Skessuhorn - 20.12.2017, Blaðsíða 80

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 201780
Kristófer Jónasson er fæddur árið
1935 á Arnarstapa á Snæfellsnesi.
Þar ólst hann upp til 16 ára ald-
urs þegar hann fluttist til Ólafsvík-
ur. „Það var erfitt að fá vinnu þá og
raunar hvar sem er á landinu. Ég
fékk hvergi vinnu þegar ég ætlaði í
burtu fyrsta veturinn. En svo gerð-
ist það þegar ég var 16 ára gamall
að ég fór að vinna í Hraðfrystihúsi
Ólafsvíkur, var þar einn vetur en á
vertíðarbátum eftir það. Fyrstu tvö
til þrjú sumrin var ég á Stapanum.
Síðan þá hef ég verið hér í Ólafs-
vík,“ segir Kristófer í samtali við
Skessuhorn. „Ég lærði vélstjórn í
Vélskólanum, tók fyrsta stigið eins
og það hét sem gaf mér réttindi á
allt að sex til sjö hundruð hestafla
vélar. Seinna réði ég mig á Valafell-
ið, sem var 70 tonna bátur þar sem
Jónas Guðmundsson var skipstjóri.
Síðan var keyptur annar bátur,
Guðmundur Þórðarson, rúmlega
200 tonn og ég var vélstjóri á hon-
um með Jónasi,“ segir Kristófer.
„Það var veitt á net hérna á vetrar-
vertíðinni og farið norður á síld á
sumrin. Þá var landað bara þar sem
styst var að fara í land hverju sinni,“
segir hann og minnist síðasta síld-
arævintýrsins. „Það var skemmti-
legt á síldinni, mikil vinna þegar vel
veiddist en oft rólegt inn á milli og
legið í brælu þegar svo bar við. Það
voru oft alveg blíður inni á Siglu-
firði eða Seyðisfirði þó það væri vit-
laust veður fyrir utan,“ segir hann.
„Þetta voru ágætis ár, mikið líf í
bæjunum og maður kynntist mörg-
um um allt land. Í landlegum voru
mörg skip í höfn, margt fólk í bæj-
unum og mikið um dansleiki,“ bæt-
ir Kristófer við.
„Ómögulegt að
hanga í landi“
Árið 1971 hætti Kristófer á sjó og
réði sig sem vélstjóra og gæslu-
mann í rafstöðina í Ólafsvík. „Það
var að hausti til og mér líkaði ágæt-
lega. En þegar fór að vora og komu
blíður, þá fór mig að langa út á sjó
aftur og fannst ómögulegt að hanga
í landi,“ segir hann og hlær við. „Þá
fór ég og keypti mér trillu og hef
átt trillur allar götur síðan,“ bæt-
ir hann við. „Trilluna gerði ég út
þar til síðasta sumar að ég hætti
að róa sjálfur og réði mann á trill-
una. Útgerðina á ég enn. En ég fór
dagróðra frá Ólafsvík og réri á henni
hér á Breiðafirði, suður fyrir Malar-
rif og suður á Stapann minn,“ seg-
ir hann og brosir. „Síðan var stund-
um farið alveg vestur að Bjargtöng-
um en aðeins í góðum veðrum og ef
ekki fiskaðist annars staðar. Þangað
er langt og þó maður sé tiltölulega
fljótur út þá er maður lengi heim
ef maður fær góðan afla, sem mað-
ur vill nú helst gera í svona löngum
túrum,“ segir hann.
Kristófer er kvæntur Auði Böðv-
arsdóttur frá Ólafsvík. Þau gengu í
hjónaband árið 1959 og eiga sam-
an fjögur börn; eina dóttur og þrjá
syni. „Þetta er orðið langt hjóna-
band sem betur fer. Samt þótti ég
nú ekki ungur maður þegar ég gifti
mig. Ég var 24 ára en hún er sex
árum yngri. Það var alvanalegt á
þessum tíma að vera giftur fyr-
ir tvítugt,“ segir hann. „Allt okk-
ar hjónaband höfum við búið hér í
Ólafsvík. Við byggðum okkur hús
árið 1964 sem við búum í enn í dag.
Áður bjuggum við á neðri hæðinni
hjá tengdaforeldrum mínum. Íbúð-
in var lítil og það var farið að verða
þröngt um okkur enda við þá kom-
in með tvö börn,“ segir Kristófer.
Fjálsar íþróttir helsta
áhugamálið
Kristófer hefur lengi tekið virkan
þátt í íþróttastarfi og segir að frjáls-
ar íþróttir séu hans helsta áhuga-
mál í dag. Aðspurður kveðst hann
snemma hafa lagt frjálsar fyrir sig.
„Þetta byrjaði allt saman þegar ég
var 13 ára gamall. Jafnaldri minn,
Svavar Markússon, sem síðar varð
margfaldur Íslandsmeistari í milli-
vegalengdahlaupum, dvaldi allt-
af á Arnarstapa á sumrin. Sum-
arið sem við vorum 13 ára gamlir
smitaði hann mig af íþróttabakterí-
unni og ég byrjaði í öllum grein-
um, hvort sem það voru köst, hlaup
eða stökk,“ segir Kristófer. „Við út-
bjuggum okkur sandgryfju til að
stökkva í. Sandinn bárum við í pok-
um á bakinu, líklega fimm hundr-
uð metra leið,“segir hann. „Fljót-
lega byrjaði ég svo að keppa og 15
ára gamall fór ég á mitt fyrsta hér-
aðsmót og keppti fyrir Ungmenna-
félagið Trausta á Arnarstapa. Þau
voru ansi myndarleg í þá daga, hér-
aðsmótin, haldin með pompi og
prakt og heill dagur undirlagður
frá morgni til kvölds. Prestur byrj-
aði mótið hverju sinni og fólk kom
víða að til að horfa á þó það væri
ekki að keppa,“ segir hann.
Héraðsmótin voru haldin víða á
Snæfellsnesi, en einkum var keppt
á Breiðabliki, á Görðum í Staðar-
sveit og í Stykkishólmi. „Þetta voru
helstu staðirnir, en stöku sinnum var
keppt í Ólafsvík. Síðan voru haldin
drengjamót úti á Stapa, á túninu við
Arnarfellið. Þar var ágætis aðstaða,
svoleiðis, til að halda íþróttamót,“
segir Kristófer.
Tók sér hlé í rúm 30 ár
Hann segir að frjálsíþróttastarf
á Snæfellsnesi hafi verið mikið í
þá daga og margir góðir íþrótta-
menn. Bjarni Andrésson í Stykkis-
hólmi ferðaðist um Nesið og dvaldi
nokkurn tíma á hverjum stað ein-
hver sumur og þjálfaði unglingana.
Til að mynda var hann tvær vikur á
Stapa þegar Kristófer var ungling-
ur. „Hann hafði verið í íþróttum
sjálfur og átti gaddaskó sem hann
gaf mér. Voru það fyrstu gadda-
skórnir sem ég eignaðist,“ segir
Kristófer og brosir við endurminn-
inguna.
Kristófer keppti á flestum mót-
um sem haldin voru á Snæfells-
nesi og keppti einnig á Lands-
mótum UMFÍ, þar til hann var 21
árs gamall. Þá hætti hann í frjáls-
um að mestu og keppti ekki nema
stöku sinnum, ef svo vildi til að það
var mót þegar hann var í landi og
staddur heima í Ólafsvík. „En það
var ekki fyrr en ég var orðinn 55 ára
gamall að ég byrjaði aftur. Þannig
að ég tók mér gott hlé,“ segir hann
og brosir. „Þá voru haldin fyrstu
öldungamótin hér á Snæfellsnesi
og ég hugsaði með mér að ég yrði
að fara þó ekki væri nema bara til
að þá yrði einum fleira í mótinu,
bara til að styðja við framtakið,“
segir Kristófer. „En síðan gekk mér
bara svo vel og ég hugsaði með mér
að ég gæti vel farið og keppt á öld-
ungamótum fyrir sunnan og hef
gert það síðan. Þegar ég fer suður
þá tek ég æfingu með öldungunum
fyrir sunnan, ef ég hef tíma,“ seg-
ir hann.
Hefur keppt víða
Frá því Kristófer hóf að iðka frjáls-
ar að nýju á sextugsaldri hefur hann
keppt á fjölda öldungamóta og ver-
ið tíður gestur á landsmótum 50+
og meistaramótum öldunga. Þá
hefur hann enn fremur tekið þátt
í fjölda Norðurlandamóta öldunga
fyrir Íslands hönd og snúið heim
með nokkra verðlaunapeninga.
„Ég á þónokkra verðlaunapeninga
fyir stökk og köst, þannig að ég
get ekki sagt annað en að mér hafi
gengið vel á Norðurlandamótun-
um,“ segir hann. „Síðan keppti ég
á Evrópumeistaramóti síðastliðið
sumar sem haldið var í Danmörku.
Ég ætlaði ekkert að fara en fékk
engan frið. „Þú verður að koma
með,“ sögðu félagar mínir fyr-
ir sunnan og ég lét til leiðast. Við
fórum átta saman og kepptum fyr-
ir Íslands hönd. Hópurinn vann til
tvennra silfurverðlauna en ég komst
ekki á pall í þetta skiptið en komst
þó í úrslit bæði í spjótkasti og þrí-
stökki,“ segir hann. „Þar prófaði ég
líka að keppa í kastþrautinni af því
ég hafði ekkert betra að gera. Þá er
keppt í öllum kastgreinum og þrjú
köst í hverri; spjóti, kúlu, kringlu
og sleggju. Síðan eru gefin stig fyr-
ir hvert kast í hverri grein og þau
svo lögð saman. Ég var næstsíð-
astur þar,“ segir Kristófer og hlær
við. „En það skiptir ekki máli. Ég
hafði svo sem ekki búist við neinu
meiru, það var bara gaman að taka
þátt. Þetta var mjög skemmtileg
keppni,“ segir hann.
Heldur ótrauður áfram
Aðspurður segir Kristófer lítið
frjálsíþróttastarf á Snæfellsnesi fyr-
ir hans aldurshóp. „Það er orðið
voðalega lítið og miklu minna en
var áður. Ég kann enga skýringu á
því hvers vegna þetta hefur dottið
svona upp fyrir nema bara áhuga-
leysi. Það er til dæmis enginn af
Snæfellsnesi sem keppir á öldunga-
mótunum fyrir sunnan nema ég,“
segir hann en hvetur aðra öldunga
til að spreyta sig í frjálsum. „Ég hef
boðið mörgum að koma með mér
á æfingar og mót en ekki tekist að
draga neinn með mér enn. Kannski
einn daginn,“ segir Kristófer. Engu
að síður kveðst hann sjálfur ætla
að halda ótrauður áfram að mæta
í keppnir. „Ég ælta að halda áfram
meðan ég hef heilsu til. Getan skipt-
ir ekki svo miklu máli, ég geri þetta
fyrst og síðast mér til gamans. Ég
á góða félaga í íþróttunum og það
er alltaf gaman að vera með,“ seg-
ir hann og allnokkrar keppnir eru
framundan. „Um miðjan janúar fer
ég á öldungamót í Laugardalnum í
Reykjavík og svo reikna ég með að
keppa á Landsmóti 50+ og meist-
aramótum öldunga bæði utanhúss
og innanhúss á næsta ári,“ segir
Kristófer. Hann kveðst hins veg-
ar ekki reikna með að fara erlend-
is að keppa á næsta ári. „Flokkarn-
ir ná yfir fimm ár og það er best að
vera á fyrsta árinu í hverjum flokki,
því maður fer alltaf niður á við með
árunum. Ég verð akkúrat í miðj-
unni á næsta ári og þá verða komn-
ir í flokkinn mér yngri menn sem
erfitt er að eiga við,“ segir hann og
brosir. „Ég stefni frekar á að fara á
Evrópumeistaramótið eftir þrjú ár,
þegar ég verð 85 ára,“ segir Krist-
ófer Jónasson íþróttagarpur að
endingu.
kgk
Kristófer Jónasson er íþróttagarpur á níræðisaldri
„Ælta að halda áfram meðan ég hef heilsu til“
Ungur að árum á Arnarstapa með
Stapafellið í baksýn. Kristófer er til
hægri í mynd og fyrir miðju er Svavar
Markússon, sem smitaði hann af
frjálsíþróttabakteríunni. Með þeim á
myndinni er strákur sem heitir Grétar
og var stundum á Arnarstapa á sumrin.
Kristófer Jónasson í Ólafsvík.
Kristófer hefur unnið til fjölmargra verðlauna, bæði hér heima og á
mótum erlendis. Hér sýnir hann blaðamanni verðlaunagripasafnið
sitt.
Bikarar í safni Kristófers.Verðlaunapeningar fyrir frjálsar íþróttir í öldungaflokki. Kristófer
kveðst ætla að halda áfram að keppa í frjálsum íþróttum á meðan
hann hefur heilsu til.