Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2018, Blaðsíða 48

48 21. september 2018
Tímavélin Gamla auglýsingin7. september 1916 Vísir
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
Björg stökk fyrst kvenna
í fallhlíf á Íslandi
Þ
ann 12. júní árið 1967
var brotið blað í áhættu­
íþróttasögu landsins
þegar fyrsta konan fór í
fallhlífarstökk hér á landi. Það
var Björg Kofoed­Hansen, átján
ára, sem varpaði sér úr flug­
vél yfir Sandskeiði, austan við
Reykjavík. Faðir hennar var Agn­
ar Kofoed­Hansen, flugmála­
stjóri og fyrrverandi lögreglu­
maður, en hann stökk ári áður,
fyrstur karla.
Blaðamenn Morgunblaðsins
fylgdust með stökkinu og þegar
þeir komu að var Eiríkur Kristins­
son, flugumferðarstjóri og fall­
hlífarstökkskennari, að gefa
Björgu síðustu leiðbeiningarnar.
„Mundu nú að telja,“ sagði Einar
og Björg virtist ókvíðin.
Vélin tók á loft og hringsólaði
nokkra hringi yfir útbreiddu
marki. Björg stökk út og fimm
sekúndum síðar opnaðist hlífin.
Töluverður vindur var á Sand­
skeiði og Björg sveif nokkuð frá
markinu en eftir tveggja mínútna
svif lenti hún heilu og höldnu.
„Þetta var stórkostlegt,“ sagði
Björg eftir lendinguna. Sagði
hún blaðamanni að hún hefði
aldrei komið auga á markið en
jafnframt að hún hefði aldrei
orðið hrædd. „Það var enginn
tími til slíks.“
Björg sagðist ætla að halda
áfram og gæti vart beðið eftir
næsta stökki. Hún sagði að
áhuginn hefði kviknað eftir að
faðir hennar stökk ári áður. Þá
hafi hún strax byrjað að læra
sjálf. Hún stóð við stóru orðin og
stökk fjórum sinnum á tveimur
árum. n
Á
rið 1967 myrti lögmaður­
inn Þorvaldur Ari Arason
fyrrverandi eiginkonu sína,
Hjördísi Úllu Vilhelms­
dóttur, á hrottafenginn hátt. Stakk
hann hana margsinnis með eldhús­
hníf á heimili hennar í vitna viður­
vist. Þrettán árum síðar hafði hann
afplánað sinn dóm, fengið upp­
reist æru og fékk að flytja mál fyrir
Hæstarétti að nýju. Saga Þorvaldar
hefur verið sett í samhengi við mál
lögmannsins Atla Helgasonar sem í
tvígang hefur reynt að fá lögmanns­
réttindi sín eftir afplánun fyrir
morð.
Öllu er lokið
Klukkan rúmlega níu að morgni
laugardagsins 7. janúar árið 1967
varð eldri kona vör við mikinn
skarkala í húsi sínu. Hún var íbúi á
efri hæðinni á Kvisthaga 25 í vestur­
bæ Reykjavíkur en hávaðinn kom af
neðri hæðinni. Hávaðinn var slík­
ur að henni stóð ekki á sama og
bankaði hjá nágrönnum sínum til
að spyrja hverju sætti. Dyrnar voru
ekki opnaðar en fyrir innan heyrðist
rödd sem bað hana að kalla til lög­
reglu sem hún gerði.
Tveir lögregluþjónar komu á
bíl og fundu Þorvald Ara Arason,
þekktan lögmann, sitja á útidyra­
tröppunum, augljóslega mjög
drukkinn og var hann ataður í
blóði. Hann var 38 ára gamall á
þessum tíma og hafði margsinnis
rætt við lögregluþjónana í tengslum
við ýmis mál. Annar lögregluþjónn­
inn spurði Þorvald hvað hann væri
að gera og Þorvaldur svaraði róleg­
ur: „Eiginlega ekkert, öllu er lokið.“
Lögregluþjónarnir báðu Þor­
vald að bíða rólegan á meðan þeir
athuguðu hvað hefði skeð í húsinu
og samþykkti hann það án mót­
mæla. Þegar þeir komu inn á neðri
hæðinni blasti við þeim sjón líkt og
úr svæsnustu hryllingsmynd.
Blóð var uppi um flestalla veggi
íbúðarinnar og ljóst að mikil átök
höfðu átt sér stað. Mesti blóðferill­
inn var í tveim forstofum íbúðar­
innar. Þegar lögregluþjónarnir litu
inn á baðherbergið fundu þeir mjög
illa farið lík konu í baðkarinu. Þetta
var Hjördís Úlla, fyrrverandi eigin­
kona Þorvaldar, og jafnaldra hans.
Hún hafði verið stungin margsinnis
með eggvopni, í andlitið, brjóst­
kassann, magann og á aðra staði
líkamans. Hún hafði ekki verið myrt
í baðkarinu heldur dregin þangað
af Þorvaldi.
Þorvaldur og Hjördís voru ekki
ein þegar ódæðið var framið og lög­
reglumennirnir fundu annað fólk
fyrir í íbúðinni. Fullorðnar mæðg­
ur, frænkur Þorvaldar sem dvöldu
í einu herbergi voru vitni að þessu,
sem og sex ára dóttir Þorvaldar og
Hjördísar. Eldri frænkan hafði reynt
að stöðva árásina og sjálf feng­
ið skurð á hné. Hún var ekki talin í
hættu en var engu að síður send á
spítala.
Aðstoðarborgarlæknir mætti á
svæðið og úrskurðaði Hjördísi látna
á staðnum. Þorvaldur var handtek­
inn og færður til yfirheyrslu í Hegn­
ingarhúsinu við Skólavörðustíg.
Mæðgurnar voru einnig yfirheyrð­
ar sem vitni. Hafin var rannsókn
og fannst þá morðvopnið, 20 til 25
sentimetra langur eldhúshnífur,
mjög oddhvass.
Kom með hnífinn með sér
Þorvaldur og Hjördís giftust árið
1953 og áttu saman fjögur börn.
Eftir að þau skildu, um mánuði fyrir
þennan örlagaríka dag, voru börnin
hjá móður sinni. Þrír drengir þeirra,
á aldrinum átta til tólf ára, voru
farnir út þegar Þorvaldur bankaði
upp á og vildi komast inn.
Þorvaldur hafði verið í sam­
kvæmi kvöldið áður en farið heim
til að sækja áfengisflösku. Þá náði
hann einnig í eldhúshnífinn. Hann
fór þá aftur í samkvæmið og drakk
stíft. Klukkan 7.45 tók pantaði hann
leigubíl að bakaríinu í Skjaldbreið
en leigubíllinn var farinn þegar
hann kom þaðan út. Þá fékk hann
far með öðrum bíl að Kvisthaga.
Þegar hann kom þangað vildi Hjör­
dís ekki hleypa honum inn enda var
hann mjög ölvaður.
Hann byrjaði þá að öskra og láta
mjög dólgslega. Braut hann rúðu á
útidyrahurðinni og setti höndina
inn fyrir til að opna og sá heimilis­
fólk þá að hann var með hnífinn
með sér. Þorvaldur var mjög æstur
og reifst hátt við Hjördísi. Eftir það
veittist hann að henni með hnífn­
um og frænkan reyndi að ganga á
milli. Lauk árásinni með þessum
voveiflega hætti.
Við yfirheyrslur viðurkenndi
Þorvaldur að hafa komið með hníf­
inn með sér en neitaði hins vegar
að hafa drepið Hjördísi að yfirlögðu
ráði. Hann hafi ætlað að láta hana
fá hnífinn til þess að vinna á honum
sjálfum. Var hann dæmdur í gæslu­
varðhald og látinn gangast undir
geðrannsókn.
Lokuð réttarhöld
Rannsókn málsins stóð yfir fram á
sumarið og í maí var hann metinn
sakhæfur eftir geðrannsókn. Eftir
það var ákæra á hendur honum
birt og réttarhöldin undirbúin.
Þann 13. september hófust réttar­
höldin í Sakadómi Reykjavíkur og
athygli vakti að þau voru lokuð al­
menningi, sem er harla óvenju­
legt í morðmálum. Var það ekki að
ósk Þórðar Björnssonar dómsfor­
seta heldur bæði verjanda og sak­
sóknara. Sagði verjandi það gert
vegna viðkvæmrar stöðu vitna.
Þann 30. október var dómur
kveðinn upp í málinu og var Þor­
valdur fundinn sekur um að hafa
ráðið Hjördísi bana. Hlaut hann
sextán ára fangelsisdóm sem var
með allra þyngstu dómum sem hafa
fallið hér á landi eftir að dauðarefs­
ing var afnumin. Að auki var hann
sviptur lögmannsréttindum sín­
um og dæmdur til greiðslu sakar­
kostnaðar. Sá dómur var staðfestur
í Hæstarétti 14. október ári síðar og
hóf Þorvaldur afplánun í fangelsinu
að Litla­Hrauni.
MYRTI FYRRVERANDI EIGINKONU SÍNA
EN FÉKK LÖGMANNSRÉTTINDIN AÐ NÝJU