Ófeigur - 15.07.1947, Qupperneq 31

ÓFEIGUR
31
að vinna flokksmenn til fylgis við þessa stefnubreyt-
ingu. Mörgum manni þótti skynsamlegt að nota stríðs-
gróðann í ræktun, fremur en að láta auðmennina leika
lausum hala, með auðinn. Að sjálfsögðu þótti sumum
eftirsóknarvert að skipta á stofnendum flokksins- og
nýjum mönnum, sem gátu, með hjálp kommúnista, flutt
hið lengi þráða f jármagn í mýrar og móa landsins. Tím-
inn og Dagur fluttu hið mikla fagnaðarerindi út til
sveitafólksins. Tíminn líkti bolsevismanum, eins og Rúss-
ar kynna stefnuna, við kristindóminn. Gullreykurinn
hafði blindað augu margra dugandi manna svo að þeim
ofbauð ekki samanburðurinn á Stalin og Kristi. Her-
mann varð skáldlegur og hreif eljusama bændur í Ár-
nesþingi með því að fullyrða við þá, á fjölmennum
fundi, að bolsevikabyltingin gengi frá Moskva eins og
„vorúði“ yfir löndin. Þegar á sama fundi fylgdu fyrir-
heit um tugi miljóna af „úða“ handa tilheyrendum, þá
var von að mörgum bónda þætti skoðanaskipti fýsileg.
Þessi trú á bolsevismann, sem töfralyf, kom glögglega
fram á Akureyri. Um alllangt árabil hafði þeim bæ
verið vel stjórnað af fulltrúum þjóðstjórnarflokkanna.
Framfarir voru þar miklar en stilt í hóf um eyðslu.
Eftir að Tíminn var kominn undir vorúðaáhrif skrif-
aði ég, um eins árs skeið, í Dag um nauðsyn borgara-
legrar samvinnu. Fólkið kunni að meta þessa stefnu og
blaðinu bættust í hundraðatali kaupendur og lesendur
út um allt land. Dagur fékk þá eina tækifæri æfinn-
ar til að verða áhrifamikið landsblað og þjóðinni að
miklu liði á öriagatíma. Þegar greinar mínar hættu
skyndilega að koma í Degi, spurði ég Jakob Frímannsson
hverju sætti. Hann taldi skoðanir mínar um borgara-
lega samvinnu ekki henta útgefendum blaðsins. Trúin
á skyldleika bolsevismans og kristindómsins var kom-
in á vorúðaskýjum norður yfir fjöll. Annað dæmi um
hversu Tyrkjatrú gistivinanna í höfuðstaðnum sýkti
gott fólk út um land var aðstaða Ingimars Eydals. Hann
er greindur maður, með mikla lífsreynslu. Meðan vinur
hans og samstarfsmaður, Vilhjálmur Þór, var ráðherra,
með öll atvinnumálin og utanríkismálin, andvarpaði Ingi-
mar og spurði, hvenær vinstri stjórn tæki við. En til
þess þurfti Hermann að mynda stjórn með Eysteini,
Áka, Brynjólfi og einhverjum Hannibal. Ingimar vildi
fórna vini sínum, hinum athafnasama Eyfirðingi, úr
5*