Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 29

ÓFEIGUR
29
málaráðherrann er alinn upp í þeim flokki, sem hefur
gert meira en allir aðrir flokkar, áður fyrr, til að hér
væri örugg og heiðarleg landhelgisvörn. Þess ber að
vænta, að þessir tveir menn vinni nú saman að lausn
þessa máls. Ríkið þarf að kaupa aftur tvo hraðbáta og
beita þeim undandráttarlaust til að verja landhelgina,
hverir sem í hlut eiga. Síðan þarf að gera lög um lög-
reglu ríkisins, bæði á sjó og landi. Það lið þarf að vera
öruggt að gera skyldu sína. Á því mun vera nokkur
misbrestur að því er snertir suma af þessum starfs-
mönnum landsins, því að við sjálft lá, að félag lögreglu-
manna gengi í Alþýðusambandið eftir að sú stofnun var
orðin handbendi kommúnista. Bjargaði Erlingur Pálsson
landi og þjóð frá þeirri hneisu, að ábyrgðarlausir sendl-
ar, erlendra valdhafa, gætu skipað íslenzku lögreglunni
að hefja verkfall, þegar kommúnistum kæmi bezt.
Takmark lýðveldisins hlýtur að vera það að treysta á
hina óumsömdu Monroevernd Bandaríkjanna móti
ágangi einræðiskúgara, sem hafa nú lokað hálfa Norð-
urálfuna í járnviðjum hins mesta þrældóms. En móti
lögbrjótum í landinu sjálfu, eða í landhelginni, á íslenzka
ríkið að hafa fullkomið húsbóndavald. Og íslenzka ríkið
á að venja þjófa, ræningja og forkólfa götuskríls af
því að heimta, að lögreglan verði að fá stjómarráðsúr-
.skurð í hvert sinn, sem lögum landsins er framfylgt.
Sýnishorn af skáldskap Ólafs í Gróðrarstöðinni.
Úr Ijóðunum:
„Heima ég uni hjá konu og krökkum,
kúnum og ánum, hestum og rökkum“
„Mig vantar ekki efni í vísindi og listir,
vit til þess að semja ræðustúf.
Við ræðum ekki um það, hvað í allt þetta mig þyrstir.
Eg þarf að byggja úr hugmyndum stóran skýjakljúf.“
Úr skáldsögunni:
„með ýtmstu einbeitingu viljans, nær hann aftur sam-
bandi við þessa óvirku hluti líkamans og knýr þá til
istarfa á ný.“