjálp sína. Tók við peningum Jóns til þess að
leggja þá inn í bankann. Aldrei komu peningamir fram og Jón
var snauður sín síðustu ár.
Sigmundur hét maður, hann mun hafa verið kynjaður frá
Hvammssveit í Dalasýslu. Eins og aðrir ungir menn þeirra
tíma sótti hann sjó undir jökli. Hann var greindur og efnis-
maður, braust til Reykjavíkur að leita sér að frama. Þar lærði
hann prentaraiðn og gekk jafnan undir nafninu Sigmundur
prentari. Undir jökli kynntist hann Jóni Skáleyingi en nú var
hann orðinn fínn maður sem Jón ekki þekkti en fyrir því
þekkti hann Jón. Talið var að það hefði verið hann sem að-
stoðaði Jón í bankamálunum. Jón mun aldrei hafa sagt frá
peningatapinu enda fámáll um fjármál sín en þóttu snjáðir
boldangsvasamir þegar hann kom heim úr ferðinnni. Þessar
sagnir byggjast því meira á líkum og getgátum og þó mest á
kunnugleika manna.
Svo aftur sé vikið að Lárusi Skúlasyni þá er það að segja að
hann bjó til dauðadags á sandi og varð gamall maður, var
hreppsstjóri og sýslunefndarmaður og yfirleitt mikilmenni. I
elli sinni giftist hann Málfríði Sigurðardóttur, þá 18 ára, dóttur
Sigurðar Bergssonar, þess sem Lárus forðum sendi niður um
eldhússtrompinn. Þau hjón eignuðust 2 böm, Skúla og Guð-
rúnu en svo hét fyrri kona Lámsar. Það hjónaband var stutt og
dó hún bamlaus.