Ljósmæðrablaðið - 01.12.2014, Side 42

42 Ljósmæðrablaðið - desember 2014
Komin langt út fyrir þægindarammann
Þegar ég var beðin um að skrifa um dvöl mína í Hong Kong þar sem
ég starfaði sem ljósmóðir í 13 mánuði hjá einkareknu ljósmæðra-
fyrirtæki þá var ég tvístígandi því hvar átti ég að byrja? Fyrirtækið,
sem er í eigu tveggja íslenskra kvenna, Huldu Þóreyjar Garðarsdóttur
og Kristrúnar Lindar Birgisdóttur, og kallast Annerley auglýsti eftir
íslenskri ljósmóður til starfa og ég var á þeim stað í lífinu að mig
langaði til að gera eitthvað annað en að vinna á Landspítalanum. Það
varð því úr að ég sótti um, fékk stöðuna, seldi hluta af húsgögnunum
mínum, bílinn og leigði út íbúðina og flutti út í byrjun júní 2013.
Þetta var virkilega stór ákvörðun og að mörgu leyti mjög kvíðvænleg
því þeir sem þekkja mig vita hvað ég er mikil fjölskyldumanneskja
og að systkinabörn mín eru sem mín eigin. Ég lét þó verða af þessu
því í mínum huga var það kvíðvænlegra að líta tilbaka og sjá eftir
að hafa aldrei þorað, að taka ekki af skarið og fara út úr þæginda-
rammanum. Flutningurinn til Hong Kong varð því að veruleika og
Guð minn góður hvað ég var komin langt út fyrir þægindarammann.
Þegar ég mætti var hitastigið rúmlega 30ºC og 90% raki þannig að
ég var alltaf sveitt, hárið aldrei verið eins krullað og ég sem taldi
mig vera nokkuð góða í ensku komst að því að that wasn´t the case
at all!! Annan eins mannfjölda hef ég heldur aldrei séð samankom-
inn á einum stað og hef ég nú ferðast töluvert um heiminn. Það var
gjörsamlega fólk alls staðar og ég upplifði að það vissi ekki hvað
persónulegt andrými væri. Já, þetta var erfitt fyrir Íslendinginn sem
alinn er upp við alla þessa víðáttu, háhýsin höfðu líka þau áhrif á
mig að ég upplifði alltaf að það væri eitthvað sem yfirgnæfði mig
og þrengdi að mér. En þrátt fyrir háhýsi og mannmergð þá vandist
Hong Kong ótrúlega fljótt, fyrir utan kannski svitann og krullaða
hárið. Fyrr en varði þá fór ég bara að gera eins og innfæddir, ganga
aðeins hægar, regnhlífin varð að staðalbúnaði sem varði mig fyrir
sól og rigningu og ég keypti mér fullt af nýjum fötum (þótti það
ekki leiðinlegt) sem ég gat svitnað í án þess að það sæist. Mínum
ástsælu hælaskóm var lagt til hliðar og keypt var ógrynni af flat-
botnaskóm til að ganga á en erfitt er að ganga langar vegalengdir í
hælum í Hong Kong. Ég varð líka fljótt að verða sjálfbjarga þar sem
óvæntar breytingar höfðu orðið innan Annerley sem leiddu til þess
að þegar ég kom út þá voru Hulda Þórey og frönsk ljósmóðir einu
starfandi ljósmæðurnar innan fyrirtækisins og því nóg að gera. Ég
þurfti að vera snögg að koma mér inn í aðstæður, læra á lestarkerfið
og gera mig skiljanlega við leigubílsstjórana um hvert förinni væri
heitið. Í ófá skipti var mér hent út þar sem þeir sögðust ekki skilja
mig og það var ekki fyrr en ég neitaði bara að fara út og ég kynntist
Google Map forritinu í símanum mínum (sem ég elska) að þetta fór
að ganga. Þetta hafðist allt en fyrstu fjórir mánuðirnir voru gríðar-
lega erfiðir en oftar en ekki mjög kómískir, sérstaklega eftir á að
hyggja. Að ferðast um alla Hong Kong til að fara í heimaþjónustur
og sinna nýbökuðum foreldrum og vera með fæðingarfræðslu fyrir
fullan sal af verðandi foreldrum á ensku þar sem enska var oftar en
ekki þeirra móðurmál gat tekið á taugarnar. Jafnframt sinntum við
Hulda Þórey, Ólafía og Hafdís.
Fjölskyldan kom í heimsókn til Hong Kong.