Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 66

66
ÓFEIGUR
in hreystiverk í ódauðlegum Ijóðum. Höfðu mörg íslenzk
skáld í fornöld mikla atvinnu af þessari iðju. Einn nú-
tíma íslendingur hefur fylgt þessum forna sið. Það er
aflraunakappi Framsóknar, Hermann Jónasson. Hann
hefur á sínum snærum þrjú skáld: Ásmund frá Skúfs-
stöðum, Halldór sálmaskáld og Ölaf, þann sem neitar að
rækta tré á Akureyri. Er hér um að ræða allálitleg blóm
í urtagarði ljóðadísarinnar. Hermann uppgötvaði
snemma hæfileika Ásmundar og vildi láta landsjóð
heiðra hann á viðeigandi hátt. Síðar unnu þeir Ásmund-
ur og Hermann saman að því að sæma Jónas Hallgríms-
son með ókeypis ferð að nóttu til heim á æskustöðvar
skáldsins. Samvinna Hermanns og Halldórs er lands-
kunn frá sálmum, sem hafa verið birtir í Tímanum.
Eru þar hæg heimatökin fyrir formann útgáfustjórnar-
innar, að taka með skáldinu þátt í vali yrkisefna og
jafnvel vera Halldóri innan handar við formið. Hermann
náði tangarhaldi á Ólafi í fyrravor og verður ekki ann-
að sagt, en að þau kynni hafi haft örvandi áhrif á sálar-
líf Ólafs. Áður hafði hann unnið að vísindum í tómstund-
um sínum. Hafði hann farið í fótspor Bárðdælinga og
Mývetninga um heimahaga þeirra og afrétt, sem bænd-
ur í þessum sveitum hafa þekkt í þúsund ár, og taldi
sig gera mikla landafundi með skemmtiferðum sínum.
Nú hefur Ólafur í vetur gefið út stóra skáldsögu og
ljóðabók. I skáldsögunni er viðburðaröðin um afrek
manns, sem stal mat, fötum, kindum, hesti, reiðtýgjum
og manneskju. Mannlýsingarnar eru lánaðar úr Fjalla
Eyvindi, Kapítólu og ensku glæpaleikriti frá 16. öld.
Svarti Dónald er hér uppfærður sem hetja á Mývatns-
öræfum og við hátíðleg tækifæri er hann látinn mis-
brúka hníf, eftir forsögn úr Ríkarði þriðja. I áhrifa-
mesta ljóðinu lætur Ólafur giftan mann, í heimþrár-
draumum sínum, leggja að jöfnu konu sína, kýrnar og
hundana. Ef Ólafur hefði lifað á undan Jónasi Hallgríms-
syni og Einari Benediktssyni hefðu þeir haft fordæmi
um að flétta efnislega inn í Ferðalok og Stjörnuóðinn
háfleyga tilbeiðslu á kúm og kálfum, þannig að þessi
gagnlegu húsdýr væru hliðsett ástmeyjum skáldanna.
Akureyringar hafa mjög lofsverðan metnað um að
standa hvergi að baki höfuðstaðnum. Með því að koma
skáldskap Ólafs á framfæri hafa þeir gert sitt til að
ekki hallist á við Reykjavík, sem hefir á sinni könnu