Skessuhorn - 20.12.2017, Blaðsíða 104

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2017104
ann í mér. Svo var það 1985 þegar
yfirkennara/aðstoðarskólastjórastarf
við Brekkubæjarskóla losnaði að ég
nefndi það við fjölskylduna að flytja
til Akraness. Það var mismikil ánægja
með það. Þetta var erfið ákvörð-
un fyrir Gunnhildi að fara því elstu
börnin og barnabörnin voru búsett
fyrir norðan. Við sömdum um það
að selja ekki húsið á Akureyri strax
og yngsta stjúpdóttir mín var í hús-
inu þar til við seldum það tveimur
árum seinna þegar við keyptum hús-
ið á Vitateigi 2 á Akranesi.“
Húsakaup í kjölfar
bæjarráðsfundar
Fyrstu tvö árin á Akranesi leigðu þau
Ingvar og Gunnhildur hús í Grunda-
hverfinu. Hann fór fljótt að vinna að
bæjarmálum og var kjörinn fulltrúi
Alþýðuflokksins inn í bæjarstjórn
Akraness ásamt því að sinna aðstoð-
arskólastjórastarfinu í Brekkubæj-
arskóla. Svo var það árið 1987 eftir
bæjarráðsfund að Ingvar fékk símtal
að norðan og ljóst var að húsið þeirra
Gunnhildar á Akureyri var selt. „Ég
nefndi þetta við félaga mína þarna
í bæjarráði strax og þá segir Ingi-
björg Pálmadóttir við mig að hún
viti hugsanlega um hús fyrir okkur
í nágrenni við sig en Þórður Ósk-
arsson útgerðarmaður hefði jafnvel
hug á að selja hús sitt á horni Vestur-
götu og Vitateigs. Ég hafði samband
við Þórð og hann tók þessu fálega í
fyrstu en féllst svo á að leyfa okkur að
koma og skoða. Síðan leið smá tími
og Þórður sagði mér að líklega yrði
ekkert af þessu því hann væri ekki til-
búinn að selja fyrr en eftir um hálft
ár. Ég sagði honum að það væri ekk-
ert mál því við gátum verið í húsinu
á grundunum áfram. Þá gengum við
frá þessu og við fluttum hér inn vor-
ið eftir.“
Ingvar segir að þau hafi strax kunn-
að vel við sig á Skaganum og Gunn-
hildur hefði strax náð góðu sambandi
við vinahópinn hans. „Það er ekki síst
þeim góða hópi að þakka að við erum
hér enn þrjátíu árum síðar.“ Ingvar
var kominn í pólitíkina fyrir norð-
an og var formaður kjördæmisráðs
Alþýðuflokksins í Norðurlandskjör-
dæmi eystra. Hann vann líka mikið
í félagsstarfi kennara þar og var for-
maður Bandalags kennara á Norður-
landi eystra um tíma og í stjórn og
samninganefnd Kennarasambands
Íslands. Hann hélt áfram í pólitíkinni
á Akranesi og árin í bæjarstjórn urðu
tólf en yfirkennari og aðstoðarskóla-
stjóri var hann í 20 ár. „Ég byrjaði
í bæjarstjórn fyrir Alþýðuflokkinn
1986 og var bæjarfulltrúi flokksins
þar til hann var sameinaður Samfylk-
ingunni 1998. Á þessum árum var ég
líka í stjórn Sambands íslenskra sveit-
arfélaga í fjögur ár. Mér fannst gam-
an í bæjarpólitíkinni og oftast eru nú
allir sammála þar en reyna að finna
eitthvað til að vera ósammála um
fyrir kosningar. Á þessum tíma var
mikið tekist á um hitaveituna en um
hana urðu svo allir sammála að lok-
um. Mér fannst sveitarstjórastörf-
in úr Hrísey nýtast mér vel í þessu
störfum hér á Skaganum. Ég þurfti
að sinna öllu í Hrísey, allt frá hafnar-
stjórn og að innheimta hafnargjöld,
við vorum með hitaveitu í gangi, það
þurfti að sinna grunnskólanum og
þarna þurfti ég að fara í gegnum all-
ar reglugerðir til að undirbúa störf-
in. Ég þurfti meira að segja að taka
ruslið og koma því í brennarann, sem
ég man að ég gerði einu sinni til að
hlaupa í skarðið.“
Hættu að
vinna fyrir áratug
Ingvar hætti að kenna 2006 en þá
hafði hann náð svokallaðri 90 ára
reglu og gat farið á eftirlaun sextugur.
Síðan segist hann bara hafa látið fara
vel um sig en Gunnhildur hafi hætt
sínum störfum í mötuneyti skólans á
sama tíma. „Við erum svolítið dugleg
að stunda laugina og erum í sund-
leikfimi í Bjarnalaug. Þegar við hætt-
um að vinna keyptum við stóran al-
vöru húsbíl, amerískan tíu sílendera
Ford Econoline, sjö og hálfan metra
á lengd og ferðuðumst mikið á hon-
um. Það var ótrúlega skemmtilegt
að ferðast á honum sérstaklega eftir
að maður var búinn að átta sig á hve
langt var í afturhásinguna. Við áttum
þennan bíl í átta ár en erum búin að
selja hann núna. Þetta var eins og að
gista á hóteli að gista í bílnum. Áður
höfðum við átt gamlan fyrrverandi
sjúkrabíl og komumst á bragðið með
þennan ferðamáta þá eftir að hafa
farið víða á honum í útilegur.“
Hópurinn þeirra Ingvars og Gunn-
hildar er orðinn stór enda börnin öll
uppkomin og með maka. Elsti son-
ur Gunnhildar, Sævar Sigmarsson á
fjögur börn og þrjú barnabörn. Sig-
urhanna Sigmarsdóttir á þrjú börn
og þrjú barnabörn. Kristrún Stein-
unn Sigmarsdóttir á þrjú börn og tvö
barnabarn. Yngst er svo Signý Ingv-
arsdóttir sem á þrjú börn en hún
missti dreng nýfæddan. „Þeim hefur
öllum farnast vel og þetta er mikill og
góður hópur sem við eigum. Ég hef
aðeins átt við heilsubrest að stríða en
ég greindist með Parkinsonveiki fyrir
þremur árum. Hún háir mér ekki svo
mikið og lyfin ná að mestu að halda
henni niðri,“ segir Ingvar Ingvarsson
fyrrum kennari og bæjarfulltrúi.
hb
Kratar fagna að loknum bæjarstjórnarkosningum 1990. F.v. Ingvar Ingvarsson, Gísli S. Einarsson og Hervar Gunnarsson.
Bæjarstjórn Akraness 1990-1994. Aftari röð frá vinstri: Benedikt Jónmundsson,
Hervar Gunnarsson, Gísli S. Einarsson, Sigurbjörg Ragnarsdóttir, Ingvar Ingvars-
son, Steinunn Sigurðardóttir, Guðbjartur Hannesson og Jón Hálfdanarson.
Fremri röð frá vinstri: Jón Pálmi Pálsson, bæjarritari, Ingibjörg Pálmadóttir forseti
bæjarstjórnar og Gísli Gíslason bæjarstjóri.
Í nóvembermánuði tók yngsta stig
Auðarskóla þátt í verkefninu Jól
í skókassa. „Þetta var liður í sam-
félagsfræðikennslu stigsins sem laut
að því að kenna börnunum um að-
stæður barna í öðrum heimshlut-
um og hvernig lífi þau lifa,“ segir
Hjördís Kvaran Einarsdóttir kenn-
ari. „Það eitt og sér var ekki það eina
sem við veltum fyrir okkur heldur
vildum við sýna börnunum okkar
að lítið samfélag eins og Dalabyggð
getur haft áhrif á hvað er að ger-
ast annars staðar í heiminum. Enn
fremur vildum við kenna börnunum
hvers samfélagið okkar er megnugt
þegar allir leggjast á eitt um að láta
hlutina ganga upp. Þannig fengum
við nokkur góðgerðarsamtök og fyr-
irtæki hér í bæ til að styðja framtak-
ið. Niðurstaðan var átta gjafir, tvær
á bekk, ein fyrir strák og ein fyrir
stelpu á sama aldri og börnin eru.“
Gjafirnar voru sendar af stað 10.
nóvember sl. Þriðjudaginn 19. des-
ember gengu börnin svo fylktu liði í
þau fyrirtæki og til þeirra góðgerð-
arsamtaka sem styrkt höfðu verk-
efnið og afhentu þeim þakkarbréf
fyrir framlag sitt. „Þetta verkefni
hefur skapað mikla umræðu á yngsta
stigi og er mikill hugur á að endur-
taka leikinn að ári. Í gegnum það er
hægt að kenna börnum samkennd
og náungakærleik á sama tíma og
þeim er kennt hvernig mismunandi
hópar fólks hafa það í heiminum,“
segir Hjördís Kvaran Einarsdóttir.
mm
Jól í skókassa kenna börnum
samkennd og náungakærleik