Húnavaka - 01.01.2018, Blaðsíða 95

H Ú N A V A K A 93
var gott að borða hjá Ellu. Ég hafði gott af öllu
puðinu og að sofa í tjaldi allt sumarið er nokkuð
sem ég hefði ekki viljað missa af.
Það var alltaf unnið til hádegis á laugardögum.
Þá setti Palli „boddý“ á pallinn og öllum var ekið
til Blönduóss. Þá var hægt að þvo almennilega af
sér skítinn og fara í hrein föt. Yfirleitt var farið til
baka eldsnemma á mánudagsmorgni.
Margt var sér til gamans gert á kvöldin. Þótt
við strákarnir værum oftast þreyttir eftir erfiði
dagsins létum við það ekki stoppa okkur í að spila
fótbolta og frjálsar íþróttir voru mjög vinsæl-
ar enda var frjálsíþróttaiðkun meira stunduð á
Blönduósi á þessum árum en fótbolti. Í minning-
unni var tíminn í Vatnsdalnum þetta sumar nær
alltaf baðaður sól og einmuna blíðu þótt það
kunni nú að vera nokkrar ýkjur bundnar þeim
góðu minningum.
Um miðjan ágúst var Gísli bóndi á Hofi svo rausnarlegur að bjóða öllum
flokknum í töðugjöld. Þetta var mikil veisla og stóð fram á nótt. Við strákarnir
höfðum stundum, eftir vinnu, farið út að Hofi og hjálpað eitthvað til við
heyskapinn. Kannski hefur aðdráttarafl kaupakonunnar haft eitthvað með það
að gera en hún var bráðmyndarleg og við örugglega allir skotnir í henni. En
meira var það nú ekki því kannski hefur kjarkinn vantað, allavega hjá mér
„kettlingnum“, rétt kominn með hvolpavit.
Um miðjan ágúst tókum við okkur upp og fluttum okkur norður á Skaga og
tjölduðum rétt fyrir ofan Kálfshamarsvík. Þá varð nú heldur betur breyting á
veðrinu, eilíf norðanátt og kuldi. Um sumarið hafði brúarflokkur smíðað brú
yfir Laxána, rétt fyrir utan bæinn Sviðning. Það var okkar verk m.a. að slá utan
af steypunni og naglhreinsa og skafa timbrið. Síðan var ýtt að brúnni og
hlaðnir kantar. Þegar búið var að slá frá lenti ég auðvitað í því að naglhreinsa
og skafa borðin og plankana og var ég einn í þessu verki í norðangarranum.
Þetta fannst mér óskaplega leiðinlegt verk og var mikið feginn þegar því
lauk.
Það sem ég man helst frá þessum tíma á Skaganum var að eitt sinn elti mig
mannýgt naut og þar að auki hyrnt sem var innan girðingar fyrir utan bæinn
Tjörn. Ég var sendur heim eftir seinna kaffi til að aðstoða ráðskonuna ef þess
þyrfti. Við vorum að vinna út í Torfdal rétt utan við Tjarnarbrekkuna svo
þetta var töluverður spotti heim í tjöld. Þegar ég kem þar sem nautið var innan
girðingarinnar tekur það undir sig stökk og öskrar ógurlega. Ég varð auðvitað
skíthræddur því ekki var nú girðingin merkileg sem átti að varna því að nautið
kæmist út. Ég tek nú á rás allt hvað af tekur og nautið kemur öskrandi á eftir
mér. Ég hleyp fram hjá bænum þar sem ég hefði getað leitað skjóls því heim í
tjöld ætlaði ég að komast. Þegar ég kemst svo á leiðarenda er ég alveg búinn á
því og hálf skreið síðasta spölinn, sagði ráðskonan mér sem sá til mín. Tuddi
Haraldur Hallgrímsson,
tjaldfélagi.