Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2018, Blaðsíða 40

40 FÓLK - VIÐTAL 21. sept 2018
fékk enga aðstoð
Eftir morðið fékk Sólveig hvorki
áfallahjálp né fjárhagsaðstoð frá
ríki eða sveitarfélagi. Hún var
mjög blönk og stóð frammi fyrir
því stóra verkefni að bera sjö ára
son sinn til grafar. „Ég átti ekki
krónu en ég þurfti að jarða barnið
mitt. Að ríkinu dytti í hug að að­
stoða mig við að jarða barnið. Það
hvarflaði ekki að þeim. Þeim datt
það ekki í hug. Engin aðstoð og
ekki nokkur skapaður hlutur,“ seg­
ir Sólveig sem viðurkennir að hún
hafi oft verið nálægt því að gef­
ast upp. „Ég hef nú alltaf haft það
mottó að maður bognar en brotn­
ar ekki, en auðvitað skælir maður
oft. Það er bara þannig.“
Sólveig rifjar upp aðkomu barna­
verndaryfirvalda eftir atburðinn.
Hún segir stofnunin aldrei hafa
þurft að hafa afskipti af henni og
hennar fjölskyldu fyrr en eftir að
Hartmann dó. Þá hafi sú stofn­
un farið að herja á hana með það
eitt að markmiði að þagga nið­
ur í henni. Sólveig rifjar upp yfir­
heyrslur yfir Ara sem hún segir
barnaverndaryfirvöld hafa eyði­
lagt til að verja eigin hagsmuni.
„Þegar að eiginlegum yfirheyrsl­
um kom var barnavernd kölluð til.
Þar fékk rannsóknarlögreglumað­
urinn ekki að yfirheyra Ara eins og
þurfti. Þær hjá barnavernd stopp­
uðu hann alltaf. Í dag veit ég að
þær voru bara að passa sjálfar sig,
þær voru hræddar af því að þær
báru ábyrgð á Ara. Ég áttaði mig
á því fyrir löngu að þær voru að
passa starfið sitt og voru hræddar,“
segir Sólveig.
Þegar hún komst að þessu sagði
hún þeim konum sem unnu hjá
stofnuninni á þessum tíma að
málið væri geymt en ekki gleymt.
Það var í framhaldi af þeim orðum
sem þær hófu, að sögn Sólveigar,
að herja á hana. „Þær létu mig
ekki í friði og héldu því fram að ég
hugsaði ekki vel um börnin mín.
Það var með ólíkindum hvernig
þær töluðu. Foreldrar mínir voru
kallaðir á fund þar sem þeim var
sagt að þar sem stelpurnar mín­
ar gengju ekki í merkjafötum þá
gætu þær orðið fyrir aðkasti. Þá
voru þær sagðar skítugar og bara
ekki eðlilegar, sem var fjarri sann­
leikanum. Það sem er skrýtið er
að ég átti þessar tvær dætur sem
þær höfðu afskipti af. Ég átti líka
tvo drengi sem bjuggu á heimil­
inu. Þær minntust ekki einu orði
á drengina. Ég er einu sinni ekki
viss um að þær hafi vitað ég ætti
tvo drengi.“
Eftir þessar ásakanir ákvað Sólveig
að fara með stelpurnar til barna­
læknis á Akureyri sem komst að
þeirri niðurstöðu að ekkert amaði
að stelpunum. Umræddur lækn­
ir hafði í framhaldinu samband
við barnaverndaryfirvöld. „Þá seg­
ist hann hafa grun um að málið
hjá barnavernd sé persónulegt
og til þess fallið að þagga niður í
mér,“ segir Sólveig sem segir að
ekki hafi liðið meira en vika frá
athugasemdum barnalæknis þar
til hún fékk símtal um að málið
hefði verið látið niður falla.
„Eftir þetta var ég alltaf hrædd um
að ég væri ekki að gera rétt. Ég
var búin að missa eitt barn og var
alltaf hrædd um hin börnin mín
því það var fólk í bænum sem gat
endalaust hamrað á manni,“ segir
Sólveig og bætir því við að enn það
dag í dag sé víða pottur brotinn í
málefnum barnaverndar á Íslandi.
Lífið með sorginni
Lífið hefur svo sannarlega ekki
verið dans á rósum fyrir Sólveigu
eftir morðið. Hún glímir við kvíða
og var að lokum dæmd örorka,
„Ónæmiskerfið bara hrundi og í
gegnum árin hef ég þegið örorku­
bætur, sem er ekki gaman. Ég bað
ekki um að verða öryrki en þannig
fór það,“ segir Sólveig sem fór illa
út úr bankahruninu 2008 eins og
svo margir landsmenn. Sólveig
dvaldi um tíma á Spáni og skildi
við sambýlismann sinn.
Eftir skilnað spruttu svo upp deil­
ur við fyrrverandi eiginmann sem
að sögn Sólveigar hertók litla ver­
búð við Óseyri á Akureyri sem Sól­
veig átti. Það mál fór alla leið til
Hæstaréttar þar sem Sólveig stóð
uppi sem sigurvegari og endur­
heimti eignina. Þótt Sólveig hefði
unni málið og endurheimt eign­
ina var hún skuldum vafin. „Ein­
hverra hluta vegna fórst það fyrir
að ég gæti sótt um gjafsókn í mál­
inu sem ég er mjög óhress með.
Núna stend eftir með rúmlega
þriggja milljóna króna reikning frá
lögfræðingum, þrátt fyrir að hafa
unnið málið,“ segir Sólveig sem
býr um þessar mundir í verbúð­
inni.
Sólveig er afar ósátt við stjórnvöld í
málinu og segir það enn eitt dæm­
ið um hvernig íslenska ríkið hef­
ur farið með hana. „Ég varð rosa­
lega reið og þetta kórónaði öll mín
samskipti við ríkið. Hér sit ég eftir,
mjög blönk og er að reyna að safna
mér peningum svo ég geti lakk­
að gólfið og gert þetta aðeins fýsi­
legra,“ segir hún og bætir við: „Rík­
ið hefur alveg séns á því ennþá að
borga mér miskabætur. Íslenska
ríkið er búið að eyðileggja líf mitt.“
Sólveig og fjölskylda hafa ráð­
ið sér lögfræðing til að fara ofan í
saumana á morðinu á Hartmanni
og það hvernig íslenska ríkið stóð
að málum. „Morð fyrnist aldrei
og nú er svo stutt síðan að hann
viðurkenndi það opinberlega að
hafa drepið Hartmann að við vilj­
um kanna stöðu okkar.“ n
Þeir sem hafa áhuga á að létta
undir með Sólveigu og styrkja
hana er bent á reikningsnúmerið
0162-26-009777, kt. 210961-5859
Eitt mesta úrval landsins
af rafgeymum í allar
gerðir faratækja
ALLIR ÚT AÐ HJÓLA
MEÐ TUDOR
Mikið úrval -
Traust og fagleg þjónusta
Bíldshöfða 12
577 1515 / skorri.is
TUDOR
„Ég hef aldrei borið kala til Ara, hef ekki getað
réttlætt það. Ég ber reyndar heldur ekkert kala
til þessa fólks, þetta fólk hefur örugglega verið mjög
hrætt alla ævi, að vera með morð á sam viskunni.