Tímarit Máls og menningar - 01.04.2019, Síða 67

v í k i n g U r i n n m e ð r ó ð U k r o S S i n n
67
Annað atriði skáldsögunnar sem Cunningham umbyltir eru sögulokin.
The Viking lýkur á kaflaskiptri senu sem gerist í Norður­Ameríku. Hún
hefst á skjátexta sem eigna má sögumanni: „Og fyrsti hvíti maðurinn steig
fæti á land í nýja heiminum.“22 Í kjölfarið sjást víkingarnir taka land á gull­
inni sandströnd, Leifur stingur þar stórum trékrossi í sandinn og fellur
lotningarfullur á kné ásamt skipverjum sínum sem margir hverjir halda á
fánum. Á næsta skjátexta stendur: „Eins og forfeður hans, víkingarnir, höfðu
gert í öðrum löndum hlóð Leifur varðturn úr grjóti.“23 Þessari setningu er
fylgt eftir með mynd af turninum en fyrir framan hann standa víkingarnir
í hópi fáklæddra indjána með móhíkana­klippingu. Leifur hengir um háls
eins frumbyggjans krossinn sem Ólafur konungur gaf honum í upphafi
myndarinnar og segir: „Megi þessi kross og turninn sem ég byggði vera tákn
friðar og vináttu okkar á milli.“24 Þessu næst sjáum við Alwin faðma Helgu
en hún talar um hamingjuna sem þau muni finna í hinu ónumda landi. Þessi
norska valkyrja, sem birtist í upphafssenum myndarinnar með vængjaðan
víkingahjálm á höfði, ber nú ennisband með indjánafjöður og klæðist eins­
konar charleston­kjól. Síðustu tveir skjátextarnir eru lokaorð sögumannsins:
„Enginn veit hvað varð um þessa litlu víkinganýlendu. En varðturninn sem
þeir byggðu stendur enn í Newport á Rhode Island.“25 Til staðfestingar er
brugðið upp mynd frá Newport nútímans þar sem bílar aka fram hjá vel
Helga og Alwin í lautarferð í Vín-
landi, myndskreyting Troy og
Margaret West Kinney úr The
Thrall of Leif the Lucky.