Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 9

Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 9
ÓFEIGUR 9 Sumarhúsum, þegar Bjartur hafði afráðið að slátra kúnni. Á heimleiðinni ræddu frúrnar um, að mjög hefði þeim brugðizt vonir um þá paradís, sem þær höfðu ætl- að að sjá. VIII. Eigendum Laxness-búsins var nú mjög í hug að selja Reykjavík sitt góða fyrirtæki og það sem allra fyrst. Tókst að koma málinu gegnum fyrri umræðu í bæjar- stjórn. Átti Helgi Guðmundsson góðan þátt í framgangi málsins, því að honum þótti bærinn betri skuldunautur en hlutafélag læknanna. En þegar hér var komið, höfðu borgarar bæjarins komizt að þeirri niðurstöðu, að út- svörin væru nógu há, þó að byrði Laxness-búsins bættist ekki við það, sem fyrir var. Tók röskur borgarbúi myndasmið með sér að Laxnesi og birti í Vísi greinar og myndir af fyrirtækinu. Síðan hefur málið ekki komið á dagskrá í bæjarstjórn, og er ekki búizt við, að þess verði þar framar getið. Saga þess á þó að lifa í annálum landsins. Kiljan og aðrir þjóðnýtingarmenn geta lært af því gagnlega búfræði. Allir draumar þeirra um að koma bændastéttinni fyrir kattarnef eru óráðsórar fáfróðra og vanþroska manna. Búvara verður aldrei framleidd af mjölhúsleiðtogum með ríkis- eða bæjarrekstri. Mbl.- menn hafa vanrækt að hafa þjóðnýtingarfjós á Korp- úlfsstöðum, af því þeir vita, að tekjuhallinn og sleifar- lagið yrði ægilegra en nokkuð, sem þeir hafa annars sýnt bænum. Mjólkurframleiðsla verður að vera heim- ilisiðja, af því að eigendur gripanna verða að unna þeim, eins og Kiljan segir vel og greindarlega frá um konu Bjarts í Sumarhúsum. Islenzk búvara er að gæðum í nákvæmu hlutfalli við það, hvað eigendum og heimilis- fólki þykir vænt um gripina og hvað menn eru fúsir til að hlúa og hlynna að þeim án þess að líta á klukk- una og spyrja um eftirvinnutaxtann. Ösigur Kiljans og læknanna 20 í mjólkurmálum sínum stafar af því, að þeir hafa ætlað að láta vélar og sálarlausa vinnu koma í stað umhyggju eigenda, sem unna bústofni sínum og njóta gleði við heimilisiðju sína og dagleg störf. IX. Báðir menntaskólarnir komu nokkuð við sögu á þing- inu, og varð veraldlegt gengi þeirra og hlutskipti all-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.