Tímarit Máls og menningar - 01.02.2018, Qupperneq 8

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
8 TMM 2018 · 1
að verja okkur fyrir rasismanum sem við mættum annars staðar. Ég kallaði
stelpu sem kom frá Tyrklandi pærker og hún kallaði mig skævöje.
Þið svona drápuð orðin.
Já, gerðum þau hættuminni.
Hver kenndi þér að lesa? Varstu snemma læs?
Ég man ekki hvað ég var gömul þegar ég lærði að lesa. Mamma er mennt-
aður bókasafnsfræðingur og ég þoldi ekki að lesa þegar ég var barn – fyndið
núna þegar ég starfa sem rithöfundur. Mamma kom heim með bækur handa
mér og ég nennti þeim ekki. Eitt sinn sagði ég við mömmu: Mér leiðist. Hún
svaraði: Farðu að lesa. Og ég svaraði: Þá leiðist mér enn þá meira.
Get ég þá ekki spurt þig hvort þú hafir átt uppáhaldsbók þegar þú varst lítil?
Jú, þú getur það, ég elskaði bækur Roalds Dahl, gróteskar og absúrd sögur,
Kalla og súkkulaðiverksmiðjuna. Ég nennti ekki raunsæjum táningabókum
þar sem krakkarnir verða skotnir hver í öðrum.
Manstu eftir fyrstu bíómyndunum sem þú sást? Manstu eftir því þegar þú
fórst í fyrsta sinn í kvikmyndahús?
Já, ég man eftir fyrsta skiptinu þegar ég fór í bíó án þess að vera í fylgd
fullorðinna, ég fór með vinkonu minni. Við vorum í fjórða eða fimmta bekk
og sáum Mit liv som hund. Ég elskaði myndina – finnst þér hún ekki góð?
Jú, algjörlega, mjög góð.
Ég sat þarna ein í bíósalnum – man mjög vel eftir því – með vinkonu
minni. Það hafði mikil áhrif á mig og myndin sem ég sá sömuleiðis.
Hverjar eru fyrstu minningar þínar?
Það er erfitt að þekkja muninn á því sem mér var sagt og því sem ég raun-
verulega minnist. En þessa minningu á ég ein: það gerðist þegar ég varð í
fyrsta sinn ástfangin af stelpu í bekknum mínum. Þá vissi ég ekki hvað orðið
lesbísk þýddi. Við vorum samferða heim dag einn úr skólanum. Ég var á hjóla-
bretti. Hún var á rúlluskautum. Á leiðinni sagði hún að ef ég væri drengur
þá ættum við að verða kærustupar alltaf. Um leið þótti mér kyn mitt standa
í veginum fyrir mér. Uppfrá því langaði mig í mörg ár til að verða drengur.
Atriðið rís yfir aðrar minningar. Ég man hvernig mér leið þegar hún sagði
þetta, ég get raðað atriðinu nákvæmlega upp aftur, hver smáatriði kristaltær.
Þetta varð líka mín stærsta sorg: kyn mitt stóð í veginum fyrir mér. Við
vorum kannski níu ára. Ég vissi ekki að lesbískar ástir væru til.
Hvernig barn varstu? Óþekk, stillt?
Ég var mjög viljasterkt barn, vildi ég eitthvað hætti ég ekki fyrr en ég fékk