Ófeigur - 15.07.1947, Qupperneq 41

ÓFEIGUR
41
Ég veit, að Eysteinn Jónsson átti þátt í að gera stjórn-
málaályktun á flokksþingi Framsóknar skömmu fyrir
jól í vetur, þar sem iögð var áherzla á samstarf til
vinstri. Þegar sú leið var lokuð til ráðherrastarfa, hall-
aði hann sér að Bjarna Benediktssyni, sem þrautavara-
leið. Mér finnst vel hugsanlegt að Hermann og Eysteinn
og meira eða minna af samstarfsliði þeirra, uppgötvi ein-
hvern dag þau sömu sannindi, sem þeir hafa trúað á í
fimm ár, að allt sé þó bezt í ,,vorúðanum“ undir verndar-
væng hins rauða kristindóms. Framsóknarmenn tóku
á löglegan hátt, og að því er virðist að vel yfirlögðu
ráði, þá ákvörðun að brjóta stefnu sína og heit. Þeim
var vel kunnugt um að hinir eiginlegu stofnendur flokks-
ins og flokksblaðanna, sem enn eru á lífi, voru ófáan-
legir til heitrofa og að gerast ginningarfífl siðlausustu
manna, sem fengist hafa við stjórnmál á íslandi, síðan
þjóðin fór að sinna frelsismálum sínum. En þessi vissa
hafði engin áhrif á núverandi forráðamenn flokksins.
Þeim varð ekki við bjargað. Eins og málum er nú komið
hér á landi skiptir engu, þó að hægt sé að láta fram
fara einhvers konar bráðabirgðaviðgerð á borgaraflokk-
unum. Verkefni þeirra eru leyst og önnur ný bíða úr-
lausnar. Til að sinna þeim þarf nýja skipun á vinnu-
brögðum borgaranna. Enginn borgaraflokkur getur
stjórnað einn. Ekki heldur tveir. Það þarf allan stuðning
ábyrgra íslenzkra manna til að stjórna landinu, eins og
nú er komið. Ýmsir samflokksmenn Ólafs Thors vildu í
vetur fá hann til að mynda stjórn með tveim flokkum
en hann taldi þá leið ófæra. Þróun málanna er sú, að
baráttan við hinn rauða kristindóm og afleiðingar verð-
bólgunnar, verða nægileg verkefni fyrir dugandi Islend-
inga í heilan mannsaldur. Baráttan um einstök kjör-
dæmi, eins og t. d. nýverið um Vestur-Skaftafellssýslu
hafði raunverulega enga þýðingu 1 núverandi kringum-
stæðum. Báðir fulltrúar borgaranna, sem höfðu fylgi í
sýslunni, hlutu að vinna sama verk á þingi eða vera
algerlega þýðingarlausir. Valdastreitumenn borgaranna
munu reyna að viðhalda hagsmunaaðstöðu í flokkum
án málefna. En meginlína landsmálastarfseminnar ligg-
ur í miklu hærri loftlögum. Það þarf að samræma íslend-
ingana í landinu um að skapa heilbrigt þjóðlíf í frjálsu
landi. Það þarf að benda þjóðinni á hin nauðsynlegu og
framkvæmanlegu verkefni. Framfarir án hættulegrar